De voorbereidingskoersen zijn in alle hevigheid losgebarsten. Aankomende week is het ook de beurt aan de Tour of Oman (2.HC), die van 16 tot en met 21 februari op de Asia Tour-kalender staat. Met Robert Gesink is het palmares van deze koers een Nederlandse eindwinnaar rijk. Wie gaat er dit jaar met de zege vandoor? WielerFlits blikt vooruit!

Historie

De geschiedenis van de Tour of Oman loopt nog geen decennium terug. De koers kende haar eerste editie namelijk negen jaar geleden, in 2010 om precies te zijn. Normaal gesproken had Edvald Boasson Hagen die ronde altijd moeten winnen, ware het niet dat hij in de derde etappe achterop raakte. Dat de Noor een van de vijf sprintritten won én de afsluitende tijdrit op zijn naam schreef, werd daarmee teniet gedaan. Uiteindelijk zou Fabian Cancellara de eerste eindwinnaar op het palmares zijn, zonder ook maar een etappe te winnen. De Zwitser werd tweede in de tijdrit, waarmee hij de sprinters het nakijken gaf.

Een jonge Robert Gesink (dan 24 jaar) eert zijn overleden vader op Green Mountain – foto: Cor Vos

Om het parcours van meer peper en zout te voorzien besloot organisator ASO – die ook verantwoordelijk is voor de Tour de France – in 2011 een bergetappe toe te voegen. Sinds dat jaar is de beklimming naar Green Mountain ieder seizoen de scherprechter van deze rittenkoers. Robert Gesink was de eerste ronderenner die zich zodoende op de erelijst plaatste. Na hem zouden ook grote namen als Vincenzo Nibali en Chris Froome zich bij de Nederlander voegen. De Brit is met twee eindzeges tevens recordhouder. Met Ben Hermans staat er ook een Belg op het palmares. Hij wist in 2017 de rode leiderstrui veilig te stellen.

Laatste negen winnaars Tour of Oman
2018: Alexey Lutsenko
2017: Ben Hermans
2016: Vincenzo Nibali
2015: Rafael Valls
2014: Chris Froome
2013: Chris Froome
2012: Peter Velits
2011: Robert Gesink
2010: Fabian Cancellara

Vorig jaar

In de tiende editie gaat men op zoek naar een opvolger van Alexey Lutsenko. De nu 26-jarige Kazachse kampioen op de weg was in de lastige finales van de ritten twee (gewonnen door Nathan Haas) en drie (zege voor Greg Van Avermaet) bij de pinken. In beide etappes eindigde hij als derde. Tijdens de koninginnenrit naar Green Mountain, bleek hij over superbenen te beschikken. Lutsenko kon tot op de streep mee met kopman Miguel Ángel López, die hij de ritzege cadeau gaf. De Astana-renner pakte op zijn beurt de leiding en stond die niet meer af. Bryan Coquard, Magnus Cort en Alexander Kristoff wonnen de overige ritten.

Lutsenko won vorig jaar – foto: Cor Vos

Uitslag 2018
1. Alexey Lutsenko (Astana)
2. Miguel Ángel López (Astana) + 11s
3. Gorka Izagirre (Bahrain Merida) + 28s
4. Jesús Herrada (Cofidis) + 30s
5. Nathan Haas (Katusha-Alpecin) + 32s

Parcours

De Tour of Oman vindt plaats in het Sultanaat Oman, zoals het land officieel heet. Het ligt aan de zuidoostkust van het Arabisch Schiereiland, direct aan de Arabische Zee. Ruim vijfhonderd jaar geleden was de hoofdstad Masqat anderhalve eeuw lang in Portugese handen. Dat is nog altijd terug te zien in de huizenbouw in de havenstad. Tot 1971 viel Oman onder Brits protectoraat. Een jaar daarvoor kwam sultan Qaboos bin Said Al Said aan de macht, die zijn vader afzette. Onder leiding van de sultan begon het land aan een vernieuwingsproces en groeide het uit tot het Oman dat we nu kennen.

Zaterdag 16 februari – Etappe 1: Al Sawadi Beach – Suhar Corniche (138,5 km)

De renners kunnen er zaterdag eventjes lekker inkomen en acclimatiseren aan de weersomstandigheden in de woestijnstaat. In een etappe over 138,5 kilometer gaat het van Al Sawadi Beach naar Suhar Corniche. Dat ligt in het noorden van Oman. Een ellenlange rechte weg kenmerkt de route, die pal langs de kust van de Golf van Oman trekt. De rit kent amper hoogtemeters en is nagenoeg volledig vlak. De enige noemenswaardigheden zijn de tussensprints, die volgen na 32 en 106,5 kilometer. De laatste duizend meter zijn volledig vlak, waardoor een koninklijke massasprint onvermijdelijk lijkt.

Start: 08.30 uur | in Oman is het drie uur later dan in onze tijdzone
Finish: 11.45 uur – 12.03 uur

Zondag 17 februari – Etappe 2: Royal Cavalry Oman – Al Bustan (156,5 km)

De tweede etappe in de Tour of Oman 2019 is bijna identiek aan de rit van een jaar eerder. Het enige dat is veranderd, zijn de eerste elf kilometer. Die zijn dit jaar namelijk geschrapt. Wel blijven de vier beklimmingen over die ook in 2018 op het menu stonden. De Al Jabal Street-klim (3,4 km aan 8,8%) is de lastigste van het viertal, maar deze helling ligt op vijftig kilometer voor de streep. Veel verschillen gaat deze klim niet veroorzaken. De Al Jissah (1,4 km aan 9%) wél. De top ligt namelijk op vijf kilometer van de aankomst. Vorig jaar bleven daar vijftien renners samen die sprintten voor de winst: Nathan Haas was de snelste.

Start: 08.00 uur
Finish: 11.54 uur – 12.17 uur

Maandag 18 februari – Etappe 3: Shati Al Qurum – Qurayyat (192,5 km)

De derde en langste rit van deze Tour of Oman schotelt een heuvelachtig terrein voor. Net als een dag eerder beklimmen de renners de Al Jabal Street (3,4 km aan 8,8%). De top ligt na dertien kilometer, waardoor het een ideale springplank is voor vluchters. Die maken in deze rit kans op dagsucces. Na diverse heuveltjes rondt het peloton na exact 150 kilometer de top van Qurayyat (2,8 km aan 6,5%). Na een laatste aanloop ligt daar 42,5 kilometer later ook de eindstreep van de derde rit. De klassementsrenners moeten hier op hun hoede zijn in hun jacht op de eindzege.

Start: 07.00 uur
Finish: 11.52 uur – 12.22 uur

Dinsdag 19 februari – Etappe 4: Yiti – Oman Convention & Exhibition Centre (131 km)

Daags na de langste rit in Oman, volgt meteen de kortste etappe. Van Yiti naar het Oman Convention & Exhibition Centre is ze ‘slechts’ 131 kilometer lang. In principe trekt het peloton terug naar hetzelfde gebied waar ze een dag eerder start. Zo komen de renners na 31 kilometer de klim naar Al Jissah uit de tweede rit tegen. Via de hoofdstad Mascat komen ze net na halfweg koers opnieuw aan bij de Al Jabal Street.

Deze nemen ze in een tijdsbestek van dertig kilometer één keer van de lange kant (die ze al twee keer eerder deden tijdens de ronde) en twee keer van de korte zijde. De top van de laatste klim ligt op 27 kilometer van de aankomst. Dit spreekt in het voordeel van de vluchters. Mocht het net als in 2017 toch uitdraaien op een sprint (Magnus Cort won): de slotkilometer loopt alleen maar omhoog.

Start: 08.00 uur
Finish: 11.17 uur – 11.37 uur

Woensdag 20 februari – Etappe 5: Samayil – Al Jabal Al Akhdar (152 km)

De beslissing in de Tour of Oman valt net als de voorbije edities in de koninginnenrit naar Al Jabal Al Akhdar. Die klim kennen we in Europa allemaal als Green Mountain, dat zijn naam dankt aan lijmsteen waaruit het gebergte bestaat. Het geldt als een van de hoogste punten in Oman. Dat is al vanuit startplaats Samayil te merken. Waar de renners zich tijdens de eerste vier ritten doorgaans op zeeniveau bevinden, speelt de vijfde etappe zich voornamelijk af op terrein dat zo’n vijfhonderd meter boven zeeniveau ligt. Voor de mannen die vroeg op het seizoen al over een goede vorm beschikken, is deze rit een geschenk.

Vanuit de startplaats gaat het peloton over glooiend terrein naar de voet van de slotklim. Behoudens twee tussensprints, lijken de vroege vluchters niet al te veel moeilijkheden tegen te komen. Na de tweede tussenspurt begint meteen de slotklim. De eerste kilometers zijn nog licht hellend, maar daarna schieten de stijgingspercentages de hoogte in en begint de 5,7 kilometer lange klim pas echt. De gemiddelde stijging van Green Mountain mag dan wel 10,5% zijn, de laatste anderhalve kilometer is dit 13,5%. De klimmers kunnen dus hun beste beentje voorzetten.

Start: 08.00 uur
Finish: 11.47 uur – 12.10 uur

Donderdag 21 februari – Etappe 6: Al Mouj Muscat – Matrah Corniche (135,5 km)

Net als de etappe naar Green Mountain is ook de laatste rit in de Tour of Oman inmiddels een klassieker, in hoeverre je daar in een tijdsbestek van negen jaar over mag spreken. Toch is dat het geval, want sinds de eerste jaargang is Matrah Corniche het decor van het Omaanse slotstuk. De Al Jissah passeert voor de derde keer de revue deze ronde en is op 35 kilometer van de aankomst de laatste gecategoriseerde klim van deze rittenkoers. Daarna zullen de ploegen met rappe mannen in hun midden in het laatste uur het pleit van de slotrit beslechten. De laatste drie jaar (!) won Alexander Kristoff deze etappe. Wie verslaat hem?

Start: 08.00 uur
Finish: 11.11 uur – 11.28 uur

Favorieten

De renners met klassementsambities krijgen in Oman ieder jaar een gevarieerder parcours voorgelegd. Met het toevoegen van de rit naar Qurayyat – dat eerder eenzelfde aankomst kende in 2017 (Søren Kragh Andersen) en 2016 (Boasson Hagen) – zijn er nu vier ritten waarin de coureurs het verschil kunnen maken. Natuurlijk valt de tijdwinst in de drie heuvelachtige ritten in het niet bij de te boeken marge op Green Mountain, maar je kent het wielergezegde wel. In de ritten twee, drie en vier kun je de Tour of Oman niet winnen, maar je kunt er de eindzege wel verspelen. Attent zijn is de sleutel tot succes in de oliestaat.

Herrada voor winst? – foto: Cor Vos

Hoewel het pas vroeg in het seizoen is, geldt Jesús Herrada als een van de mannen die in blakende vorm verkeert. De 28-jarige Spanjaard van Cofidis schoot meteen raak tijdens de Trofeo Ses Salines op Mallorca. Afgelopen weekend voegde hij er een zesde plek in de Ronde van Valencia aan toe. Herrada staat nu niet meteen te boek als een rasklimmer, toch is hij de topfavoriet. De voormalig Spaans kampioen opende vorig jaar immers ook sterk, waarna hij hier vierde werd. Met Darwin Atapuma en Jesper Hansen heeft hij twee sterke knechten bij zich. Wie Herrada wil verslaan, moet hem uit het wiel rijden op Green Mountain.

De voornaamste renner die daartoe in staat moet zijn, is Domenico Pozzovivo. Op papier, althans. De 36-jarige Italiaanse pocketklimmer van Bahrain Merida is zijn pluimen nog niet verloren. Na een puik seizoen in 2018, gaf hij er met een veertiende plek in de Tour Down Under meteen een goed vervolg aan. Pozzovivo rijdt in Oman rond als kopman van zijn ploeg. Datzelfde geldt voor Ben O’Connor bij Dimension Data. De 23-jarige Australische klimmer stak in 2018 zijn neus serieus aan het venster. Als hij die lijn doortrekt, kan hij bergop het verschil maken. Green Mountain zal wat dat betreft aanvoelen als een speeltuin.

Pozzovivo behoort tot de beste klimmers ter wereld – foto Gian Mattia D’Alberto/La Presse

Titelverdediger Alexey Lutsenko leek jarenlang een beloftevolle renner voor de Vlaamse klassiekers te zijn. Op dat vlak schoot hij vorig jaar ruimschoots tekort, maar bergop maakte hij een paar keer indruk. Zo won hij de bergrit in de Ronde van Turkije, waardoor hij als tweede eindigde in het eindklassement. Wanneer Lutsenko hetzelfde niveau als vorig jaar benadert, moet de Kazach ook dit seizoen een eind komen. Dat laatste geldt ook voor Rui Costa, die in 2017 tweede werd. De 32-jarige Portugees van UAE Emirates weet zich gesteund door klimmer Jan Polanc, op wie hij kan rekenen tijdens de bergrit naar Green Mountain.

Na een jaar afwezigheid keert AG2R La Mondiale terug in de Tour of Oman. Met Mathias Frank hebben zij voor het klassement een troefkaart in handen. Hij mag voor eigen kans rijden en liet twee jaar terug (zevende) zien dat hij zijn mannetje kan staan. Van hetzelfde laken een pak voor Fabien Doubey. De 25-jarige Fransman van Wanty-Gobert komt in dit soort rondjes tot zijn recht; vorig jaar werd hij hier dertiende. Eliot Lietaer (Wallonnie-Bruxelles) kan eveneens hoge ogen gooien. De 28-jarige Belg had vorig jaar lang last van een fistel, maar getuige zijn tiende plek in de Ster van Bessèges is hij daar nu van verlost.

McNulty is een begenadigd tijdrijder die zijn vermogen ook bergop kwijt kan – foto: Cor Vos

Een nieuw jaar en dat betekent dat nieuwe namen zich ook zullen melden. Wat dat betreft ligt het voor de hand dat Brandon McNulty zich op de voorposten laat zien. Het Amerikaanse toptalent van Rally Cycling is nog altijd slechts twintig jaar jong, maar hij liet vorig jaar enkele mooie prestaties optekenen. Bergop moet hij lang mee kunnen. Dat geldt ook voor Katusha-Alpecin-jonkies Steff Cras en Matteo Fabbro. Vooral voor de Italiaan zal Green Mountain een paradijselijke oase zijn. Bij de Zwitsers is Nathan Haas echter de kopman. Geen pure klimmer, maar vorig jaar werd de Aussie wel vijfde in deze koers.

Met Sport Vlaanderen-Baloise, Wallonnie-Bruxelles en Wanty-Gobert staan er drie Belgische formaties aan het vertrek. Bij die laatste ploeg is het naast Doubey uitkijken naar Bart De Clercq. Wanneer hij zijn klimmersbenen van weleer vindt, kan hij op Green Mountain mee. Vanuit Nederlands oogpunt zou Tom-Jelte Slagter best eens kunnen verrassen, maar lijkt vooral Pieter Weening (Roompot-Charles) de voornaamste man voor het klassement. Hij is het seizoen sterk begonnen op Mallorca en kan in een wedstrijd zoals deze flink uitpakken. En waarom zou de ervaren 37-jarige rot dan niet kunnen winnen op zijn grote mes?

Weening deed Bauke Mollema en Tim Wellens serieus pijn op Mallorca – foto: Cor Vos

Sprinters

Voor de pure sprinters liggen er in deze Tour of Oman alleen in de eerste en de laatste rit kansen. Man in vorm Niccolò Bonifazio (van het Direct Energie van Niki Terpstra en Pim Ligthart) zal daarom direct willen scoren, net als Giacomo Nizzolo (Dimension Data). Ook Clément Venturini (AG2R La Mondiale), Eduard Michael Grosu en Brenton Jones (beiden Delko-Provence Marseille), Baptiste Planckaert (Wallonie Bruxelles) en neoprof Alfdan De Decker (Wanty-Gobert) kunnen zich op een goede dag meten met de besten. Maar naast deze pure snelheidsduivels, staat er een hele batterij aan sterke sprinters aan het vertrek.

Wat te denken van good old André Greipel (Arkéa-Samsic) en Alexander Kristoff (UAE Emirates), die hier al drie jaar op rij de slotrit wint? Maar ook grote namen als Nacer Bouhanni (Cofidis), Sonny Colbrelli (Bahrain Merida), Bryan Coquard (Vital Concept-B&B Hotels) en Magnus Cort (Astana) staan op de startlijst. Alleen de Italiaan wist nog nooit op Omaans grondgebied te winnen. Net als Ryan Gibbons (Dimension Data) overigens, die gezien zijn huidige vorm hier ook kan meedoen voor winst. Deze namen kunnen ook in de ritten twee, drie en vier hun stempel drukken. Reken daar Greg Van Avermaet ook maar bij.

De ongekroonde sultan van Matrah Corniche: Alexander Kristoff – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Jésus Herrada
*** Domenico Pozzovivo, Ben O’Connor
** Alexey Lutsenko, Rui Costa, Brandon McNulty
* Nathan Haas, Mathias Frank, Pieter Weening, Eliot Lietaer

Startlijst (ProCyclingStats)
Website organisatie

Weer en tv

De renners kunnen zich in Oman opmaken voor zes dagen met prachtig weer. De temperatuur ligt tijdens de middaguren op zo’n 25 graden Celsius. Er staat amper wind en neerslag valt er niet of nauwelijks. Ideaal koersweer voor coureurs om zich voor te bereiden op het komende wielerjaar. Wie niets wil missen van de actie in het Midden-Oosten komt overigens bedrogen uit. De koers is in België en Nederland niet te volgen op televisie. Op WielerFlits kun je de koers wel dagelijks bespreken via de Volg Hier en verschijnt uiteraard het verslag.