Voorafgaand aan het nieuwe seizoen bespreken we in aanloop naar de Tour Down Under alle achttien WorldTour-teams. Vandaag is het de beurt aan EF Education First-Drapac powered by Cannondale. Een hele mond vol, maar wel een team dat een complete gedaanteverwisseling onderging. Hoe dat zit, bespreekt WielerFlits met Sep Vanmarcke en Sebastian Langeveld.

Aantal overwinningen 2017: 14
WorldTour-ranking 2017: 10e met 6409 punten
CQ-ranking: 15e met 7168 punten
PCS-ranking: 14e met 2741 punten
Website: www.slipstreamsports.com
Facebook: /RideArgyle
Twitter: @Ride_Argyle

2017
Met het aantrekken van Sep Vanmarcke hoopte teammanager Jonathan Vaughters te scoren in de Vlaamse klassiekers. Dat was dan ook het eerste doel van de Amerikaanse ploeg. De Belgische kopman begon direct goed aan zijn voorjaarscampagne, door na Greg Van Avermaet en Peter Sagan als derde te eindigen in Omloop Het Nieuwsblad. “Maar het was wel een domper dat ik daarna in geen enkele voorjaarskoers meer vooraan meedeed, een grote ontgoocheling”, baalt de kopman zelf. Vanmarcke kampte achtereenvolgens met gekneusde ribben en maagproblemen, om daarna in de Ronde van Vlaanderen bij een zware val zijn pink te breken. “Maar gelukkig hebben Dylan van Baarle en Sebastian Langeveld dat goed overgenomen en de ploeg toch op de kaart gezet in het voorjaar.”

Langeveld hield een zwaar aandenken over aan Roubaix – foto: Sirotti

Onze landgenoten eindigden respectievelijk als vierde in de Ronde van Vlaanderen en als derde in Parijs-Roubaix. Op dat moment had alleen Toms Skujiņš in de Internationale Wielerweek van Coppi en Bartali een zege geboekt. De Let werd bovendien tweede in het eindklassement. Na het Vlaamse werk richtte Cannandale-Drapac zich op de Waalse klassiekers. Michael Woods kwam daarin niet verder dan een negende (Waalse Pijl) en elfde (Luik-Bastenaken-Luik) plaats. “Maar in Luik reed Davide Formolo samen met Davide Villella wel een heel goede finale. Formolo pakten ze pas in de slotkilometer terug. Dan doe je wel weer echt mee, maar uiteindelijk is het toch het resultaat dat telt”, herinnert Langeveld zich.

Diezelfde Formolo reed heel onopvallend ook naar een knappe tiende plek in het eindklassement van de Giro d’Italia. Rittenkaper Pierre Rolland slaagde er bovendien in om een etappe te winnen, waardoor de Amerikaanse formatie opnieuw terug kon kijken op een paar klinkende resultaten. Cannondale-Drapac begon bovendien meer te winnen. Andrew Talansky pakte een ritzege mee in de Tour of California, terwijl Rolland en Thomas Scully beiden mochten juichen in de Route du Sud. Vlak daarna kroonde Ryan Mullen zich tot kampioen van Ierland op zowel de weg als in de tijdrit. Was de koek dan al op? Nee, want ook Tom-Jelte Slagter deed met een overwinning in de Österreich Rundfahrt zijn duit in het zakje.

Urán juicht in Turijn – foto: Sirotti

Maar ook daarna bleef de ploeg scoren. In de Tour de France leek de Colombiaanse kopman Rigoberto Urán beter te zijn dan ooit. “Met die tweede plek van hem in het eindklassement van de Tour, heeft de ploeg misschien meer bereikt dan dat ze gehoopt hadden”, denkt Vanmarcke hardop. Hij zag Jagger ook nog een rit winnen. “De voorbije jaren acteerde hij niet op het niveau waar hij het afgelopen seizoen wél op meedeed. Ik denk niet dat iemand die tweede plek van Rigoberto verwacht had. Dus dat is superknap.” Toch bleek die tweede stek in Parijs niet genoeg. Begin augustus communiceerde Vaughters naar zijn team dat iedereen vrij was om te gaan, omdat er geen nieuwe hoofdsponsor voor 2018 was.

Ondanks de sponsorperikelen – daarover zo meteen meer – bleef de ploeg presteren. Slagter en Vanmarcke kwamen na de Ronde van Frankrijk goed voor de dag in enkele eendagsklassiekers, zoals het Canadase tweeluik en RideLondon. “Ik haalde in het najaar mijn beste niveau ooit in die periode van het jaar”, beaamt de Belg. “Ook op zware parcoursen zoals die van de GP Cycliste de Montréal kon ik met de besten mee. Voor de toekomst is het mooi om te weten dat er na het voorjaar nog perspectieven zijn.” In diezelfde periode had ook Alex Howes het op zijn heupen. In een paar weken tijd boekte hij zeges in de Colorado Classic en de Tour of Alberta. In die laatste ronde was ook Wouter Wippert twee keer primus. Urán sloot het jaar vervolgens in stijl af met winst in Milaan-Turijn.

Woods kwam goed voor de dag in Spanje – foto: Sirotti

Na een goede voorjaarscampagne, ritzeges in de Giro en de Tour, alsmede een top 10-notering in het eindklassement van iedere grote ronde, kan de ploeg dan ook niet anders dan tevreden zijn. Woods werd namelijk een van de revelaties in de Vuelta a España, door die ronde als zevende te besluiten. “Misschien was 2017 wel het beste seizoen van de laatste jaren”, concludeert Langeveld. “Er is altijd ruimte voor verbetering. Ploegen willen altijd meer. Maar op de terreinen waar we konden én wilden scoren het voorbije seizoen, is dat zeker gelukt. Helemaal als je kijkt wat voor middelen je in je ploeg hebt. We zijn niet het team met het grootste budget. Ik denk ook niet dat het heel veel beter had gekund in 2017.”

Sponsorperikelen
Het was voor de troepen van Vaughters sportief gezien misschien een goed jaar, alleen op financieel vlak voltrok zich bijna een catastrofe. Op de dag voor de GP Ouest France-Plouay kreeg al het personeel van de groene armada een mailtje van de ploegleiding. Iedereen was vrij om te gaan en staan waar hij wilde. Een hard gelag na een tot dan toe succesvol verlopen seizoen. Hoewel de kwantiteit aan handjes in de lucht wat meer had kunnen zijn, was de kwaliteit van de zeges en de prestaties bijzonder hoog. Desondanks zat de Amerikaanse ploeg begin augustus met een acuut gat in de begroting voor 2018, wat het voortbestaan van het team uiterst onzeker maakte.

Vaughters kroop door het oog van de naald – foto: Cannondale-Drapac

“Ik ben enorm van dat bericht geschrokken”, legt Vanmarcke uit. “De paar weken daarna was bang afwachten. Iedereen wilde net als ik het vertrouwen blijven houden in de ploeg. Maar de makelaars van alle renners gaan op dat moment ook de markt aftasten, want het was al vrij laat in het seizoen. Ik wilde graag bij deze ploeg verder en heb uiteindelijk besloten om te wachten tot het team definitief de stekker eruit zou trekken.” Dat was nog wel eventjes spannend, vult Langeveld aan. “Het is een schoolvoorbeeld van hoe zwak eigenlijk de sponsoring in het wielrennen kan zijn. Er valt iets weg en het is bijna meteen gedaan. Sceptisch was ik wel, want ik had niet gedacht dat ze binnen vier weken een sponsor gingen vinden. Plots bleek hoe onzeker het beroep als wielrenner is.” Uiteindelijk werd er met EF Education First een geldschieter gevonden.

Transfers
De onzekerheid die voor de buitenwereld enkele weken aanhield, heeft er misschien wel voor gezorgd dat er een totale transformatie binnen het rennersbestand van de ploeg gaande was. Er vertrokken maar liefst elf coureurs bij de ploeg, terwijl daar negen nieuwe gezichten voor terugkwamen. Alhoewel Matti Breschel natuurlijk geen onbekende van het team is. De ervaren Deen reed ook in 2016 voor de ploeg van Vaughters. Na een uitstapje bij Astana het verleden jaar, keert hij nu dus terug. Ook de Nederlandse enclave verdween. Slagter wilde zelf een frisse wind opsnuiven en trok naar Dimension Data. Wippert wist op zijn beurt tijdens het NK al hoe laat het was. Hij is inmiddels gepresenteerd bij Roompot-Nederlandse Loterij.

De laatste Nederlander die de deur bij Vaughters achter zich dicht deed, was Van Baarle. Hij koos in de onzekere periode rondom de sponsorperikelen eieren voor zijn geld. Hij is komend seizoen actief voor Sky. Van hem vinden zowel Vanmarcke als Langeveld het heel jammer dat hij vertrekt. De Belg meent dat Van Baarle een heel goede renner is, die nooit te beroerd was om zijn ploegmaats te helpen. Ook Langeveld gaat hem missen: “Door de jaren heen is Dylan een echte vriend van me geworden. Van dichtbij heb ik – vaak als vaste kamergenoot – gezien hoe hij is gegroeid als renner. We reden meestal hetzelfde programma en gingen ook vaak samen trainen. Ik vind het daarom heel jammer – datzelfde geldt overigens voor Tom-Jelte – dat Dylan vertrekt, zeker omdat hij in eerste instantie bij ons zou blijven.”

Van Baarle gaan ze missen – foto: Marcel Koch

Er vonden uiteindelijk behoorlijk wat mutaties plaats, maar dat is volgens Langeveld niets nieuws. “Bij ons is het eigenlijk best gebruikelijk dat er ieder jaar veel mensen komen en gaan. In mijn periode bij Rabobank was dat totaal anders. Daar vertrokken altijd heel erg weinig renners per seizoen. Ik heb daar vijf jaar gereden en dat was voor 75% met dezelfde jongens. Bij mijn huidige ploeg EF Education First-Drapac werken ze niet hetzelfde.” Dat is volgens Vanmarcke geen probleem. “De speerpunten van de ploeg zijn gebleven. Urán en Woods blijven de kopmannen in de grote rondes en ook de klassiekerkern is op Van Baarle na nog intact. Maar het leuke is dat we met Sacha Modolo en Daniel McLay er nu ook een echte sprinttak bij krijgen. Laten we zeggen dat er veel renners van onze tweede rij zijn vervangen.” Zo is Dani Moreno overgekomen van Movistar om Urán bergop bij te staan.

Toch krijgt de ploeg er mogelijk een extra kopman bij, voorspelt Langeveld. “Modolo is echt een killer. Hij kan grote wedstrijden winnen. En dan denk ik hardop heel erg aan Milaan-San Remo. Kijk maar eens naar zijn palmares. Vorig jaar werd hij ook al zesde in de Ronde van Vlaanderen. Hij kan dat zeker aan en heeft in het verleden mooie sprints kunnen winnen. Ik heb echt het gevoel dat hij in 2018 mooie dingen gaat laten zien. We hadden de voorbije seizoenen natuurlijk geen topsprinter. Wouter heeft de laatste twee jaar goed gereden. Maar hij heeft niet de grote overwinning gebracht, die je van een sprinter mag verwachten. Spurters zijn in een ploeg heel handig, áls ze winnen. Ik vind dan ook dat je als team daar vol voor moet gaan.”

Is Modolo in 2018 de grote man? – foto: Sirotti

Ook Vanmarcke heeft een hoge pet op van de Italiaan. “Als Modolo hetzelfde niveau haalt als in 2017, hebben we er meteen een extra pion voor in het voorjaar bij. Maar ook van Mitchell Docker verwacht ik veel. Voor het grote publiek is dat misschien een onbekende renner. Maar hij levert heel veel werk en in het verleden heb ik hem al bezig gezien in de klassiekers. Zijn parcourskennis is top. Hij snapt wanneer hij zich naar voren moet bewegen in het peloton. Met hem ga ik nauw samenwerken, daar ben ik wel benieuwd naar. Daarnaast zijn er met de twee Colombianen, de Zweedse kampioen en die jonge Amerikaan een aantal renners bijgekomen die onbekend voor mij zijn. Naar hen ben ik heel benieuwd, want zij kunnen gaan verrassen.”

In
Matti Breschel (Astana)
Julián Cardona (Medellín-Inder)
Mitchell Docker (Orica-Scott)
Kim Magnusson (Tre Berg-PostNord)
Daniel Felipe Martínez (Wilier Triestina-Selle Italia)
Daniel McLay (Fortuneo-Oscaro)
Sacha Modolo (UAE Emirates)
Daniel Moreno (Movistar)
Logan Owen (Axeon Hagens Berman)

Uit
Dylan van Baarle (Sky)
Alberto Bettiol (BMC)
Patrick Bevin (BMC)
Davide Formolo (BORA-hansgrohe)
Kristijan Koren (Bahrain Merida)
Ryan Mullen (Trek-Segafredo)
 Toms Skujiņš (Trek-Segafredo)
Tom-Jelte Slagter (Dimension Data)
Andrew Talansky (Gestopt)
Davide Villella (Astana)
Wouter Wippert (Roompot-Nederlandse Loterij)

Renners voor 2018
De drie hoofdpeilers voor EF Education First-Drapac powered by Cannondale zijn duidelijk. De Amerikaanse formatie richt zich in eerste instantie op de Vlaamse klassiekers, waar met name Vanmarcke het mooie weer moet gaan maken. “Als ik wist wat ik anders moest doen dan de voorbije jaren, dan win ik er waarschijnlijk nog tien”, lacht de Belg over zijn aanpak richting de klassiekers. “Ik blijf gewoon hard werken. Ik heb goed getraind en ik heb er deze winter weer alles voor gedaan. Maar de opdracht is niet gemakkelijk. Vooral de factor geluk gaat meespelen. Ik heb in finales misschien niet altijd de juiste keuzes gemaakt. Maar als alles een keer meezit komend voorjaar, dan maak ik zeker kans op een mooi succes. Ik houd hoop!”

De winnaar van de Omloop Het Nieuwsblad 2012 wil er vanaf het begin staan. “Iedereen werkt naar de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix toe. Maar het is de bedoeling dat ik een aantal weken lang op een hoog niveau kan rijden. In de Omloop wil ik al goed in orde zijn, zodat ik net als vorig jaar om het podium kan strijden. Maar dan zit je altijd nog met Van Avermaet en Sagan, die super sterk zijn. Dan is het niet vanzelfsprekend dat je er zo maar van wegrijdt. Alleen hoeft er maar één dag te zijn waarop ik net iets meer over heb… Dan is het zo maar mogelijk.” De Belg begint 2018 net als Langeveld met de Ronde van Valencia en de Ruta del Sol. Daarna volgt voor de Vlaming Strade Bianche en de GP Larciano, om daarna Tirreno-Adriatico te betwisten. Dat moet er toe leiden dat hij vervolgens van Dwars Door Vlaanderen tot en met de Amstel Gold Race in topvorm is.

Valt alles in 2018 op z’n plek voor Vanmarcke? – foto: Marcel Koch

De Nederlandse luitenant van Vanmarcke ambieert het kopmanschap niet en vindt het niet erg om zich te schikken in het teambelang. “Mijn doel en taak – en dat wil ik ook absoluut zo houden – binnen het team, is het verlengstuk zijn van de desbetreffende ploegleider. Voor de jongere mannen ben ik daarnaast in de koers een aanspreekpunt. Dat gaat me heel goed af en daar heb ik ook heel veel plezier in. Ik hoop wel al goed te zijn tijdens het Vlaamse openingsweekend. Vanaf dat moment tot en met de Amstel Gold Race, wil ik scoren.” Pas daarna valt er een beslissing over het vervolg van 2018 voor onze landgenoot. Zelf zou hij graag de Tour betwisten. “Er zit natuurlijk een Roubaix-etappe in, maar ook in de ploegentijdrit kan ik van waarde zijn. Ik zou hem zeker willen rijden, maar daarvoor zal ik op sportief vlak eerst mijn plek moeten afdwingen.”

In de Tour speelt Vaughters de nummer twee van vorig jaar uit. Met Urán wil hij komende zomer een gooi doen naar de eindzege. Woods vertrekt op zijn beurt als kopman naar de Giro. Naast het grote ronde-werk, focust de Amerikaanse ploeg zich vanaf heden ook op een sprinttrein. Met Modolo en McLay haalde het teammanagement twee afmakers in huis, die het aantal seizoenszeges zichtbaar moet opkrikken. Waar de drie peilers – Vlaamse klassiekers, de grote rondes en het sprinten – allemaal toe leiden, zal het volgende seizoen uitwijzen. Concrete doelstellingen heeft de ploeg nog niet uitgesproken of opgesteld. Dat komt omdat het logistiek een dermate grote klus is om alle verschillende nationaliteiten van de ploeg op één plek samen te brengen, dat er nog geen gezamenlijk trainingskamp heeft plaatsgevonden. Aan het einde van januari gaat dat wel gebeuren.

Selectie EF Education First-Drapac powered by Cannondale
Matti Breschel
Nathan Brown
Brendan Canty
Julián Cardona
Hugh Carthy
William Clarke
Simon Clarke
Lawson Craddock
Mitchell Docker
Joe Dombrowski
Alex Howes
Sebastian Langeveld
Kim Magnusson
Daniel Felipe Martínez
Daniel McLay
Sacha Modolo
Daniel Moreno
Logan Owen
Taylor Phinney
Pierre Rolland
Thomas Scully
Rigoberto Urán
Tom Van Asbroeck
Sep Vanmarcke
Michael Woods
Totaal: 25 renners