Interview Voor Toon Aerts was zijn bronzen medaille in Bogense zijn allereerste ooit tijdens een WK veldrijden. ‘Fier’ is hij daarop, vertelde hij aan WielerFlits.

Aerts kende een stroeve start, maar kon nog voor het einde van de eerste ronde voorin aansluiten. In de tweede ronde testte hij dan de benen, maar de latere wereldkampioen Mathieu van der Poel reageerde meteen. Doordat hij vervolgens een kleine uitglijder maakte op de schuine kant, kon de Nederlander afstand nemen.

“Toen nam ik snel de beslissing om achter Mathieu aan te gaan en het gat te dichten in plaats van te wachten tot Wout het weer ging proberen”, blikte hij terug. “Ik had het er nog even over met Wout en we denken dat het ook wel de beste beslissing was.” Aerts reed zich de ziel uit het lijf om zijn foutje recht te zetten, maar pas toen Van Aert zijn rug kromde in de technische zone, werd het verschil kleiner.

‘Mathieu had opnieuw een heel goede dag’
“Ik wilde Mathieu gaan halen. Als je terugkomt bij hem, ligt de koers weer open. Maar we moeten wel toegeven dat we toen al zagen dat Mathieu opnieuw een heel goede dag had. Dat hij niet de WK-stress had waar we wel een beetje op hoopten”, zei de Belg. “Dus chapeau voor Mathieu en zijn seizoen.” Van Aert slaagde er uiteindelijk in het kloofje op Van der Poel te dichten, waarmee het WK leek uit te draaien op een tweestrijd.

Van Aert besloot vervolgens het initiatief te nemen, maar vlak voor de beruchte schuine kant sloop Van der Poel naar de kop. Zijn Belgische tegenstrever stond even te voet, waardoor de Nederlander de wedstrijd definitief in het slot kon gooien. Van Aert leek maar niet te herstellen van zijn inspanningen en zag zelfs een herboren Aerts tot bij hem sluipen. “Ik moet toegeven dat ik mezelf wel terugvond”, zei Aerts.

‘WK-stress’
“Dat ik ook wel betere benen had in de tweede helft dan in de eerste. Dat is voor mij dan de WK-stress geweest; het volk dat nog iets meer op hol slaat dan in andere wedstrijden. Ik voelde dat ik dichter kwam op Wout en dat gaf me vleugels om te proberen voor het zilver te gaan. Ik heb wel afgezien daarvoor.” De twee maakten er nog een mooie strijd van, tot Aerts erbij ging liggen en zich moest tevredenstellen met brons.

“Wanneer het om de knikkers draaide voor die zilveren medaille, lukte het weer niet. Ik moet toegeven dat daar misschien vandaag een beetje stress bij zat en dat ik mentaal iets minder was dan op het BK (waar hij de titel pakte, red) bijvoorbeeld. Maar ik heb vandaag mijn eerste medaille op een WK gehaald, ik heb dat bij de jeugd nooit gekund. Dus ik ben wel fier”, zei de Belg tot slot.