De belangrijkste meerdaagse Nederlandse etappekoers voor koersende vrouwen is de Simac Ladies Tour. Een belangrijke voorbereidingswedstrijd richting het wereldkampioenschap, maar op zichzelf ook een wedstrijd om een trapje harder voor te doen. Vorig jaar greep Chantal van den Broek-Blaak voor de tweede keer de eindzege. De vraag is nu: wie volgt haar op? WielerFlits kijkt vooruit!

Historie

Even voordat het wereldkampioenschap wielrennen in 1998 plaatsvond in Valkenburg werd er begonnen met de Holland Ladies Tour. Vanuit de gedachte dat een land met zoveel goede rensters toch zeker wel een grote etappekoers nodig had werd de eerste editie opgetuigd. In en om Ter Aar werd gestreden om de eerste etappezege. Die ging na 4,6 kilometer vlammen tegen de klok naar Leontien van Moorsel. Een gedroomde opener voor de organisatie, maar de eerste eindzege zou naar Elsbeth van Rooy-Vink gaan.

De daaropvolgende edities kleurt de erelijst van de ronde ook vooral rood-wit-blauw, met dank aan Van Moorsel, Mirjam Melchers, Debby Mansveld, Ellen van Dijk, Chantal van den Broek-Blaak, Annemiek van Vleuten en uiteraard Marianne Vos. Met vier achtereenvolgende (!) eindoverwinningen is zij de absolute recordhoudster. Het lijkt er niet op dat dit snel geëvenaard danwel overtroffen gaat worden.

Gelukkig is het niet alleen maar Nederland wat de klok slaat. De Holland Ladies Tour trekt al jaren een fraai internationaal deelnemersveld. Zo zien we ook gerenommeerde namen als Petra Rossner, Susanne Ljungskog, Kristin Armstrong en Lisa Brennauer op de erelijst terug. Je zou voor minder tekenen.

Meerdaagse wielerwedstrijden organiseren in Nederland is nog niet zo makkelijk, maar de organisatie bokst het telkens toch maar weer mooi voor elkaar, ondanks dat er wel eens donderwolken hangen boven de koers. Het is te hopen dat de wedstrijd tot in de lengte der dagen georganiseerd kan blijven worden, want het is een vaste waarde op de vrouwenkalender met steeds enkele zeer onderhoudende koersdagen.

Ook WK-deelneemsters zullen hopen dat de Holland Ladies Tour, intussen omarmd door technologiebedrijf Simac, doorgang kan blijven vinden. De koers vormt immers een ideale voorbereidingswedstrijd op de wereldkampioenschappen. Zeer vaak staat een toekomstige draagster van de regenboogtrui namelijk aan de start van de meerdaagse.

Als we het coronajaar 2020 buiten beschouwing laten was de laatste wereldkampioene op de weg die de Ladies Tour niet reed Lizzie Deignan (2015). Bij het tijdrijden gaat deze vlieger op voor Chloé Dygert, die in 2019 helemaal nog nooit een wegwedstrijd in Europa had gereden voor die bewuste dagen in Yorkshire. In onderstaande lijstjes ziet u tevens dat de aanstaande wereldkampioene zeer vaak succesvol was in de Ladies Tour, zeker de voorbije tien jaar.

Laatste tien winnaars Simac Ladies Tour
2021: Chantal van den Broek-Blaak
2020: Niet verreden vanwege de coronacrisis
2019: Christine Majerus
2018:  Annemiek van Vleuten
2017:  Annemiek van Vleuten
2016:  Chantal Blaak
2015:  Lisa Brennauer
2014:  Evelyn Stevens
2013: Ellen van Dijk
2012:  Marianne Vos
2011: Marianne Vos

---

Vorig jaar

Na een korte, maar zeer krachtige opener in Ede, waarin Marianne Vos de eerste leiderstrui greep, was het sprinten geblazen in Hardenberg. Tenminste, dat dacht iedereen. Maar Maëlle Grossetête en Alison Jackson bewezen dat zekerheden niet bestaan in de wielersport, met de Canadese die glorieus als eerste over de streep kwam in Hardenberg.

Jackson raakte haar leiderstrui een dag later alweer kwijt. In een 17 kilometer lang heen-en-weertje met start en finish in Gennep greep Marlen Reusser op overtuigende wijze de macht. ze won de individuele tijdrit met liefst achttien seconden voorsprong op Ellen van Dijk. Daarachter deed ook Chantal van den Broek-Blaak prima zaken door op 41 seconden als derde te eindigen.

Garanties op een massasprint waren er ook op dag vier niet, nadat een valpartij op zes kilometer van de streep het peloton uiteen reet. Vier vrouwen van SD Worx en twee van Team DSM ontsnapten aan de crash en mochten het onder elkaar uitmaken. Lonneke Uneken bedankte haar ploegmaats voor het geleverde werk door met overtuiging naar haar eerste WorldTour-succes te knallen, in navolging van Jackson en Reusser.

Op de voorlaatste dag besliste Van den Broek-Blaak het klassement in haar voordeel. In abominabele omstandigheden reed zij samen met Katarzyna Niewiadoma en Marianne Vos weg bij de andere favorieten. Reusser zette alles op alles, maar de Zwitserse slaagde er niet in om haar leiderstrui te behouden. Na een dag akelig afzien op het venijnige parcours in en om Sweikhuizen won Marianne Vos, terwijl Blaakie het leiderstricot overnam.

Die kwam op de laatste dag nog wel onder druk te staan, maar mede dankzij de werken van haar ploeggenotes kon ze na bijna 150 regenachtige kilometers tot eindwinnares worden gehuldigd. Vos boekte in Arnhem haar dertiende etappezege, waarmee ze de Ina-Yoko Teutenberg recordhoudster qua etappeoverwinningen tot één zege naderde.

Eindklassement Simac Ladies Tour 2021
1. Chantal van den Broek-Blaak (SD Worx) in 14u46m39s
2. Marlen Reusser (Alé BTC Ljubljana) op 17s
3. Ellen van Dijk (Trek-Segafredo) op 30s
4. Marianne Vos (Jumbo-Visma) op 51s
5. Demi Vollering (SD Worx) op 1m3s

---

Parcours

De strijd om de eindzege is regelmatig een secondenspel, waardoor het pakken van bonificaties doorslaggevend zou kunnen zijn. Aan de finish zijn er steeds tien, zes en vier seconden te verdienen, bij de bonisprints onderweg vallen nog eens drie, twee en een tel te rapen. Hoog tijd om al die belangrijke punten in de 701,4 kilometer lange zesdaagse eens op een rijtje te zetten.

---

Dinsdag 30 augustus, etappe 1: Lelystad – Lelystad (141,2 km)

De Simac Ladies Tour begint in het hart van Lelystad. Net naast het krankjorum hoge standbeeld van Cornelis Lely zal het startschot klinken. Het verhaal van Lelystad is het verhaal van pioniers met veel poten in ontzaglijke hoeveelheden klei. In 1891 vat ingenieur Lely het volgende plan op: afsluiting en gedeeltelijke drooglegging van de Zuiderzee moet extra land opleveren. Het zou nog even duren voordat de werkzaamheden zouden beginnen, maar het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog maakte duidelijk dat het nodig zou zijn om zelfvoorzienend te worden.

Ook de Watersnood van 1916 zorgde voor het besef dat er iets moest gebeuren. Kortom: polderen maar. En dat gebeurde flink. Lelystad begint in 1949 als er een paal in het – intussen afgesloten – IJsselmeer wordt geslagen. De paal wordt al snel een (werk)eiland en van daaruit worden weer dijken aangelegd, om vervolgens het water weg te pompen. Zo ontstaan, na veel vijven en zessen, Oostelijk en Zuidelijk Flevoland, de ondergrond voor deze eerste etappe.

Vanaf 1967, twee jaar na het eerste Nederlands wegkampioenschap voor vrouwen, konden meer mensen zich in Lelystad vestigen. De nieuwe stad kampte met allerhande kinderziektes – en dat het qua architectuur een typische exponent van de jaren ’70 en ’80 is, helpt ook niet meteen mee – waardoor de stad nu nog steeds een wat ongelukkige reputatie heeft. Van dat juk zal Lelystad niet zomaar zijn verlost, maar dankzij vele impulsen mag er best met optimisme naar de toekomst worden gekeken.

Op het profiel lijkt het op het eerste hoog een slopende etappe te worden, maar qua hoogtemeters bedriegt de schijn, zoals u kunt zien. Het gevaar schuilt ‘m eerder in mogelijk waaierwerk. In de zestig kilometer lange ronde, die zo’n tweeënhalf keer moet worden afgelegd, heeft waarin de wind behoorlijke tijd vrij spel heeft. Dat belooft!

Na 50 en 110 kilometer hebben de rensters bij Lelystad Airport de kans om voor het eerst wat bonusseconden te sprokkelen. Na tachtig kilometer, bij de voorlaatste finishpassage, worden zelfs de eerste bergpunten van de ronde uitgereikt. U begrijpt dat het in de verste verte niet op een helling lijkt, maar daar zal de renster die de trui pakt vast maling aan hebben. Ook interessant: op iedere ‘berg’ op het parcours vallen vijf, drie en één punt te verdienen, of het nu de Museumweg in Lelystad is of de Cauberg.

De Museumweg is ook de weg waarop gefinisht zal worden. De laatste kilometer kunnen we alleen maar omschrijven als vrij hectisch en niet ideaal voor een nog compact peloton. Een rotonde, aardig wat wegmeubilair, een terugdraaiende bocht en als klap op de vuurpijl wat slagbomen in de laatste rechte lijn. Zeker niet rechttoe rechtaan dus, maar bij de les blijven tot op de streep. Die ligt voor de hoofdingang van Bataviastad, de bekende mode-outlet.

Start: 12.20 uur
Finish: 15.40-16.00 uur

---

Woensdag 31 augustus, etappe 2: Ede – Ede (117,8 km)

Na een dag Flevoland trekt de karavaan Gelderland in. Op de slotdag is het aan Arnhem om de ronde te ontvangen, op dag twee trekken we naar Ede. Een stad waar Annemiek van Vleuten en Lorena Wiebes ongetwijfeld mooie herinneringen aan hebben. Zij wonnen hier namelijk respectievelijk het NK tijdrijden en de wegwedstrijd. De oplopende Arnhemseweg ligt ook nu op de route, maar even daarvoor ligt de finish op de veel vlakkere Raadhuisstraat, niet al te ver van het betonnen orgasme dat we kennen als het gemeentehuis.

Op het programma staan drie rondes van een goede veertig kilometer. Daarin zitten iets meer hoogtemeters dan in de eerste etappe, maar het mag alsnog weinig naam hebben. Meer dan een klein beetje plagerig golven is het niet. Na een kort ommetje in Ede trekt het peloton via de Apeldoornseweg richting Otterlo. Even daarvoor wordt echter afgebogen richting Wekerom, waar een nieuw lusje begint. Als dit is voltooid, slaan de rensters rechtsaf om linea recta naar Ede te snellen.

Zeven kilometer verderop ligt de finish. Twee rotondes zijn de enige obstakels in deze slotfase. Niets lijkt een mooie sprint in de weg te staan. Of misschien krijgen we wel drie mooie sprints, want er vallen bij eerdere finishpassages natuurlijk ook al seconden te rapen. Doet Lorena Wiebes hier haar NK-kunstje nog eens dunnetjes over?

Start: 13.00 uur
Finish: 15.50-16.05 uur

---

Donderdag 1 september, etappe 3: Gennep – Gennep (139,1 km)

Opnieuw wordt het qua klimmen ietsje serieuzer. Menig amateur kan zich immers lelijk vergissen in de Groesbeekseweg, bij het buitenrijden van Mook in het uiterste noorden van Limburg. Een goede 1400 meter aan stijgend asfalt, maximaal aan een procentje of acht. We gaan niet beweren dat het een klim is waar het kaf van het koren zal worden gescheiden, maar het is een leuke onderbreking na opnieuw vele vlakke kilometers. Ook de bergpuntenjagers zullen het klimmetje hebben aangeduid.

Want vlak, dat is het, afgezien van het klimmetje bij Mook, ook in de derde etappe. Niet dat dit voor het peloton een verrassing is, want het komt het voorbije decennium vaak aan in Gennep. Winnaressen? Kelly Druyts (2014), Lisa Brennauer (2015 en 2017), Amalie Dideriksen (2018) en Lorena Wiebes (2019). Vorig jaar mocht Marlen Reusser er juichen, maar toen betrof het een individuele tijdrit. Nu krijgen we ‘gewoon’ weer een sprint in Gennep.

De koers begint met twee grote rondes. Eerst naar het zuiden, om en door de prachtige Maasduinen, om vervolgens ten noorden van Gennep richting de klim te rijden. Aan de rechteroever van de Maas zijn er echt wel momenten waar het even opletten is (sowieso verstandig als je in een peloton rijdt), maar overdreven risico’s worden niet opgezocht. Tenzij er echt iets raars gebeurt, kunnen de snelle vrouwen hun sprintbenen weer aanzwengelen. Twee keer wordt er gesprint voor bonis, een keer voor dagwinst.

Start: 12.15 uur
Finish: 15.25-15.50 uur

---

Vrijdag 2 september, etappe 4: Landgraaf – Landgraaf (135,2 km)

Er zijn veel mensen die vinden dat in de Simac Ladies Tour een etappe door de Limburgse heuvels hoort te zitten. Zo’n rit is niet altijd vaste prik, maar dit jaar zit-ie er gewoon weer in. Het maakt van deze etappe direct de koninginnenrit. Niet zo gek ook als je weet welke klimmetjes er op de 41,6 kilometer lange ronde liggen die in totaal drie keer moet worden afgelegd.

Na een korte aanlopfase begint de omloop vanuit Huls een beetje glooiend. Maar in Valkenburg wachten achtereenvolgens de Sibbergrubbe en de Cauberg (bergpunten in ronde één en drie). Een mooi duo om de boel eens lekker uit elkaar te schudden, zeker naarmate de koers vordert. Het peloton blijft dan even hangen op het Plateau van Margraten om vervolgens via een afzink uit te komen in Gulpen, waar direct de Gulperberg wacht (bergpunten in ronde één en twee).

De rensters beklimmen niet de steilste variant, maar de klim vanuit het plaatsje zelf zorgt ook wel voor hartslagverhoging. Niet veel later wachten ook nog de Kruisberg, de Trintelerberg – die wat vriendelijkere buurman van de Eyserbosweg – en het staartje van de Klingeleberg, waarmee het circuit wordt afgesloten. En dit dus drie keer. Als dat niet voor verschillen gaat zorgen…

Na drie rondjes, achttien beklimmingen en heel wat hoogtemeters is het tijd om terug te keren naar de startplaats, Landgraaf. De finish ligt op Megaland, met name bekend als festivalterrein van Pinkpop. Veel mensen bewaren goede herinneringen aan dit terrein, waaronder Marianne Vos. Nu weten we niet alles van haar festivalervaringen, maar we weten wel dat ze in 2009 op dit terrein het Nederlands kampioenschap op de weg wist te winnen. Wie mag er nu juichen?

Start: 12.00 uur
Finish: 15.20-15.40 uur

---

Zaterdag 3 september, etappe 5: Sittard-Geleen – Watersley Sports and Talentpark (17,8 km)

Eind juni deden Ellen van Dijk, Marlen Reusser, Lisa Brennauer, Joscelin Lowden en Annemiek van Vleuten een gezamenlijke oproep aan wedstrijdorganisatoren die flink werd gesteund door collega’s en wielerfans. Ze willen meer tijdritkilometers in de Women’s WorldTour. Die dertigste juni vond namelijk pas de eerste chronoproef van het WorldTour-seizoen plaats, een luizige 4,7 kilometer lange tijdrit in Cagliari, ter opening van de Giro d’Italia Donne.

Nu zijn we toe aan de tweede tijdrit in de Women’s WorldTour dit jaar. En het aantal kilometers wordt verveelvoudigd. De individuele tijdrit in de Simac Ladies Tour is er namelijk een van 17,8 kilometer. En dat op wegen waar een aanzienlijk deel van het peloton wel bekend mee zal zijn. Sittard-Geleen is namelijk de plek van het zogenoemde Keep Challenging Center van Team DSM.

En wat te denken van de finishlocatie: met het Watersley Sports and Talentpark zijn ook heel wat rensters vertrouwd. Enerzijds komt dat door de Watersley Women’s Challenge, maar er zijn ook diverse rensters die op het terrein hebben gewoond.

Een voor een moeten de rensters zich wagen aan een technisch en over het algemeen vrij smal parcours. Ze staat in schril contrast met de Giro-opener. Dat was niet veel meer dan een vlak heen-en-weertje aan het strand, deze tijdrit heeft soms meer weg van een circusnummer. Oogstrelend als het de uitvoering perfect is, maar dat brengt natuurlijk wel de nodige risico’s met zich mee.

Het zal een serieuze uitdaging worden voor de klassementsvrouwen en de favorieten voor de ritzege. Want ga je net even dat extra beetje risico nemen om een seconde te kunnen pakken in de kans dat je uit een van de vele bochten schiet? Of speel je iets meer op safe en loop je hiermee de kans een betere uitgangspositie kwijt te spelen? Ook het feit dat er zo’n 150 hoogtemeters moeten worden overwonnen voegt nog wel wat extra’s toe. Kortom: een bij voorbaat enorm boeiende tijdrit.

Start eerste renster: 11.45 uur
Finish laatste renster: rond 14.00 uur

---

Zondag 4 september, etappe 6: Arnhem – Arnhem (150,3 km)

In en om Arnhem is het mooi fietsen; daar zijn ze bij de Simac Ladies Tour al een aantal jaar achter. Arnhem is de voorbije edities vaste prik. De route is steeds net even anders, maar voor heel grote verrassingen zal het peloton niet komen te staan. De route voert namelijk over bekend terrein. Het parcours bestaat is daarenboven vrij repetetief van aard.

Het begint allemaal aan de rand van het prachtige Park Sonsbeek, waar na 150 kilometer koersen naar goede gewoonte ook de finish ligt. Vervolgens trekt de karavaan richting de Posbank. De klassieke Posbank dalen de rensters weliswaar af, maar de buurman die we kennen als de Zijpenberg wordt beklommen. De zo’n vier kilometer lange Beekhuizenseweg wordt nergens steil. Maar zeven keer de klim oprijden, gecombineerd met het feit dat het de zesde koersdag op rij is, zal er toch wel inhakken.

Na zeven rondes van veertien kilometer keert de karavaan weer terug naar het centrum van Arnhem. Wat rest zijn nog vijf plaatselijke rondes van acht kilometer. Het is precies hetzelfde rondje dat in de slotrit vorig jaar liefst achttien keer op het programma stond. Hierdoor weten de rensters ook maar al te goed dat de ronde hier en daar nog aardig oploopt.

Vooral het gedeelte van het begin van de Zijpendaalseweg naar de Schelmseweg en het eerste deel van de Cattepoelseweg bij Burgers’ Zoo richting het plaatsnaambordje van Arnhem zijn vervelend. Niet zo gek dat er daar dan ook nog bergpunten worden weggegeven. De twee bonisprints en de te behalen bonificatieseconden aan de finish kunnen nog best eens beslissend zijn in de strijd om eindwinst.

Start: 10.00 uur
Finish: 13.30-13.50 uur

---

Favorieten

Hoog tijd om het over de favorieten te gaan hebben. Wie de Simac Ladies Tour wil winnen moet over aardig wat kwaliteiten beschikken: de route bestaat uit heuveletappes, een pittige tijdrit en een aantal vlakke ritten waarin ook zomaar eens een waaier kan worden getrokken. Om het eindklassement te winnen lijkt het een vereiste om in ieder geval twee van de drie dingen tot in de puntjes te beheersen.

Er zullen ongetwijfeld nog steeds mensen zijn die het proberen, maar wij gaan Ellen van Dijk niet uitleggen hoe je een tijdrit moet rijden. En over de kunst van het waaierrijden kan ze ook zo college komen geven aan de wieleruniversiteit. Haar achilleshiel zou de Limburgse heuvelrit kunnen zijn, al zou ze daar ook zomaar de schade prima kunnen beperken. Zeker met behulp van haar sterke ploegmaats moet het mogelijk zijn haar tweede eindzege binnen te halen.

Een goede schaduwkopvrouw binnen het team kan Audrey Cordon-Ragot zijn. De Française is zeer degelijk tegen de klok en daarnaast moet ze in de overige etappes ook wel uit de voeten kunnen. Mogelijk fungeert ze als ideale bliksemafleider, maar je kunt haar ook prima in dienst laten rijden als er eens een gat moet worden dichtgeknald.

SD Worx heeft net als Trek-Segafredo meerdere ijzers in het vuur, al zit de ploeg de laatste tijd een beetje in de hoek waar de klappen vallen. Desondanks verschijnt titelverdedigster Chantal van den Broek-Blaak aan het vertrek met rugnummer 1. Hoewel ze na wat ziekte afgelopen weekend in Bretagne nog niet meteen blijk van hoogvorm gaf, kan ze maar zo net op tijd weer in orde zijn om mee te doen om de eindzege.

Ashleigh Moolman-Pasio zou een andere mogelijke optie kunnen zijn, al moest ze het WorldTour-treffen in Plouay nog wel laten schieten. Dus wellicht moeten we eerder kijken naar Christine Majerus? Wie weet herhaalt de Luxemburgse rots in de branding haar kunstje van 2019…

Bij Jumbo-Visma zien we geen Marianne Vos op de startlijst staan (zij werkt een hoogtestage af), wat betekent dat het record van Ina-Yoko Teutenberg nog even blijft staan. Met Riejanne Markus beschikken ze wel over een mogelijke eindwinnares binnen de equipe. De winnares van het brons op het meest recente EK tijdrijden heeft haar sporen intussen ook wel verdiend op zwaarder terrein. Het zou ons niet verbazen als de Nederlands kampioene haar eerste eindzege in een grote meerdaagse kan bijschrijven.

Bij Team DSM zal er allereerst natuurlijk worden gereden voor Lorena Wiebes, maar met de oersterke Pfeiffer Georgi hebben ze ook een behoorlijke klassementstroef in huis. Benieuwd of ze beter kan doen dan haar zesde plaats in de eindrangschikking van vorig jaar. Onlangs reed ze in Vårgårda naar haar eerste WorldTour-podium, benieuwd of ze die goede lijn door kan trekken.

In de koninginnenrit komen de rensters aan de voet van de Sibbergrubbe langs Parkhotel Valkenburg. Dat zal rensters van de ploeg ongetwijfeld aansporen zich van voren te laten zien. Met Mischa Bredewold hebben ze een aardige troef in huis die ver kan komen in het eindklassement. Winnen wordt natuurlijk lastig, maar ze zal er ongetwijfeld alles aan doen.

Zowel in de Women’s Tour als de Tour of Scandinavia maakte Shari Bossuyt de nodige indruk. De jonge Belgische bewijst keer op keer een grote toekomst voor zich te hebben. Met haar snelheid is ze gevaarlijk aan de meet en ook op heuvelachtig terrein kan ze goed mee. Haar tijdrit is weliswaar niet van het niveau van een Van Dijk of een Markus, maar desondanks houden de concurrenten haar beter scherp in de gaten.

Bij Canyon-SRAM, de ploeg van het bijna 22-jarige talent, kan tevens worden gerekend op Lisa Klein (in het verleden zeer goed in vergelijkbare etappekoersen) en Soraya Paladin. Met name de Italiaanse zou, mits haar tijdritcapaciteiten haar niet te veel achterstand opleveren, ver kunnen komen.

Alison Jackson kan Liv Racing Xstra aan een mooi eindklassement helpen. De beste danser op de deelnemerslijst won afgelopen jaar niet alleen een etappe, ze werd tevens achtste in de algemene rangschikking. Het zal voor haar zaak zijn om de schade te beperken in de tijdrit, om in een van de heuveletappes haar slag te slaan. Met Jeanne Korevaar zien we nog een stiekeme tweede klassementstroef bij de Nederlandse formatie.

Veel hebben we dit jaar nog niet gezien van Roland Cogeas Edelweiss Squad, maar Tamara Dronova is een lichtpuntje in de Zwitserse WorldTour-ploeg. Ze kan aardig aankomen na een vlakke rit, maar heeft ook voldoende inhoud om in de heuvelritten wat te kunnen bewerkstelligen. De 29-jarige Russin bewijst het hele jaar al behoorlijke stappen te hebben gezet; benieuwd waar dat toe leidt in haar eerste Simac Ladies Tour.

Gaan we tot slot nog over naar de outsiders. Amanda Spratt liet zich in Bretagne weer positief opmerken, maar ze kwam in de finale nog wel wat te kort om echt mee te doen om de overwinning. Misschien zal het in de Simac Ladies Tour dan eerder voor BikeExchange-Jayco-ploegmaat Ruby Roseman-Gannon zijn. We zijn tevens benieuwd of Julie Van De Velde na haar sterke Tour of Scandinavia opnieuw een mooi resultaat kan boeken op WorldTour-niveau.

---

Sprinters

Hoewel de editie van vorig jaar ons er maar weer eens aan herinnert dat er geen zekere massasprints zijn, is het zeer waarschijnlijk dat de allersnelste vrouwen van het peloton toch een paar keer aan sprinten toekomen. Tijdens de wedstrijd zullen we Lorena Wiebes voor het eerst in een Europese kampioenstrui aan het werk zien. Ondanks dat ze momenteel de snelste van het hele pak is, zal ze de sprintzeges beslist niet cadeau krijgen. Op de startlijst staan immers vele rappe namen.

We noemen er gewoon een aantal: Lonneke Uneken (SD Worx), Charlotte Kool (Team DSM), Emilia Fahlin (FDJ-Suez-Futuroscope), Georgia Baker (BikeExchange-Jayco), Chiara Consonni (Valcar-Travel & Service), Coryn Labecki en Karlijn Swinkels (Jumbo-Visma), Rachele Barbieri (Liv Racing Xstra), Julie De Wilde (Plantur-Pura) en Mylène de Zoete (AG-NXTG). Kortom: smullen maar!

---

Favorieten volgens WielerFlits
**** Ellen van Dijk
*** Riejanne Markus, Chantal van den Broek-Blaak
** Audrey Cordon-Ragot, Alison Jackson, Pfeiffer Georgi
* Christine Majerus, Mischa Bredewold, Shari Bossuyt, Tamara Dronova

Website organisatie
Deelnemerslijst

---

Weer en TV

De weergoden lijken de rensters behoorlijk gunstig gezind. Het wil nog wel eens ongenadig spoken in de Simac Ladies Tour, maar volgens Weeronline hoeven we niet al te veel neerslag te verwachten. De temperaturen worden maximaal een graad of 25, wat prima is voor deze tijd van het jaar. Ook qua wind lijkt het mee te vallen, met windkracht vier als voorlopig maximum tijdens de rit door Flevoland.

De wedstrijd wordt in Nederland live getoond bij Ziggo Sport en L1. Via de (online) kanalen van Eurosport en GCN zijn de wedstrijdbeelden eveneens te zien.

---