Piet van der Velde is de zadelgoeroe van de fietswereld. Met zijn eigen bedrijf ontwikkelt hij zadels, wielen en banden die jouw fietsritten de moeite waard maken. We gingen kijken in zijn werkplaats in Ommen en ontwikkelden samen een nieuw zadel.

Wat veel fietsers, ook gevorderden, niet beseffen als ze net een fiets hebben gekocht, is dat er meer soorten en maten sturen, wielen en zadels zijn. Die zijn niet alleen mooier, maar maken je fietsritjes ook nog eens een stuk leuker, omdat je minder pijn in je zitvlak of in je handen krijgt als je materiaal hebt dat bij je past. Ere Research, het bedrijf van Piet van der Velde, maakt fietsonderdelen die fietsers helpen meer plezier te hebben. In zijn werkplaats in Ommen sleutelt, slijpt en vijlt hij aan verbeteringen in zadels, wielen, stuurlinten en banden, om jouw fiets beter te maken. Daar is behoefte aan.

“Fietsmerken kijken waar ze het meest op kunnen besparen als het gaat om de onderdelen die ze inkopen voor de afmontages. Dan kijken ze toch vooral naar zadels en sturen”, zegt Piet tussen het schaven door. “Die zetten ze erop omdat een fiets zonder zadel geen fiets is, maar ze beseffen ook dat ze daar het verschil niet gaan maken met de concurrent, of ze weten dat een goed geïnformeerde fietser dat zadeltje er meteen weer afgooit en er zijn eigen lievelingszadel op zet. Dus zitten zelfs op de duurdere fietsen in de eerste montage zadels die nog geen zes dollar per stuk kosten.”

Van der Velde kan het weten. Hij begon jaren geleden te sleutelen aan fietsen en is nooit meer gestopt. “Ik was een redelijk talentvolle fietser, vooral op de mountainbike, maar ik kreeg last van hartritmestoornissen en moest dus stoppen met fietsen. Maar ik wilde in het wereldje blijven en kreeg al snel een nieuwe passie: onderdelen.”

Het schuim wordt op basis van het zadel gemodelleerd – foto: Leon van Bon

Onlogisch

De laatste jaren heeft Piet zich in het ontwerpen van zadels gespecialiseerd. Dat is wat we willen checken. Samen gaan we in zijn werkplaats een nieuw zadelontwerp maken. Daarom heeft hij me gevraagd mijn favoriete zadel mee te nemen. Dus eenmaal binnen, leg ik dat zadel op de werkbank. “Haha, dat zadel ken ik wel. De Power van Specialized. Die heb ik nog ontworpen toen ik daar werkte. We hadden de Ronin, maar zagen eigenlijk dat de punt alleen maar in de weg zat als je voorover wilde buigen om in de beugels te gaan.

Je zit toch niet op de punt, die behoort niet tot de USA.” De wat? “De USA: usable seating area. De plek waarop je normaal zit. Daar waar je zitbotten komen. Dus hebben we de punt weggehaald. Dat had nog wat voeten in de aarde, want van de UCI-regels moeten de punt en de achterkant van het zadel op dezelfde hoogte zitten. Het kuiltje dat erachter komt, telt niet. Op zich geen onlogische regel, want zo voorkom je dat er een soort muurtje op het zadel gemaakt wordt, waartegen je je kunt afzetten als je een inspanning levert. Maar als je de verhoogde punt weghaalt, dan blijft alleen dat kuiltje over en dat kan niet horizontaal zijn met dit zadel, want dat zit voor geen meter.”

Het schuim wordt steeds verder afgevijld tot de juiste vorm over is – foto: Leon van Bon

Gelukkig diende zich een oplossing aan. Er waren onderzoeken dat het zadel veel beter was voor het lichaam van de renner. Op basis van die onderzoeken, en na veel soebatten, ging de UCI overstag en paste de regelgeving aan: het korte zadel werd toegelaten en is nu min of meer de standaard geworden in het wielerpeloton.

Zadelpijn

Piets reis door zadelland begon toen hij bij de Taiwanese startup Prologo aan de slag ging. “Weet je misschien nog wel. Een van de eerste modellen was met de verwisselbare zadeldekjes. Dan kon je zelf je kleur kiezen en veranderen. We hadden veel geluk in ons eerste jaar. De ploeg van Bjarne Riis reed op onze zadels en Carlos Sastre was een enorme fan. Laat hij nou dat jaar de Tour winnen! Dat was meteen een vliegende start.”

Piet had geen zin om naar Taiwan te verhuizen, dus werd het tijd voor een nieuw avontuur. Specialized vroeg hem om in Morgan Hill aan hun zadels te komen werken. “Het is fantastisch om daar te wonen. Maar je leert Amerika wel anders kennen. Op een zeker moment moesten de kinderen naar school en toen gingen we uitrekenen wat het daar kost om onderwijs te hebben. Je moet het bijna allemaal zelf betalen. Dus toen ze naar school gingen, werd het tijd om naar Europa te gaan.”

Terwijl Piet vertelt, gaat hij aan de slag voor ons nieuwe zadel. De basis nemen we van de Ere Genus, het korte model van zijn eigen zadellijn. Maar eerst moeten we de aanpassingen die we wensen in kaart brengen op mijn favoriete zadel. Nou, dat zijn er niet veel. Ik ben heel blij met dit zadel. Ik vertel van mijn trainingskamp met de fietsclub. Alle teamleden hadden na een paar dagen last van zadelpijn. Ze werden ineens geconfronteerd met het gegeven dat als je veel achter elkaar gaat fietsen, de eisen aan je zadel ook ineens gaan veranderen. Ik had nergens last van, omdat ik wat zadels had geprobeerd en voor de voor mijn beste oplossing had gekozen. Maar hoe fijn ik het ook vind, nu ik de mogelijkheid heb op het perfecte zadel, laat ik die kans niet verloren laten gaan. Zo zou ik het fijn vinden als het wat sneller van breed naar smal gaat. De binnenkant van mijn benen schuren tegen die plek en dat zou beter kunnen. “Gaan we regelen,” zegt Piet. Samen tekenen we af op het oude zadel waar die versmalling dan zou moeten komen.

Vervolgens gaat Piet als een echte beeldhouwer aan de slag met een blok schuim. Vaardige handen slijpen, vijlen en schaven eerst centimeters en dan millimeters schuim weg, tot we het perfecte model hebben. “Het gaat alleen om de bovenkant van het zadel, de vorm. De dikte doet er nu niet toe. Van ons model maak ik vervolgens een digitale tekening, die ik modelleer. Ik werk het liefst met de hand aan een model, maar ik slijp het daarna fijn op de computer. Want al heb ik duizend van deze mockups gemaakt, mijn vingers zijn nog niet zo vaardig als de computer. Van de computertekening maak ik vervolgens een 3D print, die naar de fabriek gaat om samples te maken. En dan hebben we een zadel!”

De zadels van Piet hebben allemaal een uitsparing in het midden. “Ja, veel mensen twijfelen daaraan. Ze hebben geen last, zeggen ze. Maar je moet eens een poos met zo’n gat rijden en dan weer terug op een zadel zonder gat. Dan voel je de verschillen pas.”

Fietsgek

Met de verhuizing naar Europa begon het bloed te stromen waar het niet gaan kan. “Alles dat ik altijd in dienst van andere merken had gedaan, wilde ik nu voor mezelf in de praktijk brengen, zonder restricties.” Samen met een aantal andere gepassioneerde fietsliefhebbers in Nederland zette Van der Velde Ere op. Een merk waar je je hart op kan halen als het gaat om innovaties voor de fiets.

In dezelfde werkplaats waar we zonet een nieuw zadel hebben ontworpen, komen sindsdien wielen, banden en andere innovaties die ervoor moeten zorgen dat het volgende fietsritje het mooiste fietsritje wordt. “Ik heb alle apparatuur om te ontwerpen hier. Ik kan naven frezen, velgen ontwerpen en compounds van banden samenstellen. Dan ga ik op pad om te testen, waarna we het gaan maken.” Voor een fietsgek als ik is het genieten om een vakman aan het werk te zien. Dat is Piet op zeker. Hij kan input zo omzetten in ontwerp, Dat leidt in ons geval tot de Ere Genus Ride Edition. Ik kan niet wachten om erop te rijden.

Dit artikel verscheen eerder afgelopen maart in de seizoensgids van RIDE Magazine