Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2021? Elke werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de mooiste zege van Mathieu van der Poel.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Wil je de tussenstand of uitslag van de Eindejaarslijstjes-poll bekijken? Check dan elke dag de Instagram Stories van @WielerFlits!

UAE Tour – Etappe 1

Van der Poel begon aan zijn wegseizoen met een overwinning in Al Mirfa – foto: Cor Vos

Na het crossseizoen, afgesloten in Oostende met een vierde wereldtitel, reed Van der Poel in de UAE Tour voor het eerst in het nieuwe jaar weer op de weg. Voorafgaand aan de koers temperde de Nederlands kampioen nog de verwachtingen. “Ik ben hier vooral om het team te helpen. Zelf heb ik geen doelen”, klonk het. De eerste etappe draaide echter uit op een waaierspektakel met Van der Poel in de hoofdrol.

Hij maakte in de finale deel uit van een elitegroepje en bleek aan de finish in Al Mirfa over de beste benen te beschikken. “Het was een zware wedstrijd en ik weet dat ik het dan kan afmaken in een sprint. Het is heel mooi om met een zege aan mijn wegseizoen te beginnen.” Zijn optreden in de Emiraten was echter van korte duur, want door een coronageval in de ploeg verlieten Alpecin-Fenix en Van der Poel de ronde al na een dag.

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Strade Bianche

De beslissende en verschroeiende demarrage op de slotklim naar Siena – foto: Cor Vos

Na de UAE Tour reisde Van der Poel terug naar Europa, waar hij zich in Kuurne-Brussel-Kuurne en Le Samyn alweer toonde. Het was de opmaat voor Strade Bianche, waar de Nederlander een jaar eerder debuteerde. “Of ik ermee akkoord ga dat ik genoemd word als een van de favorieten? Ik denk het wel, al is het parcours misschien net iets meer op maat van echte klimmers.” De echte klimmers piepten en kraakten echter in zijn wiel.

Op de gravelstrook van Le Tolfe plaatste Van der Poel een venijnige demarrage en alleen Egan Bernal en Julian Alaphilippe konden weer aanhaken. Uiteindelijk kwam het aan op de steile slotkilometer naar het Piazza del Campo in Siena. Van der Poel had nog een verschroeiende demarrage in huis, waarmee hij allebei zijn concurrenten wist te breken. “Ik voelde dat ik op het slotklimmetje nog iets over had in mijn benen. Om het zo af te maken is waanzinnig.”

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Tirreno-Adriatico – Etappe 3

In Gualdo Tadino was Van der Poel Wout van Aert en Davide Ballerini te snel af – foto: Cor Vos

Zijn overwinning in Strade Bianche moest het begin zijn van een mooie voorjaarscampagne, die met Tirreno-Adriatico verder ging. In de Koers van de twee zeeën had Van der Poel zijn zinnen gezet op etappezeges en was op de tweede dag al dicht bij de overwinning. In Chiusdino moest hij alleen Julian Alaphilippe voor zich dulden in het sprintje heuvelop. “Op het einde was ik niet goed gepositioneerd. Dit is een gemiste kans”, baalde hij.

Een dag later al nam hij revanche. In Gualdo Tadino was de Nederlands kampioen zijn eeuwige rivaal Wout van Aert en Davide Ballerini te snel af op de oplopende finish. “Ik was echt blij toen ik over de streep kwam. Na mijn fout van gisteren was ik een beetje gefrustreerd. Vandaag wilde ik dat rechtzetten.”

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Tirreno-Adriatico – Etappe 5

Van der Poel ging heel diep in de zware etappe naar Castelfidardo – foto: Cor Vos

Maar het bleef niet bij die ene zege in Tirreno-Adriatico. In de vierde rit, met aankomst bergop in Prati di Tivo, liet Van der Poel het lopen, maar een dag later ging hij er weer voor. Het werd een typische Van der Poel-etappe, een overwinning met een uitroepteken. De numero uno van Alpecin-Fenix liet zich niet afschrikken door de ‘Tappa dei Muri’ met de finish in Castelfidardo.

Hij opende op 65 kilometer van de streep de debatten. De grote namen reageerden, maar in een afdaling met nog 51 kilometer te rijden, met een gelletje in zijn mond, probeerde hij het nog een keer. In de natte weersomstandigheden reed hij vervolgens drie minuten voorsprong bij elkaar. Het was echter nog niet gedaan, want in de finale was Tadej Pogačar hard op weg om de Nederlander bij te halen.

Die moest zijn laatste krachten aanspreken om de Sloveen van zich af te houden, wat lukte. Uitgeteld kwam Van der Poel over de finish – met Pogačar slechts tien seconden na zich. “Ik viel aan omdat ik het koud had”, zou ‘MVDP’ na de finish zeggen. “Tot twintig kilometer te gaan voelde ik mij nog goed, maar vanaf dan had ik het extreem koud. Dit was een van mijn zwaarste dagen ooit op de fiets.”

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Ronde van Zwitserland – Etappe 2

“Het was een leuke etappe door de regen. Het deed me denken aan de klassiekers” – foto: Cor Vos

Zijn zeges in Tirreno-Adriatico hadden de opmaat moeten zijn voor Milaan-San Remo, maar in La Primavera moest Van der Poel zich tevreden stellen met de vijfde plaats. Hij reed vervolgens de E3 Saxo Bank Classic, Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen, om daarna even gas terug te nemen voor zijn campagne op de mountainbike in Albstadt en Nové Město. In juni keerde hij terug in koers in de Ronde van Zwitserland.

De Alpenronde moest veel duidelijk maken over zijn vorm in aanloop naar de Tour de France. In de openingstijdrit eindigde Van der Poel 25e, maar een dag later lachte de etappe naar Lachen hem toe: na een late aanval beschikte hij duidelijk over snellere benen dan Maximilian Schachmann. “Het was een leuke etappe door de regen. Het deed me denken aan de klassiekers. Ik ben heel blij dat ik het heb weten af te maken.”

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Ronde van Zwitserland – Etappe 3

Julian Alaphilippe en Christophe Laporte hadden het nakijken in Pfaffnau – foto: Cor Vos

Van der Poel had de smaak te pakken in Zwitserland, want een dag later was het opnieuw raak. Op een van de hellingen op de lokale omloop, met nog zo’n 25 kilometer te koersen, ging hij op de pedalen staan en opende zo de debatten. Uiteindelijk draaide de etappe uit op een sprint, waarin de Nederlander vanuit het wiel van Julian Alaphilippe verschroeiend hard aanging. Het was vervolgens een koud kunstje voor de Nederlands kampioen om het karwei af te maken.

Dankzij de bonificatieseconden werd hij ook de nieuwe leider in de etappekoers. “Ik had opnieuw een goede dag. Ik wilde de koers hard maken, maar de groep was te groot”, analyseerde Van der Poel de etappe naar Pfaffnau. “Bij de eerste finishpassage vond ik dat de aankomst me goed zou moeten liggen, dus heb ik gegokt op de sprint.”

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Tour de France – Etappe 2

Een onvergetelijke dag in Mûr-de-Bretagne eindigde met de gele trui – foto: Cor Vos

Van der Poel zou de Ronde van Zwitserland vanwege een lichte verkoudheid niet uitrijden en had een week later geen topdag tijdens het Nederlands kampioenschap wielrennen op de VAM-berg, waar hij zijn rood-wit-blauwe trui moest afstaan aan Timo Roosen. Toch reisde hij zonder zorgen af naar de Tour de France. “De conditie van de Ronde van Zwitserland kan niet opeens weg zijn”, zei de allrounder, die in de kleuren van de Mercier-ploeg – een eerbetoon aan zijn opa Raymond Poulidor – op de ploegpresentatie verscheen.

Van der Poel kon zich in de openingsetappe niet in de strijd om de overwinning mengen, maar kreeg een dag later een herkansing in de rit naar Mûr de Bretagne. De manier waarop Van der Poel deze rit aanvloog, was weer eens weergaloos. Al op de eerste beklimming van Mûr de Bretagne, op zeventien kilometer van de aankomst, roerde hij zich en pakte op de top acht bonificatieseconden. De Nederlander werd weer ingelopen en het peloton maakte zich op voor de slotsprint. Nairo Quintana opende de debatten en Van der Poel ging achter hem aan.

Sonny Colbrelli was de volgende die aanviel en weer zat MVDP op het achterwiel geplakt. Vervolgens was het de Nederlander zelf die zijn duivels ontbond. Met zijn grootvader in het achterhoofd stormde hij af op de aankomst, de overwinning én de gele trui. Wijzend naar de hemel kwam de kopman van Alpecin-Fenix over de finishlijn, waarna hij van alle kanten werd gefeliciteerd. “Ik heb er geen woorden voor. Deze is voor mijn opa”, stamelde Van der Poel na afloop van de etappe. “Ik gokte een beetje, want ik had alles op de eerste beklimming gezet. Ik had die bonificatieseconden nodig als ik het geel wilde hebben. Het was ook mijn laatste kans op de trui. Ongelooflijk.”

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Antwerp Port Epic

Van der Poel vierde zijn terugkeer op de weg na de Spelen met winst in Antwerpen – foto: Cor Vos

Van der Poel verliet de Tour de France vroegtijdig om zich voor te bereiden op de Olympische Spelen van Tokio, waar hij een gooi wilde doen naar de gouden medaille in het mountainbiken. Hoe dat afliep, heeft iedereen kunnen zien. Na zijn ongelukkige valpartij kwamen geen breuken aan het licht, wel bleef hij last houden van zijn rug waardoor hij een hoogtestage eerder dan gepland moest afbreken en de Benelux Tour moest laten schieten. In de Antwerp Port Epic was Van der Poel weer van de partij.

Daar maakte hij als vanouds mee de koers en al ver voor de aankomst belandde hij in een serieuze kopgroep met drie van zijn ploeggenoten. Met nog 25 kilometer te gaan, opende Van der Poel de finale. Op een van de onverharde stroken sloeg hij een gaatje, dat alleen door Taco van der Hoorn kon worden gedicht. De twee Nederlanders waren gevlogen en mochten gaan strijden om de overwinning. Van der Hoorn probeerde in de laatste twee kilometer weg te rijden bij Van der Poel, maar die was alert.

De kopman van Alpecin-Fenix maakte vervolgens het karwei af in de sprint. “De voorbije maanden waren belangrijke doelen voor mij en die heb ik gemist, maar toch ben ik wel heel blij om dit nu te kunnen.” Van der Poel bleek voldoende fit om later in het seizoen ook het wereldkampioenschap in Vlaanderen te rijden, maar daar moest hij zich tevreden stellen met de achtste plaats. Uiteindelijk was Parijs-Roubaix zijn laatste wegkoers. In een heroïsche editie van de Hel van het Noorden was hij dicht bij winst, maar moest hij in de sprint op de beroemde wielerbaan Sonny Colbrelli en Florian Vermeersch voor zich dulden.

Lees hier het wedstrijdverslag terug

Stem hier op je favoriet!