Wielernatie België wacht al meer dan veertig jaar (Johan De Muynck, Giro d’Italia 1978) op een nieuwe winnaar van een grote ronde. Remco Evenepoel lijkt in de Vuelta a España op weg om de droogte te doorbreken, maar moet nog wel een week zien te overleven. “Hoe meer etappes ik zonder tijdverlies doorkom, hoe beter”, vertelde Evenepoel op de rustdag aan onder meer Sporza.

Evenepoel begint morgen met een voorsprong van 1m34s op Primož Roglič aan de slotweek van de Ronde van Spanje. De coureur van Quick-Step Alpha Vinyl beschikt met andere woorden over de beste papieren om de Spaanse ronde te winnen, maar is niet van plan om nu al te zweven. “Ik besef dat ik de eerste Belgische winnaar van een grote ronde in lange tijd kan worden, maar ik moet rustig blijven want er volgen nog zes zware dagen. En we hebben vorige week gezien dat een val snel gebeurd is.”

“Vooraf mikten we op een ritzege en een plaats in de top-5 of 10 van het klassement, dus voor dit scenario hadden we zeker getekend. Alles wat nu nog komt, is extra”, probeert hij de druk af te houden. De drager van de rode trui is in de laatste bergetappes flink onder vuur genomen door zijn directe concurrenten, maar wist de schade al bij al nog goed te beperken. “Zaterdag was Roglič de beste, zondag was het dan weer Mas die sterk was. Ik kon het tijdsverlies alleen telkens binnen de perken houden.”

Evenepoel over eerdere val: “Nu voel ik dat de stijfheid stilaan verdwijnt”
“Door mijn val van donderdag voelde mijn lichaam heel stijf aan. Ik kon niet goed op mijn pedalen staan, wat toch erg belangrijk is op zulke steile cols. Toen Mas gisteren ging, heb ik niet gepanikeerd. Ik wou zeker niet boven mijn limiet gaan”, verklaart Evenepoel zijn rijden in de finale van de bergrit naar Sierra Nevada. “Nu voel ik dat de stijfheid stilaan verdwijnt. De komende dagen moet ik gewoon proberen volgen. Ik kijk dan niet enkel naar Mas en Roglič, maar eigenlijk naar heel de top 5.”

“Hoe meer etappes ik zonder tijdverlies doorkom, hoe beter. En dan wordt het zaterdag in de laatste bergrit een grote strijd. Mijn grootste angst? Ziek worden en niet kunnen finishen. Dat zou een nachtmerrie zijn. Op de Spaanse wegen, die niet altijd even goed liggen, loert het gevaar voor een valpartij ook achter elke hoek.”