De zesde etappe van de Giro d’Italia, een rit over meerdere gravelstroken, is gewonnen door Pelayo Sánchez. De Spanjaard van Movistar was in Rapolano Terme sneller dan zijn medevluchters Julian Alaphilippe en Luke Plapp. Het roze blijft om de schouders van Tadej Pogacar.

De nieuwe Tourspecial van RIDE Magazine is een must-have voor echte wielerfans! Onze nieuwe 236 pagina’s dikke zomer-editie is de meest complete Tourgids van deze zomer en staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Tadej Pogacar, Remco Evenepoel, Fabio Jakobsen, Gio Lippens, Christian Prudhomme en Charlotte Kool. Verzeker je van een heerlijke sportzomer en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Het peloton koerste tijdens de zesde etappe in de omgeving van Siena, de bekende finishplaats van het officieuze monument Strade Bianche. Niet geheel toevallig dus dat de rit drie gravelstroken bevatte. Het peloton koerste van het aan de kust gelegen Viareggio landinwaarts richting Rapolano Terme. Het parcours was 180 kilometer lang en kende 1.900 hoogtemeters. De eerste gravelstrook begon op vijftig kilometer voor het einde, de laatste eindigde vijftien kilometer voor de finish.

Furieuze openingsfase
Het halve peloton wilde in de vlucht van de dag zitten, zo bleek in de vlakke openingsfase. Er werd slag-om-slinger gedemarreerd, maar niemand kwam echt weg. Danny van Poppel, Fernando Gaviria en de zeer actieve Julian Alaphilippe kregen in het eerste uur nog de grootste voorsprong: tien hele tellen! Even later probeerde Simon Clarke (Israel-Premier Tech) het. Hij sloeg een gat van vergelijkbare grootte, maar in  zijn eentje was voorop blijven onmogelijk. Ondertussen zagen we een lekke band van Cian Uijtdebroeks. De Belg van Visma | Lease a Bike kon, ondanks het hoge tempo in het peloton, snel weer terugkeren.

Toscane! – foto: Cor Vos

Zo was alles nog bij elkaar, toen de renners na goed zeventig kilometer de voet bereikten van de eerste beklimming van de dag. Nou ja, Tim van Dijke had 22 meter voorsprong op de meute toen hij begon aan de Volterra (9,8 km aan 4,2%). Op de eerste steile stroken werd de Nederlander weer ingerekend, waarna de betere klimmers erin vlogen. We zagen onder meer Gijs Leemreize doortrekken. Hij wist zich echter niet af te scheiden, in tegenstelling tot Filippo Fiorelli, Aurélien Paret-Peintre en opnieuw Alaphilippe. Zij sloegen een behoorlijk groot gat. Hadden we met nog honderd kilometer te gaan eindelijk een ‘vroege’ vlucht?

Eindelijk een kopgroep!
Nee, want tien kilometer later was er weer een hergroepering. Een twintigtal renners sloot aan bij de drie, terwijl ook het peloton onder aanvoering van UAE Emirates op komst was. Uit het voorste schuifje renners kwam echter een nieuwe aanval, van niemand minder dan Kaden Groves. De Australiër van Alpecin-Deceuninck kreeg Pelayo Sánchez en de onvermoeibare Julian Alaphilippe mee. Daarna staken ook Luke Plapp, Matteo Trentin en Martin Marcellusi nog over. Nu gaf het peloton de vluchters wel de zegen. Eindelijk!

Uiteindelijk kregen we zeven renners voorop, want op het laatste nippertje wist ook Andrea Vendrame de sprong nog te maken. Van de zeven vluchters kwam Groves als eerste door bij de tussensprint. De ‘sprinter’ – Groves bewees vandaag maar weer eens veel meer te zijn dan dat – kwam zo wat dichterbij paarsetruidrager Jonathan Milan. Ondertussen liep de voorsprong op tot boven de drie minuten, waardoor Plapp de virtuele leider werd. De renner van Jayco AlUla begon de rit namelijk als nummer 21 van het klassement, op twee minuten en 33 seconden van Pogacar.

Groves liet zich zien – foto: Cor Vos

Plapp, Alaphilippe en Sánchez
Op de eerste gravelstrook van de dag, de 4,4 kilometer lange Vidritta, verloren de aanvallers snel terrein. Plots hadden ze nog maar twee minuten op het peloton, waar INEOS Grenadiers nu het commando voerde. Vooral voor Plapp was dit een probleem. Het was dan ook de Australiër die op de tweede strook, die van Bagnaia, het tempo opdreef. Dat kostte al zijn medevluchters de kop, behalve Alaphilippe en Sánchez. Zij konden hun karretje aanhaken bij de Australiër.

Het peloton kwam niettemin dichter en dichter. Eerst door het werk van Jonathan Milan, daarna door Thymen Arensman. Hij voerde de forcing op de Grotti (2,5 km aan 6%). Op diezelfde gravelklim was er even wat oponthoud en moesten klassementsrenners Ben O’Connor, Cian Uijtdebroeks en Daniel Felipe Martínez even uit de pedalen. Ze zaten zodoende even op een gaatje, maar wisten allen weer terug te keren.

Gat groeit weer
Tussen de tweede en derde gravelstrook probeerde Mikkel Frølich Honoré vanuit het peloton naar Trentin, Marcellusi, Groves en Vendrame toe te rijden. De Deen, die na een val in de vierde etappe rondrijdt met een gebroken rib, belandde echter in de chasse patate. De koplopers kregen in deze fase wel weer wat meet ruimte van het peloton. INEOS Grenadiers, dat eerder nog stevig tekeer was gegaan, besloot de achtervolging te staken. UAE Emirates begon nu te controleren, maar voor hen hoefde het gat niet per se dicht.

Julian Alaphilippe was zeer actief – foto: Cor Vos

De voorsprong van de drie liep weer op tot tweeënhalve minuut, waarna INEOS Grenadiers opnieuw de kop nam. Na de laatste gravelstrook werd het verschil teruggebracht tot minder dan een minuut. Het roze zou Plapp dus niet gaan pakken, maar hij maakte natuurlijk nog wel kans op de ritzege. Zeker toen Sánchez op elf kilometer van de finish een rotonde verkeerd inschatte en (daardoor) ook Alaphilippe vol in de remmen moest. De Australiër had zo opeens een gat en besloot vol door te zetten.

Alaphilippe sterft en… herrijst
Alaphilippe kwam tot op enkele meters, maar brak toen. Van achteruit kwam Sánchez echter weer opzetten en door zijn karretje aan te haken bij de Spanjaard, die de bres naar Plapp dichtte, kwam de tweevoudig wereldkampioen toch weer in de spits van de koers. En hij had nog wat over. Dat bleek op vijf kilometer van de finish, op de laatste venijnige helling van de dag. De renner van Soudal Quick-Step plaatste hier een aanval waar vooral Plapp alle mogelijke moeite mee had. De drie bleven echter samen. Zij leken te gaan strijden om de zege, al kwam het peloton wel nog bijzonder dicht. Op drie kilometer van het einde was het verschil twintig tellen.

Dat bleek genoeg. Hoewel Andrea Piccolo vanuit het peloton nog in de achtervolging ging, begonnen de drie met voldoende voorsprong aan de laatste honderden meters. Plapp reed al een kilometer op kop en kwam er in de sprint niet aan te pas. Het was Alaphilippe die deze sprint als eerste aanging, maar Sánchez kwam er al snel naast… en er voorbij. De renner van Movistar won afgetekend en boekte zo de voorlopig grootste zege uit zijn carrière. Alaphilippe werd tweede, Plapp derde.

Gevallen Caruso maakt duikeling in klassement
In de top-tien van het algemeen klassement is niets veranderd. Daarachter zijn wel wat verschuivingen. Plapp is van plek 21 gestegen naar plaats vijftien. Damiano Caruso zakte dan weer flink. De Italiaan, die in de finale nog betrokken was bij een valpartij, stond vanochtend nog zestiende, maar is nu de nummer 44 van de rangschikking. Hij kwam als 124ste binnen op bijna zestien minuten van Sánchez en co.