De Muur van Huy: weinig beklimmingen zijn zo iconisch als deze dertienhonderd meter lange kuitenbijter. Elk jaar eindigt op de flanken van deze puist de wielerklassieker de Waalse Pijl. In de laatste vijf edities waren de Spaanse coureurs aan de macht. Kan deze jaargang dit patroon doorbroken worden? Of is het toch weer de Spaanse wielervedette Alejandro Valverde die met zijn vijfde overwinning (!) gaat lopen? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
In 1983 veranderde het aanzien van de Waalse Pijl voorgoed. De organisatie besloot dat jaar om de renners te laten aankomen op de top van de Muur van Huy. Het zorgde ervoor dat de koers een geheel eigen karakter aannam, en dat de laatste drie minuten van de wedstrijd steevast tot de hoogtepunten van het wielerjaar behoort. In tegenstelling tot grotere broer Luik-Bastenaken-Luik is La Fleche Wallone een nog relatief jonge klassieker. De eerste editie vond doorgang in 1936, toen de Belg Philippe De Meersman zegevierde.

Davide Rebellin zegeviert in 2009 – foto: Sirotti

Op de erelijst staan de namen van een pak grote kampioenen gegraveerd. Vier renners wonnen deze koers driemaal: Marcel Kint (1943, 1944 en 1945), de onvermijdelijke Eddy Merckx (1967, 1970 en 1972) en de Italianen Moreno Argentin (1990, 1991 en 1994) en zijn natuurlijke opvolger Davide Rebellin (2004, 2007 en 2009). Dé absolute recordhouder met vier zeges zal echter ook aanstaande woensdag aan de start staan. De Spanjaard Alejandro Valverde kroonde zich tot oppergaai in 2006, 2014, 2015 én 2016.

Ondanks het feit dat de Waalse Pijl relatief dicht bij huis is, won er slechts één keer een Nederlander. Die eer is weggelegd voor de meest succesvolle van allemaal: Joop Zoetemelk. De Tourwinnaar van 1980 zegevierde vier jaar daarvoor in de Waalse Pijl, toen de aankomst nog niet gelegen was op de Muur van Huy. Die editie had overigens nog heel wat voeten in de aarde. Onderweg werd Zoetemelk, die bezig was aan een imponerende solo na relatief vroeg in de aanval te zijn gegaan, constant uitgefloten door de Belgische supporters langs de kant van de weg. Tot overmaat van ramp werd de Nederlander ook nog de verkeerde kant opgestuurd door de plaatselijke rijkswacht.

Zelf blikte hij op kenmerkende droge wijze terug op dit incident in zijn biografie JOOP: “Er reed een politiemotor voor me en een agent op de kruising stuurde die motorpolitie de verkeerde weg in. Tot dat punt stond er overal publiek ‘boe’ tegen me te roepen en plotseling hoorde ik niks meer, want er was geen publiek meer. Ik keek om, de mekanieker hing uit de auto te zwaaien naar me. ‘Terug’, riep-ie. Nou, ik ben gekeerd en weer naar die kruising gereden. Ik heb toen op die kruising gekeken waar het publiek stond. Dat heeft heel wat tijd gekost, maar ik was die dag echt super.” Dat Zoetemelk die dag super was bleek wel aan de finish. Ondanks dit oponthoud won hij afgetekend solo, voor de Belgen Frans Verbeeck en Freddy Maertens.

Laatste tien winnaars
2007:  Davide Rebellin
2008:  Kim Kirchen
2009:  Davide Rebellin
2010:  Cadel Evans
2011: Philippe Gilbert
2012: Joaquim Rodriguez
2013:  Daniel Moreno
2014: Alejandro Valverde
2015:  Alejandro Valverde
2016:  Alejandro Valverde

Parcours

Alle spanning zal zich samenballen in de laatste anderhalve kilometer van de wedstrijd, maar dat betekent niet dat het parcours onderweg kattepis is voor de coureurs. In totaal staan er voor de laatste passage over de Muur nog acht kuitenbijters op het programma. De Côte de Amay en de Côte de Villers le-Bouillet zullen halfweg koers moeten worden beklommen. Op een kleine zestig kilometer van de streep staat de Muur voor de eerste keer op het menu. Dit is meteen het begin van twee plaatselijke ronden, die gekruid worden door driemaal de Muur van Huy (na 142,5 km, 171,5 km en bij de aankomst), tweemaal de Côte d’Ereffe (na 155 km en 184,5 km) en twee keer de Côte de Cherave (na 166 km en 195 km).

De laatste maal dat een renner erin slaagde uit de greep te blijven van de puncheurs was in 2003. Die eer was, paradoxaal genoeg, weggelegd voor een puncheur. De Spanjaard Igor Astarloa, die later dat jaar zijn absolute moment de gloire beleefde door de regenboogtrui te veroveren in het Canadese Hamilton, wist toen op de flanken van de Muur weg te rijden van zijn nog overgebleven vluchtmakkers. Het feit dat het al dertien jaar geleden is dat er met Astarloa nog eens een aanvaller won, heeft de organisatie in 2015 doen besluiten nog een verraderlijke klim in de finale op te nemen: de Côte de Cherave (1,3 km aan 8,1%). De afgelopen twee edities heeft ook deze helling echter niet gezorgd voor de gewenste koerswijziging. Toch maakt de Cherave de finale een stuk veeleisender, waardoor bij heel wat coureurs de benen afgesneden zullen zijn voordat de laatste passage van de Muur van Huy, die maximaal piekt tot 19%, zal worden aangevat. Daarnaast blijft het voor mannen als Philippe Gilbert en Tim Wellens een ideale springplank naar een mogelijke solozege. De top van de Côte de Cherave ligt namelijk op slechts 5,5 kilometer van het einde.

Nog zeshonderd meter: pure waanzin. Nog vierhonderd meter: nog iets te vroeg. De laatste tweehonderd meter: tijd om aan te gaan! De Muur van Huy is een kwestie van timen. Alleen de allerbeste rekenaars weten hier de perfecte formule toe te passen. De man die dit timen tot kunst heeft verheven, is Alejandro Valverde. Zijn geheim? “Het is zaak om op de voorste rijen te beginnen aan de klim om geen onnodige energie te verspillen. In de steile bocht dien je vervolgens de rechterkant te kiezen, waar het minder steil is. Als je op honderd meter van de streep bent, is het tijd om het gaspedaal in te trappen. Als dat lukt, dan weet je dat de overwinning binnen is.” Aan de concurrenten de uitdaging om een antwoord te verzinnen op deze tactiek.

Het geheim voor de Muur van Huy is energie sparen – Alejandro Valverde

De hellingen

• Km 127,5 – Côte d’Amay (1,4 km aan 6,7%)
• Km 134,0 – Côte de Villers-le-Bouillet (1,2 km aan 7,5%)
• Km 142,5 – Mur de Huy (1.3 km aan 9,6%)
• Km 155,0 – Côte d’Ereffe (2,1 km aan 5%)
• Km 166,0 – Côte de Cherave (1,3 km aan 8,1%)
• Km 171,5 – Mur de Huy (1,3 km aan 9,6%)
• Km 184,5 – Côte d’Ereffe (2,1 km aan 5%)
• Km 195,0 – Côte de Cherave (1,3 km aan 8,1%)
• Km 200,5 – Mur de Huy (1,3 km aan 9,6%)

De Favorieten

Alejandro Valverde is bezig aan een glansseizoen. Wie kan hem kloppen in Huy? – foto: Sirotti

Ruta del Sol, Ronde van Catalonië, Ronde van het Baskenland; negen overwinningen in totaal. Alejandro Valverde doet zijn bijnaam El Imbatido (de onverslaanbare) dit seizoen weer alle eer aan. Sterker nog, de alleskunner van Movistar oogt dit jaar sterker dan ooit. In hoeverre dat effectief ook zo is voor Valverde, die nagenoeg sinds zijn entree bij de wielerprofs in 2002 bij de absolute wereldtop hoort, is moeilijk na te gaan. Feit is wel dat hij met winst in Itzulia een aanwezige leemte in zijn toch al indrukwekkende palmares heeft opgevuld. Het zal alleen nog maar voor meer zelfvertrouwen hebben gezorgd in aanloop naar ‘zijn’ Ardennenklassiekers. In de Amstel Gold Race maakte hij een sterke indruk, maar wist hij net niet het gat te dichten op de kopgroep met daarin latere winnaar Gilbert en Kwiatkowski. De afgelopen decennia heeft echter wel geleerd dat de Amstel en Valverde niet het meest gelukkige huwelijk is: ook in de jaren dat hij heerste in de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik kwam hij net tekort in de Amstel.

De afgelopen jaren was de Spanjaard echter wel onklopbaar op de Muur van Huy: in de voorbije drie edities schoot hij als een komeet naar de winst. In totaal won hij de koers al vier keer, een record. De vraag is wie hem dit jaar eindelijk kan kloppen. Door het afscheid van landgenoot en grote rivaal Joaquim Rodriguez, en het gedwongen forfait van Julian Alaphilippe is de spoeling dunner dan voorheen. Tel daarbij de huidige vorm van de bijna 37-jarige Spanjaard en de vraag is wellicht niet wie hem kan kloppen, maar wie de eer mag hebben te finishen aan zijn achterwiel.

Kan Daniel Martin zijn winstambities kracht bijzetten? – foto: Sirotti

Quick Step-Floors bevindt zich in de luxueuze situatie dat het normaliter meerdere mannen kan uitspelen in een koers als de Waalse Pijl. Vorige week volgde echter wel een flinke streep door de rekening voor de Belgische formatie met het gedwongen terugtreden van kopman Alaphilippe door een knieblessure. De nog altijd maar 24-jarige Fransman werkte zich de afgelopen twee edities op als voornaamste uitdager van Valverde door tweemaal als runner-up te finishen. Nu Alaphilippe niet de honneurs kan waarnemen, zullen alle eieren in het mandje van Daniel Martin worden gelegd. Ook de Ier weet hoe het is om op het podium te staan in deze koers. Vorig jaar kreeg hij een bos bloemen in de handen gedrukt na zijn derde plaats. De 30-jarige Martin is net als Alaphilippe een specialist pur sang op dergelijke aankomsten. Zijn explosieve klimbenen leverden hem in het verleden al uitstekende noteringen op in deze wedstrijd, respectievelijk in 2012 (6^e), 2013 (4^e) en 2014 (2^e). Kortom: Martin is altijd op de afspraak op de flanken van de Muur van Huy.

Ook dit seizoen is de oud-winnaar van Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije weer uitermate goed op dreef: in alle vier de rittenkoersen die hij tot nu toe betwiste haalde hij de top-6. In de Amstel was Martin weliswaar niet op de voorgrond te bespeuren, maar dit was de voorgaande jaren ook niet het geval. Ondanks bovenstaande adelbrieven overheersen er twee maren. Allereerst heeft Martin nog nooit Valverde mano-a-mano kunnen vloeren op een beklimming als de Muur van Huy. Daarnaast heeft de Ier moeite om zich goed te positioneren op een dergelijke klim. Dit heeft hem in het verleden al meerdere podiumplaatsen gekost, doordat hij van te ver moest komen. Slaagt hij er dit jaar wel in om bij de les te zijn? Mocht hij hierin slagen, dan is het hoogste schavotje zeker geen onneembare vesting.

Kan Philippe Gilbert woensdag twee vingers in de lucht steken? – foto: Sirotti

Quick Step-Floors kan met Martin wachten op een showdown op de Muur van Huy. Ze kunnen echter ook opteren om de koers hard te maken, en een sterke renner mee in de aanval sturen. Dé coureur waar dan meteen aan moet worden gedacht, is Belgisch kampioen én man in vorm Philippe Gilbert. De 34-jarige Waal won deze koers al in 2011, zijn absolute wonderjaar. De Waalse Pijl vormde toen hoofdstuk twee in een unieke trilogie: winst in zowel de Amstel Gold Race, Waalse Pijl als Luik-Bastenaken-Luik. Het seizoen 2011 is inmiddels lang vervlogen tijd. Toch doet de Gilbert van 2017 weer denken aan de renner die als een ware patron heerste over het peloton en de concurrenten slechts de kruimels liet oprapen. De wereldkampioen van 2012 koerst weer met dezelfde elan en grinta nu hij bij zijn nieuwe Belgische ploeg de vrijheid kreeg zich weer een voorjaar volledig te richten op kasseiklassiekers. Gilbert beschaamde het vertrouwen van de ploeg niet door op indrukwekkende wijze de Ronde van Vlaanderen te winnen. De manier waarop, na een solo van ruim zestig kilometer, deed weer denken aan de Gilbert van weleer.

Het deed hem twijfelen over een al dan niet deelname aan Parijs-Roubaix. De ploeg besloot om hem, tegen de zin van Gilbert zelf, in de wacht te zetten met het oog op de heuvelklassiekers. De vraag is vooral hoe lang Gilbert zijn hoogvorm nog kan aanhouden voordat de klassieke decompressie optreed na een zwaar voorjaar. Als we op de Amstel mogen afgaan, dan is er nog geen reden tot paniek voor Phil. Hij wist na een indrukwekkende koers, waarin hij de beslissende move forceerde en als motor optrad in de vluchtgroep, Kwiatkowski te vloeren in een fel betwiste spurt. Gilbert lijkt op dit moment te kunnen beslissen hoe de koers verloopt. Als hij wacht tot de Muur, dan bestaat het risico dat hij het moet afleggen tegen intrinsiek betere puncheur-klimmers als Valverde en Henao. Daarom is het niet ondenkbeeldig dat hij de koers al hard maakt voor de Muur. We hebben in Vlaanderen en de Amstel gezien dat die opzet een grote kans van slagen heeft als je Philippe Gilbert heet.

Heeft Sergio Henao de mentale klik gemaakt na zijn eerste grote zege in Parijs-Nice? – Foto: ASO/K.D.Thorstad

Een renner waarbij al jaren wordt gezegd dat het een kwestie van tijd is voordat hij het hoogste schavotje van de Waalse Pijl mag beklimmen, is Sergio Henao. Toen hij tweede werd in 2013 achter Daniel Moreno, leek hij die belofte ook op zeer korte termijn in te vullen. Toch zijn we al vier jaar verder, en nog altijd heeft Henao deze koers niet gewonnen. Pech is de belangrijke reden voor dit ‘falen’: in 2014 moest hij van zijn ploeg Sky gedwongen aan de kant blijven wegens schommelingen in zijn biologisch paspoort, een jaar later stelde hij ietwat teleur met een zevende stek en vorig jaar werd hij op het laatste moment van de startlijst gehaald, opnieuw vanwege problemen met zijn biologisch paspoort. Kortom, de 29-jarige pocketklimmer zal dit jaar flink wat schietgebedjes prevelen om in koersoutfit aan de voet van de Muur te geraken.

Dat de Colombiaan over de kwaliteiten beschikt om te zegevieren op de Muur van Huy, bestaat onder de wielervolgers geen twijfel. In het verleden won hij al op een vergelijkbare aankomst in de Ronde van het Baskenland. Henao begon het seizoen ook flitsend met de nationale titel op de weg en eindwinst in Parijs-Nice, zijn eerste grote zege bij de (Europese) profs. In het Baskenland, een koers waarin hij al tweemaal tweede werd, eindigde hij ietwat teleurstellend als achtste. In de Amstel liet hij echter zien over nakende hoogvorm te beschikken. Hij reed in Limburg een ijzersterke koers in dienst van Kwiatkowski, wat hem uiteindelijk nog een zesde plaats opleverde in de daguitslag. Het maakt de Sky-coureur samen met Daniel Martin op papier de grootste concurrent voor Valverde.

Michal Kwiatkowski in volle overgave in de finale van de Gold Race – foto: Sirotti

Team Sky kan naast Henao ook nog rekenen op de nummer twee van de Amstel Gold Race, Michal Kwiatkowski, dit seizoen al winnaar van Milaan-San-Remo en de Strade Bianche. Bij Kwiatkowski weet je nooit wat je kunt verwachten. Hij wedijverde in het verleden al met de wereldtop op de Muur van Huy met een vijfde plaats in 2013 en een derde stek in 2014. Een indicatie dat hij dit jaar opnieuw mannen als Valverde en Martin het vuur aan de schenen kan leggen, is zijn indrukwekkende passage op de Keutenberg in de Amstel Gold Race. Hij wist op deze steile beklimming Valverde en Van Avermaet uit het wiel te rijden, en het gat op de koplopers te dichten. Het zal Kwiatkowski hebben gesterkt in zijn overtuiging dat hij ook woensdag niet onder hoeft te doen voor de Spanjaard. De grote kracht van de Pool is echter dat hij ook in staat is om vooruit te blijven na een solo-slim. Welk scenario krijgen we aanstaande woensdag?

Kan Michael Albasini opnieuw met de toppers strijden op de Muur? – foto: Sirotti

7^e in 2008, 9^e in 2009, 10^e in 2010, 11^e in 2011, 2^e in 2012, 21^e in 2013, 7^e in 2014, 3^e in 2015 en 7^e in 2016. Dit zijn indrukwekkende uitslagen voor een man bij wie je het misschien niet helemaal verwacht. Michael Albasini heeft zich in de voorbije tien jaar opgewerkt tot mister Flèche Wallone zonder daarbij de voorpagina’s te halen van de sportkarternen. Het geeft echter wel aan dat deze koers de inmiddels 36-jarige Zwitser als gegoten ligt. Ook dit jaar moet er weer rekening gehouden worden met de geboren rittenkaper. In de afgelopen Ronde van het Baskenland toonde Albasini zijn groeiende vormcurve door een etappe mee te pikken op zijn kenmerkende wijze: na een sprint van een omvangrijke groep. Hij gaf dit een passend vervolg in de Amstel door als derde man mee het podium op te klimmen. De kans dat hij op de Muur van Huy mannen als Valverde en Henao uit het wiel kletst, is bijzonder klein. Wees echter niet verrast als er op het eindpodium een Orica-Scott coureur staat te blinken. Een top-10 is op basis van de behaalde resultaten in het verleden al min of meer een formaliteit.

Aangezien de Muur van Huy een aankomst is voor de pure specialisten, is de spoeling wat dunner dan bij een koers als de Amstel Gold Race of Luik-Bastenaken-Luik. Toch zijn er nog een pak outsiders die ongetwijfeld dromen van hun moment van glorie. Cannondale-Drapac heeft met Rigoberto Uran, Tom-Jelte Slagter en Michael Woods drie interessante pionnen aan het vertrek. Zowel Uran als Woods behoorden in het Baskenland bij de betere renners bergop. Het is vooral uitkijken naar de prestatie van de nog altijd wat onderbelichte 30-jarige Canadees Woods, voormalig hardloper en vijf jaar geleden nog geen professioneel wielrenner. De afgelopen jaren heeft hij, voornamelijk in het Amerikaanse circuit, laten zien over zeer explosieve klimbenen te beschikken. Ook Uran heeft dit seizoen een doel gemaakt van de klimklassiekers. In het verleden haalde hij al het podium in de Ronde van Lombardije. Kan hij hetzelfde bewerkstelligen in de Waalse Pijl?

foto: Marcel Koch

Vanuit Nederlands oogpunt is het vooral uitkijken naar het rijden van Slagter. Gedurende zijn eerste jaren als prof werd er nog wel eens de vergelijking getrokken met zijn Spaanse voorbeeld Purito Rodriguez. Die vergelijking heeft hij de afgelopen twee jaar allerminst waar kunnen maken. Ook dit seizoen vallen de prestaties ronduit tegen. Kan hij de negatieve spiraal doorbreken in de heuvelklassiekers en in de buurt komen van zijn persoonlijke beste notering in deze koers (5^e), exact drie seizoenen geleden?

Drie andere coureurs die in staat moeten zijn om voor het podium te bikkelen zijn Samuel Sánchez (BMC), Alexis Vuillermoz (AG2R La Mondiale) en Jarlinson Pantano (Trek-Segafredo). De Spanjaard reed vorig jaar nog een spetterende Ardennencampagne met een vierde plaats in Luik-Bastenaken-Luik en zesde stek in de Waalse Pijl. Ondanks zijn respectabele leeftijd van 39(!) jaar kan Sammy nog altijd gevaarlijk uit de hoek komen. Zo greep hij in de afgelopen Ronde van het Baskenland net naast winst in de koninginnenrit naar ‘zijn’ Arrate door een zware val in de slotkilometer. Het is afwachten in hoeverre de Olympisch kampioen van Beijing hersteld is van die zware smak. De Fransman Vuillermoz schoot in 2015 als een komeet omhoog door ijzersterke prestaties op dergelijke muren in de Tour de France, met een indrukwekkende ritzege op de Muur van Bretagne en een derde notering op de Muur van Huy als uitschieters. Vorig jaar kon hij de lijn niet geheel doortrekken. Hoe zit dat dit jaar? Een renner die dit seizoen zelf nog geen resultaten bijeen fietste, maar wel fantastisch reed in dienst van, is Jarlinson Pantano. Zowel in Parijs-Nice als Catalonië deed hij het peloton als superknecht van Alberto Contador pijn bergop. Komende woensdag zal hij geen rekening hoeven te houden met zijn Spaanse kopman. Werkt dit bevrijdend voor de Colombiaanse rasaanvaller?

Ion Izagirre – foto: Sirotti

Tot slot zijn er nog een resem outsiders die een vermelding waard zijn. Bahrain Merida heeft met Ion Izagirre en Enrico Gasparotto enkele ijzers in het vuur. Sunweb rekent op Warren Barguil en Wilco Kelderman, die hier in het verleden al top-10 reed. Rui Costa zal voor UAE Emirates de koers wellicht vroeger willen openen, terwijl ploegmakker Diego Ulissi kan wachten op de Muur van Huy. Verder is het nog uitkijken naar Tim Wellens (Lotto Soudal), die in het verleden al vaker heeft geprobeerd door middel van een verre aanval uit de klauwen van de favorieten te blijven. Slaagt hij dit jaar eindelijk in zijn opzet? Ook zijn ploegmaat Jelle Vanendert staat aan het vertrek. Daarnaast is Romain Bardet (AG2R La Mondiale) een kandidaat om de koers hard te maken, net als Rafal Majka (BORA-hansgrohe). Een man die dit seizoen schier onklopbaar is in kleinere rittenkoersen, is Lilian Calmejane (Direct Energie). Hij bekroonde zijn indrukwekkende seizoen al met winst in de Ronde van de Sarthe, Coppi & Bartali en de Ster van Besseges. Wat kan hij in een koers van een hoger echelon? En wat kan Robert Gesink (LottoNL-Jumbo), die op het laatste moment heeft besloten om deze koers aan zijn programma toe te voegen?

Favorieten volgens WielerFlits
**** Alejandro Valverde
*** Daniel Martin, Sergio Henao
** Michael Albasini, Philippe Gilbert, Michal Kwiatkowski
* Samuel Sanchez, Alexis Vuillermoz, Enrico Gasparotto, Michael Woods

Update: Philippe Gilbert moet verstek laten gaan voor de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik wegens een scheurtje in zijn nier na een val in de Amstel Gold Race.

Officiële website
Deelnemerslijst Waalse Pijl 2017

Weer en TV
Het weer lijkt de renners woensdag gunstig gezind. De regen van eerder in de week zal net op tijd worden ingeruild voor bewolking, met periodes waarin af en toe de zon doorbreekt. De gemiddelde temperatuur kruipt richting de tien graden.

De koers zal live in de huiskamer worden gebracht door zowel Sporza als Eurosport. Beide stations beginnen rond 14:30 met hun live-omkadering. De NOS zendt de wedstrijd eveneens live uit, na enkele jaren te hebben gepast hiervoor. NPO 1 begint hun live-uitzending al om 14:15.

[poll id=”483″]