De hoogmis van het veldritseizoen kent dit jaar een opvallend rustige aanloop. Geen sneren van de favorieten richting elkaar in de pers, geen tactische steekspelletjes. Alleen focus, op zichzelf. Allicht zit de extreme dominantie van topfavoriet Mathieu van der Poel daar voor iets tussen. Het was nota bene vader Adrie die van zich liet horen met de uitspraak dat de wereldtitel voor Mathieu echt wel een must is. Meer spanning kunnen we verwachten bij de vrouwen. Maar bovenal belooft het in het Deense Bogense een prachtig weekend te worden.

Historie

Een WK veldrijden in Denemarken, het is alles behalve alledaags. Voor het laatste, en tevens enige WK in Denemarken moeten we alweer terug naar 1998, toen Mario De Clercq in Middelfart met de wereldtitel aan de haal ging. Mede dankzij het ploegenspel met Erwin Vervecken kon De Clercq zijn allereerste regenboogtrui aantrekken, al waren de twee een jaar later in Poprad plots minder goede vrienden. Ook opvallend: met Hendrik Djernis kregen we zowaar een Deen op het podium, wat geen enkele landgenoot ooit hem voor-of nadeed.

Mario De Clercq won het WK in 1998, toen in Middelfart – foto: Cor Vos

Tegenwoordig zijn er minder strubbelingen binnen de nationale Belgische ploeg dan toen. De afgelopen drie jaar ging Wout van Aert telkens met groots machtsvertoon met de wereldtitel lopen. Die van vorig jaar, nota bene in Valkenburg, was misschien wel de indrukwekkendste. Als underdog even topfavoriet Mathieu van der Poel komen verslaan op zijn eigen terrein, niet veel renners zullen het hem nadoen. Met een vierde wereldtitel op rij zou Van Aert zich definitief in de geschiedenisboeken fietsen. Alleen Andre Dufraisse (1954-1958), Albert Zweifel (1976-1979) en natuurlijk Eric De Vlaeminck (1968-1973) deden hem dat ooit voor. De Vlaeminck behaalde zelfs zes regenboogtruien op rij en is met zeven titels ook recordhouder.

Die zes wereldtitels op rij werd De Vlaeminck wel nagedaan door Marianne Vos, bij de vrouwen. Ook zij heeft in totaal zeven wereldtitels en zou er maar wat graag zaterdag nog eentje bijdoen. Dat had vorig jaar in eigen land al gekund, maar toen kende ze een totale off-day met een achttiende plaats als gevolg. Zo kon Sanne Cant, nochtans niet op haar terrein, profiteren en haar tweede opeenvolgende WK naar haar hand zetten. Katie Compton werd tweede en Lucinda Brand redde de Nederlandse eer alsnog met een bronzen medaille. Lees hier de voorbeschouwing op de vrouwenwedstrijd.

Laatste tien winnaars
2009: Niels Albert
2010: Zdenek Stybar
2011: Zdenek Stybar
2012: Niels Albert
2013: Sven Nys
2014: Zdenek Stybar
2015: Mathieu van der Poel
2016: Wout van Aert
2017: Wout van Aert
2018: Wout van Aert

Parcours

Echt frequent is er tot nu toe nog niet gecrosst in Bogense. Integendeel, de renners kunnen deze omloop alleen kennen van de wereldbekermanche van vorig seizoen, dat op een quasi identieke omloop werd afgewerkt. Het leverde spectaculaire beelden op, daar aan de oever van het befaamde Kattegat. Wie anders dan Mathieu van der Poel ging toen met de zege aan de haal. Zijn voorsprong bleef weliswaar beperkt tot acht seconden op Wout van Aert en… toen al Toon Aerts, die een leuke strijd uitvochten voor de dichtste ereplaats.

De renners zullen in Bogense een bevroren parcours aantreffen. Er valt ook geregeld wat sneeuw, maar door de temperaturen net boven het vriespunt blijft deze niet liggen. Het pronkstuk van deze omloop is een stevige dijk, die de renners in totaal vier keer op moeten rijden. Het is steeds een evenwichtsoefening om boven te geraken, konden we destijds tijdens de wereldbekermanche in Bogense al zien. Kan je de rest een keer te voet zetten, dan is de kans op een mooie kloof reëel. Met de vriestemperaturen komt daar nu nog een extra moeilijkheid bij, want de dijk ligt er naar verluidt glad bij, wat bovenrijden nog moeilijker maakt.

Wout van Aert bespreekt het parcours in Bogense

In de eerste helft van de omloop moeten de renners deze dijk al twee keer kort na elkaar bedwingen. Daarna passeren de renners voor een eerste keer aan de oever van het Kattegat, wat ongetwijfeld weer spectaculaire beelden zal opleveren. Deze passages zorgen wel voor lange rechte stroken, en opvallend weinig bochtjes om het tempo even te laten zakken. Balkjes moeten even voor wat afwisseling zorgen en dan gaat het weer richting dijk. De laatste twee passages zijn zowaar nog een beetje technischer en bovendien ligt de laatste beklimming behoorlijk dicht richting de licht dalende, maar voldoende lange finishzone.

Favorieten

Moet dit WK eigenlijk nog wel gereden worden? Dat is de vraag die we ons ook vorig jaar stelden na een uitermate dominant seizoen van Mathieu van der Poel. Ondanks dat Van der Poel dit jaar nog indrukwekkendere statistieken kan voorleggen – 25/27 met alleen verlies in Lokeren (opgave na een val) en op de Koppenberg (21e) – beloven we ditmaal iets voorzichtiger te zijn in onze uitspraken. Het is namelijk al een vermoeiend seizoen geweest voor Van der Poel, die quasi al zijn crossen voor meer dan de helft alleen heeft gereden, maar desondanks twijfelt niemand eraan dat Van der Poel ook komende zondag zeer dichtbij de wereldtitel zal zijn. Om dan toch een beetje rust in te bouwen, liet de regerende Europese en Nederlandse kampioen bijvoorbeeld de wereldbekermanche in Pontchâteau aan zich voorbij gaan om extra rust in te bouwen. Een gouden zet, wat ons betreft. Na Hoogerheide liet Van der Poel al uitschijnen dat er nog wel een paar procentjes bijkunnen richting zondag. Breekt hij eindelijk met de WK-vloek van de afgelopen drie jaar?

Na Hoogerheide liet Van der Poel uitschijnen dat er nog wel een paar procentjes bij kunnen – foto: Cor Vos

Zijn grootste concurrent? Op basis van de afgelopen weken moeten we die zoeken in de persoon van Toon Aerts. Aerts reed een constant seizoen, maar maakte in de maand januari pas écht indruk. Een kampioenschapsrenner als Van Aert aftroeven op een Belgisch kampioenschap én Van der Poel (weliswaar even) losrijden op zijn eigen grond, dat is zonder meer indrukwekkend. Van Aert gaf in zijn column op onze site zelfs aan dat als Aerts iets voorzichtiger met zijn krachten was omgesprongen, hij Van der Poel misschien had kunnen volgen tot aan het bittere eind. Dat is veelbelovend met komend weekend in het vooruitzicht. Een nadeel: Aerts stond nooit eerder op het podium van een WK.

Toon Aerts maakte in de maand januari pas écht indruk – foto: Cor Vos

Wout van Aert is wat dat betreft wat meer ervaren, al is dat misschien een understatement. Van Aert zette de laatste drie edities naar zijn hand, en vooral vorig jaar was dat met groot overmacht. Dit seizoen wil het vooralsnog niet vlotten voor Van Aert, die dit seizoen in de koersen die er toe deden telkens werd voorafgegaan door Van der Poel of Aerts. Twee weken terug in Pontchâteau kon de uittredende wereldkampioen eindelijk aanknopen met een overwinning in een klassementscross, maar we betwijfelen of die wedstrijd echt representatief was. In Pontchâteau – waar Van der Poel overigens niet van de partij was – kregen we namelijk een razendsnel parcours zonder al te veel hindernissen, terwijl de renners in Bogense toch een zwaardere omloop zullen aantreffen. Maar onthoud: met Van Aert weet je nooit…

Met Wout van Aert weet je nooit… – foto: Cor Vos

Outsiders zijn moeilijk te vinden, maar ze zijn er wel degelijk. Denk maar aan Michael Vanthourenhout, een kampioenschapsrenner bij uitstek die vorig jaar nog verraste met een zilveren medaille. Bovendien kickt hij op korte nijdige hellingen, zoals de dijk in Bogense. Hij kan wederom voor een medaille gaan en misschien ook kopmannen Aerts en Van Aert een handje helpen waar nodig. Ook Lars van der Haar kan altijd net iets meer op een kampioenschap én tankte recent vertrouwen met een overwinning in Rucphen. Benieuwd hoever hij zondag komt.

Favorieten volgens WielerFlits
*** Mathieu van der Poel
** Toon Aerts, Wout van Aert
* Michael Vanthourenhout, Lars van der Haar

Alles over het WK veldrijden 2019: Programma, deelnemerslijsten en het laatste nieuws

Weer en TV
Zaterdag en zondag blijft het droog in Bogense, verwacht Buienradar. Beide dagen staat er een forse wind, van kracht 3-4 uit het noorden, met een enkele kanteling richting het noordoosten of het noordwesten. De temperatuur is officieel net boven het nulpunt, maar door de wind voelt het aan als twee of drie graden onder het vriespunt. Zondag wordt een zonnetje verwacht aan de kust.

Sporza (afwisselend op Eén en Canvas) zendt alle categorieën van het WK veldrijden live uit. De NOS kiest voor de elite-wedstrijden op zaterdag en zondag, live op NPO1. Ook Eurosport zendt ook alleen de ‘grote’ wedstrijden live uit op het hoofdkanaal, de andere wedstrijden zijn te zien via de Eurosport Player.