Jasper Philipsen heeft de Classic Brugge-De Panne gewonnen. De renner van Alpecin-Deceuninck was de beste in de sprint van een kleine groep na 211 kilometer intens koersen. Olav Kooij en Yves Lampaert mochten als tweede en derde mee op het podium.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

De Classic Brugge-De Panne is bij uitstek een koers voor sprinters. Dat was ook te zien aan het deelnemersveld, want onder meer Fabio Jakobsen, Jasper Philipsen, Caleb Ewan, Olav Kooij, Dylan Groenewegen en Arnaud Démare stonden aan de start in Brugge.

Twee vluchters waaien terug
Het parcours van de West-Vlaamse eendagskoers is zo goed als biljartvlak. Toch werd de koers onderweg gekleurd, want er reed een interessante vroege vlucht weg. Jens Reynders (Israel-Pemier Tech), Jonas Rutsch (EF Education-EasyPost), Mathis Le Berre (Arkéa-Samsic), Milan Fretin (Flanders-Baloise), Louis Brendixen (Uno-X), Johan Meens en Louis Blouwe (beiden Bingoal WB) waren de aanvallers in kwestie.

Le Berre, de revelatie van de Omloop Het Nieuwsblad, op kop van de vroege vlucht – foto: Cor Vos

Waaieralarm
Meens en Blouwe waaiden, al dan niet bereidwillig, na enkele tientallen kilometer terug naar het peloton. Zodoende kregen we nog vijf aanvallers in de eerste groep. In het peloton werd er een aantal keer versneld, de wind speelde af en toe flink op, wat een invloed had op de voorsprong van de vroege vlucht. Op goed 100 kilometer van de streep bedroeg deze al minder dan een minuut.

Het was een belangrijke kaap, die eerste 100 kilometer. Niet lang daarna volgde namelijk een passage door De Moeren. Aangezien er een stevige wind aanwezig was en deze goed stond, was het alle hens aan dek. Het peloton brak in no time in stukkens. Philipsen, die zelf ook sterk doortrok, en Ewan hadden als enige grote favorieten de slag niet gemist.

Waaiers, waaiers en waaiers – foto: Cor Vos

Achtervolgen in barre omstandigheden 
Renners als Jakobsen, Groenewegen en Kooij waren niet mee en moesten achtervolgen. Vooraan werd de vroege vlucht snel gegrepen door het eerste peloton en zodoende kregen we een groep van goed 30 renners. De andere groepen volgden in een mum van tijd op meer dan een minuut. Na een tijdje zagen we dan toch meer controle in de tweede groep, met name Jumbo-Visma en Jayco AlUla namen het initiatief.

In zware omstandigheden, naast wind was er ook regen, zorgden Jos van Emden en Luka Mezgec ervoor dat de voorsprong minder werd dan 30 seconden. Op 68 kilometer van de streep, een tiental kilometer voor de volgende passage door De Moeren, kregen we dan ook een samensmelting. Lang duurde het niet voordat er opnieuw waaiers ontstonden. Het initiatief kwam weeral van de mannen van Soudal Quick-Step en Alpecin-Deceuninck.

Opnieuw waaierspektakel
Deze keer waren de meeste sprinters wel aandachtig. Zo zaten onder anderen Jakobsen, Philipsen, Groenewegen, Démare en Kooij in de eerste groep. De grote afwezige was Ewan, die helemaal op was en definitief moest lossen. De nieuwe kopgroep was ongeveer 20 renners groot en werkte redelijk goed samen. Dat was in de achtervolging niet het geval, waardoor duidelijk werd dat de winnaar vooraan zat.

Soudal Quick-Step probeerde een aantal keer weg te rijden met een select groepje, maar alle sprinters waren aandachtig. Net voor de laatste passage van De Moeren kregen we voor de laatste keer het spel met de wind. Philipsen was andermaal ontzettend bedrijvig en reed samen met Yves Lampaert en Kooij weg. Frederik Frison maakte even later op sterke wijze de sprong. De vier renners reden een voorsprong van een kleine 30 seconden bij elkaar.

Philipsen controleert absolute finale
Davide Ballerini en Bert Van Lerberghe probeerden vervolgens het gat te dichten naar het viertal. Lampaert kon op die manier het spel spelen vooraan en de benen ‘stilhouden’. Terwijl Groenewegen en Démare jojo speelden, kwam de groep met Jakobsen een aantal seconden dichter. Het gat werd uiteindelijk niet gedicht, waardoor de winnaar bij de vier renners vooraan zat.

Frison probeerde zijn medevluchters nog een keer te verrassen, maar Philipsen reageerde meer dan aandachtig. Ook wanneer Lampaert de sprint van ver aanzette, zat Philipsen meteen in het wiel. De Vlam van Ham kwam vervolgens uit het wiel en knalde dominant naar de zege. Kooij kwam nog even in de buurt, maar moest vrede nemen met plaats twee. Lampaert werd derde.