Rapportcijfers 2022: Bahrain Victorious – Kopmannen staan op na wegvallen Sonny Colbrelli

Nu het wielerseizoen 2022 erop zit, kunnen we de balans opmaken. In de rubriek Rapportcijfers legt WielerFlitsalle achttien WorldTour-teams en vier ProTeams langs de meetlat, van het laagste geklasseerde team op de UCI Ranking naar het hoogste. De community mag daar vervolgens een cijfer aan geven. Vandaag is het de beurt aan Bahrain Victorious.

Doelen 2022

Bahrain Victorious begon het seizoen met een aantal ambitieuze doelstellingen. Zo wilden ze een significante rol spelen in de voorjaarsklassiekers, met een hoofdrol voor Europees kampioen Sonny Colbrelli. Onder hem zouden Dylan Teuns en Matej Mohorič een vrije rol krijgen. Mikel Landa moest dan weer voor het mooie weer zorgen in de Giro d’Italia, waar de Bask zelf mikte op eindwinst. Ook wilden ze meedoen om de zege in de Tour de France, door als team een vuist te ballen tegen de in hun ogen topfavoriet: Tadej Pogačar. Ook in de Vuelta a España wilden ze opnieuw goed voor de dag komen met Pello Bilbao en Jack Haig.

Klassiekers

Sonny Colbrelli trapte de klassiekercampagne van de ploeg af met een tweede plek in Omloop Het Nieuwsblad. Daarmee leek hij in orde voor de rest van het voorjaar, ware het niet dat het noodlot toesloeg in de Ronde van Catalonië. Hij kreeg er een hartstilstand, werd gereanimeerd en kwam daarna gelukkig weer bij kennis. Intussen heeft hij een punt achter zijn loopbaan gezet. Maar ook zonder de Italiaan deed Bahrain Victorious wat het beloofd had: het speelde een belangrijke rol in de klassiekers. Wat heet: Matej Mohorič won na een innovatief kunststukje (hij gebruikte een dropper post uit het mountainbiken) via een imponerende afdaling van de Poggio het eerste wielermonument Milaan-San Remo.

De Sloveense kampioen was daarmee vertrokken. Hij zou een van de hoofdrolspelers van het voorjaar zijn, met ook nog een vierde plek in de E3 Saxo Bank Classic, een vijfde stek in Parijs-Roubaix en een negende plaats in Gent-Wevelgem. Maar ook die andere schaduwkopman reed de stenen uit de straat. Dylan Teuns werd al zesde in de Ronde van Vlaanderen en voegde daar nadien nog een tiende plek in de Amstel Gold Race, een indrukwekkende zege in de Waalse Pijl en een zesde plaats in Luik-Bastenaken-Luik aan toe. Maar ook andere renners deden een duit in het zakje. Pello Bilbao werd bijvoorbeeld vijfde in Strade Bianche en Mikel Landa sloot de klassiekers voor de ploeg in het najaar af met de Il Lombardia: hij werd derde.

Belangrijkste resultaten
Milaan-San Remo – (Matej Mohorič)
Waalse Pijl – (Dylan Teuns)
Omloop Het Nieuwsblad – (Sonny Colbrelli)
Ronde van Lombardije – (Mikel Landa)
E3 Saxo Bank Classic – 4^e (Matej Mohorič)
Parijs-Roubaix – 5^e (Matej Mohorič)
Strade Bianche – 5^e (Pello Bilbao)
Ronde van Vlaanderen – 6^e (Dylan Teuns)
Luik-Bastenaken-Luik – 6^e (Dylan Teuns)
Gent-Wevelgem – 9^e (Matej Mohorič)
Dwars Door Vlaanderen – 9^e (Jan Tratnik)
Amstel Gold Race – 10^e (Dylan Teuns)

Grote rondes

De Giro d’Italia was op voorhand misschien wel de belangrijkste grote ronde voor Bahrain Victorious dit jaar. Kopman Mikel Landa bleef de eerste week een beetje onder de radar vliegen, maar op Blockhaus bleek dat hij bij de beste zes renners bergop was. Hij schoof daar op naar de zevende plek in het klassement, toen de verschillen nog klein waren. Die plek hield hij lang vast en gestaag klom de Spanjaard in het klassement. In de rit naar Lavarone maakte hij dan de sprong naar het podium, en die positie gaf hij tot in Verona niet meer weg. Santiago Buitrago reed ook een sterke Giro, met een ritzege in datzelfde Lavarone tot gevolg. Meesterknecht Pello Bilbao werd daarnaast nog vijfde in het algemeen klassement.

De Tour de France draaide voor de ploeg uit op een grote teleurstelling. Dat begon al in de Ronde van Zwitserland, toen de voltallige ploeg uit koers moest na een positieve coronatest. Beoogde mede-kopman Gino Mäder had er zelfs zo veel last van, dat hij de Tour moest missen. Jack Haig was dan wel weer van de partij, maar een val in de kasseienrit zorgde voor een gebroken sleutelbeen. Zijn Tour zat er al na vijf dagen op. Damiano Caruso kwam dan nooit weer in het stuk voor, maar moest na zeventien etappes ook de strijd staken wegens een positieve coronatest. Good old Luis Léon Sánchez werd op plek dertien zodoende de beste man van Bahrain Victorious. Fred Wright werd in rit dertien nog wel tweede.

Diezelfde Wright was wel een van de spaarzame hoogtepunten van de ploeg in de Vuelta a España. De talentvolle Britse allrounder sloop vier keer mee in vroege vluchten en durfde zich ook in de massasprints te mengen na lastige ritten. Hij verzamelde zo een tweede plek, twee derde plaatsen en hij werd twee keer vierde. Uiteindelijk was dat goed voor een tweede plek in het puntenklassement, ver achter de ongenaakbare Mads Pedersen. Voor wat het waard was. Ondanks een sterke selectie, speelde de ploeg in het algemeen klassement geen rol van betekenis. Mikel Landa was op plek vijftien de eerste renner.

Belangrijkste resultaten
Giro d’Italia – en 5^e eindklassement (Mikel Landa, Pello Bilbao) + ritzege (Santiago Buitrago)
Tour de France – 13^e (Luis Léon Sánchez)
Vuelta a España – 15^e (Mikel Landa)

Overige wedstrijden

Bahrain Victorious moest het afgelopen seizoen vooral bouwen op de rittenkoersen. In totaal reden ze slechts 25 eendaagsen, waaronder dus de klassiekers die al bij het desbetreffende onderdeel zijn besproken. Ze noteerden verder nog een achtste plek in de Brabantse Pijl (Dylan Teuns), een vierde plaats in Eschborn-Frankfurt, een zevende plek in de BEMER Cyclassic (beide Phil Bauhaus), een negende stek in de GP Cycliste de Montréal, een tweede plek in Gran Piemonte (Matej Mohorič) en een vierde plaats in de Japan Cup (Hermann Pernsteiner). Allemaal niet onaardig, maar ook niet meer dan dat.

In de rittenkoersen was dat een heel ander verhaal. Bahrain Victorious deed in heel 2022 mee aan twintig rittenkoersen en in slechts drie daarvan eindigden ze niet in de top-10. Naast de Tour en de Vuelta was dat enkel nog de Ronde van Catalonië (twaalfde). Hoogtepunten in het rondwerk waren de Tour de Romandie, Tirreno-Adriatico, de UAE Tour en de Ronde van Polen. Dylan Teuns won een rit en werd Gino Mäder tweede in Zwitserland, Phil Bauhaus won een rit in Tirreno-Adriatico en Mikel Landa werd daar derde, Pello Bilbao werd eveneens derde in de UAE Tour én de Ronde van Polen. Bauhaus won ook daar een rit.

Op het einde van het seizoen won Bahrain Victorious nog haar tweede rittenkoers, nadat Wout Poels in februari zijn vaste afspraak had met de Ruta del Sol. Matej Mohorič zette de Ronde van Kroatië op zijn naam, waar Jonathan Milan twee ritten won. Voorts waren er nog ereplaatsen in de Saudi Tour (tweede, Santiago Buitrago), Parijs-Nice (zesde, Jack Haig), de Ronde van het Baskenland (vijfde, Pello Bilbao), het Critérium du Dauphiné (vierde, Damiano Caruso) en de Ronde van Duitsland (tweede, Pello Bilbao). Zo liet Bahrain Victorious zien dat het ook door de jammerlijke aftocht van Sonny Colbrelli een behoorlijk sterk jaar draaide.

Belangrijkste resultaten
Tour de Romandie – eindklassement (Gino Mäder) + ritzege (Dylan Teuns)
Tirreno-Adriatico – eindklassement (Mikel Landa) + ritzege (Phil Bauhaus)
UAE Tour – eindklassement (Pello Bilbao)
Ronde van Polen – eindklassement (Pello Bilbao) + ritzege (Phil Bauhaus)
CRO Race – eindklassement (Matej Mohorič) + ritzege (Jonathan Milan)

Eindcijfer

Aan het eind van alle rapporten telt WielerFlits de resultaten van de drie onderdelen bij elkaar op en presenteert dan de gemiddelde cijfers per ploeg in een apart artikel.