Youri IJnsen

• maandag 5 december 2022 om 18:30

Nu het wielerseizoen 2022 erop zit, kunnen we de balans opmaken. In de rubriek Rapportcijfers legt WielerFlitsalle achttien WorldTour-teams en vier ProTeams langs de meetlat, van het laagste geklasseerde team op de UCI Ranking naar het hoogste. De community mag daar vervolgens een cijfer aan geven. Vandaag het laatste ProTeam en WorldTour-promovendus: Alpecin-Deceuninck.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Doelen 2022

Bij Alpecin-Deceuninck houden ze niet van halfwerk en weten ze waar hun kracht ligt. Er werd met de selectie dan ook volop ingezet op de voorjaarsklassiekers. Daar moest de ploeg van de gebroeders Christoph en Philip Roodhooft scoren. Mathieu van der Poel was daarvoor de meest aangewezen persoon, maar hij zou het eerste deel sowieso missen vanwege een slepende rugblessure. Met topsprinters Tim Merlier en Jasper Philipsen werden er de nodige zeges doorheen het seizoen verwacht en tijdens de grote rondes – ze hadden daarvoor geen kopman – was de wens om iedere keer minstens een rit te winnen.

Klassiekers

Eerlijk is eerlijk: zonder Mathieu van der Poel waren de klassiekers die onder dit kopje vallen, een beetje flets. In wedstrijden als Omloop Het Nieuwsblad en de E3 Saxo Bank Classic stond er niemand anders binnen Alpecin-Fenix (zoals de ploeg toen nog heette) op. Maar toen Van der Poel sneller dan verwacht terugkeerde in Milaan-San Remo, keerde de bladzijde. De Nederlandse kopman werd er meteen derde en gaf er het startsein voor een kort, maar zeer sterk voorjaar. Hij won daarna meteen zijn tweede eendagskoers, Dwars Door Vlaanderen. Dat bleek de opmaat naar een nieuwe monumentale zege vier dagen later in de Hoogmis.

Van der Poel was samen met ’s werelds beste renner Tadej Pogačar de sterkste man in koers. Op de steilste flanken van de Paterberg stond de Nederlander op barsten, maar hij brak niet. In de sprint bleek hij daarna de snelste – en de slimste. Hij sloot zijn voorjaar af met een vierde plek in de Amstel Gold Race en een negende plek in Parijs-Roubaix. Tussendoor won Tim Merlier de sprint van de groep der favorieten in Gent-Wevelgem, ware het niet dat er nog vijf vluchters voor zaten. De Belgische sprinter werd dus zesde.

Mathieu van der Poel won ook Dwars Door Vlaanderen – foto: Cor Vos

Belangrijkste resultaten
Ronde van Vlaanderen – (Mathieu van der Poel)
Dwars Door Vlaanderen – (Mathieu van der Poel)
Milaan-San Remo – (Mathieu van der Poel)
Amstel Gold Race – 4^e (Mathieu van der Poel)
Gent-Wevelgem – 6^e (Tim Merlier)
Parijs-Roubaix – 9^e (Mathieu van der Poel)

Grote rondes

Het Belgische ProTeam ging in de grote rondes op jacht naar ritzeges. In een speciaal groen tenue op toenmalige naamgevende sponsor Fenix uit te zwaaien, begonnen ze aan een missie in de Giro d’Italia. In Hongarije lag er een aankomst op maat voor Mathieu van der Poel, die daar meteen ook de roze leiderstrui kon pakken. Dat lukte. Wat volgde was een uiterst vermakelijke Ronde van Italië, waar Alpecin-Fenix meermaals de koers kleurde. Dat niet alleen Van der Poel – die ook nog twee keer tweede werd – uit het juiste hout gesneden is, toonden Stefano Oldani en Dries De Bondt. Beiden wonnen vanuit de vlucht ook een rit.

In de Tour de France was de ploeg intussen omgedoopt tot Alpecin-Deceuninck. MVDP stond opnieuw aan het vertrek en na een vijfde plek in de openingstijdrit in Kopenhagen bood dat perspectieven. Niets bleek minder waar, want de Nederlander was in de Tour geen schim van zichzelf en gaf in de rit naar de Col du Granon gedesillusioneerd op. Toch was het toen ook al Jasper Philipsen die zich meer en meer toonde. Na diverse korte ereplaatsen viel voor hem in de vijftiende rit alles op z’n plaats en won hij zijn langgekoesterde rit in de Tour. Bovendien won hij daarna ook de mooiste: op de Champs-Elysées. Hij werd zodoende de enige sprinter met meerdere ritzeges en mocht zich de beste spurter van de Tour noemen.

Ook in de Vuelta a España kleurde Alpecin-Deceuninck verschillende ritten. Met vier verschillende renners haalden ze in totaal zeven keer een resultaat bij de eerste vijf in de daguitslag. Tim Merlier – die nooit zijn topniveau haalde in Spanje – spurtte twee keer naar een derde plaats. Gianni Vermeersch deed datzelfde in de negentiende etappe, terwijl Jimmy Janssens in de zevende rit als vierde was geëindigd. Maar de grote koning van de Vuelta werd voor de Belgische formatie Jay Vine. De Australische klimmer won al snel op een aankomst bergop en deed dat daarna nog eens Vine’tjes over. Hij leek ook het bergklassement op zijn naam te zetten, tot zijn opgave in rit achttien. Richard Carapaz won zodoende de bolletjestrui, Robert Stannard werd tweede.

Belangrijkste resultaten
Giro d’Italia – 3 ritzeges (Mathieu van der Poel, Stefano Oldani, Dries De Bondt)
Tour de France – 2 ritzeges (Jasper Philipsen)
Vuelta a España – 2 ritzeges (Jay Vine)

Overige wedstrijden

Dat Alpecin-Deceuninck tegenwoordig veel meer is dan de ploeg-Mathieu van der Poel, werd dit jaar nog maar eens onderstreept. In totaal won het Belgische ProTeam 34 wedstrijden; alleen topteams Jumbo-Visma (48), UAE Emirates (48), Quick-Step-Alpha Vinyl (47) en INEOS Grenadiers (39) deden beter. Wat ook opvalt is de veelzijdigheid van de Belgische formatie, zonder dat ze een echte klassementsrenner hebben. Die 34 zeges werden namelijk door dertien verschillende renner behaald. Van Jakub Mareczko en Lionel Taminiaux tot Sjoerd Bax en Oscar Riesebeek: allen mochten eens of zelfs vaker het zegegebaar maken in 2022.

Alpecin-Deceuninck is vooral opgebouwd als ploeg voor de eendagskoersen en sprints. Dat zien we dan ook veel terug in de uitslagen van de Belgische equipe. Naast de reeds behandelde resultaten in de WorldTour, werd er ook nog gewonnen in Brugge-De Panne, een rit in Tirreno-Adriatico (beiden door Tim Merlier) en twee etappes in de UAE Tour (Jasper Philipsen). Merlier was ook nog goed voor zeges in Nokere Koerse, het Belgisch kampioenschap op de weg en de Memorial Rik Van Steenbergen. Philipsen won dan in de rondes van Turkije, België en Denemarken, Omloop van het Houtland en Parijs-Bourges.

Van der Poel was op zijn beurt nog goed voor een rit in de Settimana Internazionale Coppi e Bartali en de Grand Prix Wallonie, als we het over UCI-koersen hebben. Wat verder opvalt is de sterke najaarscampagne van Sjoerd Bax, die toen eindelijk verlost was van zijn knieproblemen. Hij versloeg een leger wereldtoppers in de Coppa Agostoni en pakte ook nog de voorlaatste rit in de Tour de Langkawi. Die koers verliep sowieso bijzonder glad voor Alpecin-Deceuninck, want ook Taminiaux en Mareczko pakten daar hun tweede seizoenszege. Uiteindelijk werd er in 2022 slechts één rittenkoers gewonnen door de Belgen: Australiër Robert Stannard was na vijf dagen de beste in de Tour de Wallonie.

Belangrijkste resultaten
Brugge-De Panne – (Tim Merlier)
Tirreno-Adriatico – ritzege (Tim Merlier)
UAE Tour – 2 ritzeges (Jasper Philipsen)
Tour de Wallonie – eindklassement (Robert Stannard)
Dwars door het Hageland – (Oscar Riesebeek)

Eindcijfer

Aan het eind van alle rapporten telt WielerFlits de resultaten van de drie onderdelen bij elkaar op en presenteert dan de gemiddelde cijfers per ploeg in een apart artikel.