De Italianen kijken reikhalzend uit naar zaterdag 23 maart, als Milaan-San Remo op het programma staat. Iedereen wil top zijn in La Primavera. En waar bereiden veel renners zich voor op dit monument? Juist, in Tirreno-Adriatico! Wie wint ditmaal La Corsa dei due mari? WielerFlits blikt vooruit!

[unibet title=”Wie wint Tirreno-Adriatico 2019?” link=”http://unibet.me/wielerflits”]

• Primoz Roglic 2.20
• Julian Alaphilippe 4.25
• Tom Dumoulin 6.00

[/unibet]

Historie

Wat is de sleutel tot succes in Tirreno-Adriatico? Roger De Vlaeminck is de aangewezen persoon om die vraag te beantwoorden. De inmiddels 71-jarige Belg won de Italiaanse rittenkoers maar liefst zes keer, en dat allemaal in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Natuurlijk, ook in die periode reden de renners met Milaan-San Remo in het achterhoofd.

“Maar wij streden er ook voor de eindzege”, aldus De Vlaeminck. “De Tirreno is sowieso een veel betere voorbereiding op Milaan-San Remo. Parijs-Nice is twee dagen eerder afgelopen én de ritten zijn niet zwaar genoeg. In Tirreno-Adriatico kun je jezelf echt moe maken.” We kunnen De Vlaeminck geen ongelijk geven, gezien zijn track record in de lenteklassieker. Zo won de Oost-Vlaming driemaal La Primavera.

Roger De Vlaeminck won liefst zesmaal Tirreno-Adriatico – foto: Cor Vos

De Vlaeminck is met zes eindzeges (uiteraard) recordhouder. Na de Belg volgt er een groot gat naar respectievelijk Francesco Moser, Giuseppe Saronni, Tony Rominger, Rolf Sørensen, Vincenzo Nibali en Nairo Quintana. Zij wisten in hun carrière tweemaal Tirreno-Adriatico te winnen. Verder staan ook grote namen als Franco Bitossi (1967), Francesco Casagrande (1996), Paolo Bettini (2004) en Fabian Cancellara (2008) op de erelijst.

Eddy Merckx ontbreekt dan weer op het palmares. De Kannibaal gaf in de jaren zestig en zeventig steevast de voorkeur aan Parijs-Nice, volgens De Vlaeminck de verkeerde voorbereiding op Milaan-San Remo. Hoe vaak Merckx Milaan-San Remo heeft gewonnen? Zeven keer… Nederland mocht ook driemaal de champagne ontkurken. Joop Zoetemelk was in 1985 de eerste Nederlandse eindwinnaar, in het jaar dat hij ook wereldkampioen werd. Verder zegevierden Erik (2002) én Thomas Dekker (2006).

Laatste tien winnaars Tirreno-Adriatico
2018: Michal Kwiatkowski
2017: Nairo Quintana
2016: Greg Van Avermaet
2015: Nairo Quintana
2014: Alberto Contador
2013: Vincenzo Nibali
2012: Vincenzo Nibali
2011: Cadel Evans
2010: Stefano Garzelli
2009: Michele Scarponi

Vorig jaar

De 53e editie van Tirreno-Adriatico begon met een ploegentijdrit in en rond Lido di Camaiore, gelegen in de provincie Lucca. Het was BMC dat de winnende tijd wist te realiseren, waardoor Damiano Caruso de eerste blauwe leiderstrui mocht aantrekken. De Italiaan verloor het kleinood al in de daaropvolgende etappe naar Follonica. De trui bleef echter binnen de ploeg, aangezien Patrick Bevin op het podium mocht pronken als nieuwe leider. BMC verloor de trui definitief in de daaropvolgende rit naar Trevi. Primož Roglič won op de korte maar steile slotklim, maar het was Team Sky-renner Geraint Thomas die in het klassement de regie overnam.

De Brit leek op weg naar de eindzege, maar in de koninginnenrit naar de top van Sassotetto reed Thomas lek in de laatste kilometers. Hij zag de kop van de koers niet meer terug. Gelukkig voor Team Sky kon het rekenen op een sterke Michał Kwiatkowski. De Pool beperkte die dag de schade op de klimmers, waardoor hij als nieuwe leider werd gehuldigd.

Het eindpodium van Tirreno-Adriatico 2018 – foto: Cor Vos

De allrounder hield vervolgens stand in de daaropvolgende etappes, waardoor hij na de afsluitende tijdrit in San Benedetto del Tronto werd uitgeroepen tot eindwinnaar van Tirreno-Adriatico. Kwiatkowski werd op het podium geflankeerd door Caruso én Thomas, die dankzij een goede tijdrit nog wist op te schuiven naar plaats drie.

1. Michal Kwiatkowski (Team Sky) in 25u32m56s
2. Damiano Caruso (BMC) op 24s
3. Geraint Thomas (Team Sky) op 32s
4. Tiesj Benoot (Lotto Soudal) op 1m06s
5. Adam Yates (Mitchelton-Scott) op 1m10s

Parcours

Sommige dingen veranderen nooit. Zo eindigt Tirreno-Adriatico met de afsluitende tijdrit in San Benedetto del Tronto. Daarnaast kiest de organisatie voor het vierde jaar op rij voor een ploegentijdrit als ouverture. En uiteraard kunnen de puncheurs zich uitleven op de vele steile klimmetjes.

En de pure klimmers? Die konden zich de laatste jaren testen op de flanken van de Monte Terminillo, Prati di Tivo of Sassotetto. Dit keer mijdt de organisatie de echte bergen en kiest men voor een klassieke Tirreno-Adriatico. Terug naar de tijden van Davide Rebellin, Filippo Pozzato en Óscar Freire als eindwinnaar. Twee jaar geleden gingen de renners trouwens ook niet naar grote hoogte, maar dat kwam door bemoeienis van moeder natuur.

Woensdag 13 maart – Etappe 1: Lido di Camaiore – Lido di Camaiore (21,5 km, TTT)

Lido di Camaiore, altijd maar weer Lido di Camaiore. Voor het vijfde jaar op rij begint Tirreno-Adriatico in het plaatsje, gelegen aan de Tyrreense Zee. En ook ditmaal kiest de organisatie voor een ploegentijdrit. De afgelopen jaren kwam BMC telkens als winnaar uit de bus. Wellicht dat CCC als opvolger die traditie in stand kan houden.

Er valt weinig te vertellen over het 21,5 kilometer lange vlakke parcours. Buiten een viertal haakse bochten bij het keerpunt na 10,7 kilometer, is het stoempen geblazen op de lange rechte wegen. Ploegen die niet beschikken over de nodige hardrijders, zullen hier flink wat tijd verliezen.

Start: 14.00 uur (start eerste ploeg)
Finish: 16.10 uur (finish laatste ploeg)

Donderdag 14 maart – Etappe 2: Camaiore – Pomarance (195 km)

De eerste rit in lijn voert het peloton naar Pomarance. De start is in Camaiore, dat vroeger als aankomstplaats diende van de inmiddels verdwenen GP di Camaiore. Het is op dag twee klimmen geblazen, met onderweg de Castellina Marittima en Serrazzano. Na een tweede tussensprint bereiken de renners Pomarance.

Maar niet om te finishen. Nee, de organisatie kiest vervolgens voor een lokale omloop van goed dertig kilometer. Na een dalende aanloopfase gaat het voor de eerste keer omhoog richting Saline di Volterra. Vlak daarna begint de slotklim naar Pomarance. Officieel is de beklimming 12,3 kilometer lang, maar het wegdek begint pas te stijgen op acht kilometer van de finish.

Het is alsof de renners op een muur botsen, want de weg piekt meteen aan 16%! Dat blijft echter niet zo. Sterker nog: de slotklim is bij momenten zelfs vlak. De laatste kilometer loopt nog wel omhoog aan goed 5%, waardoor we een sprint van een elitegroepje mogen verwachten.

Geraint Thomas won in 2017 na een late uitval – foto: Cor Vos

In 2017 finishte het peloton eveneens in Pomarance. Geraint Thomas won toen na een identieke finale. Het jaar daarvoor zagen we Zdeněk Štybar zegevieren in het prachtige historische plaatsje, al was dat wel na een andere finale.

Start: 11.35 uur
Finish: 16.07-16.35 uur

Vrijdag 15 maart – Etappe 3: Pomarance – Foligno (226 km)

De finishplaats van donderdag, Pomarance, is de startplaats van de etappe van vrijdag. Het gaat vervolgens over een afstand van maar liefst 226 kilometer naar Foligno. De renners koersen dus naar de provincie Perugia. Foligno is de geboorteplaats van ex-wielrenner Fortunato Baliani. Overigens was de stad in de Tweede Wereldoorlog minder ‘fortunato’, aangezien het zwaar werd getroffen door de geallieerde bombardementen.

De renners hopen ook een bommetje te gooien, maar dan voor de ritzege. De sprinters maken een kans in de langste etappe van Tirreno-Adriatico, aangezien de laatste tachtig kilometer relatief vlak zijn. Het peloton koerst onder meer over de oude pelgrimsroute Via Francigena én langs het Trasimenomeer richting Foligno, waar Stephen Cummings in 2016 nog een etappe won. De laatste kilometers zijn vlak en technisch, met een serie bochten en smalle passages.

Start: 11.00 uur
Finish: 16.08-16.39 uur

Zaterdag 16 maart – Etappe 4: Foligno – Fossombrone (221 km)

Benvenuto a Tirreno-Adriatico! Het woord is weer aan de puncheurs met een 223 kilometer lange etappe van Foligno naar Fossombrone. Het begint nog met glooiende wegen, maar eenmaal de ravitailleringszone gepasseerd begint het echte werk. De coureurs passeren dan voor de eerste keer de finish in Fossombrone.

Vanaf hier volgt de ene na de andere muur. Het begint met de Villa del Monte, gevolgd door de Cartoceto en Monteguiduccio (2,7 km aan 7,1%). Op 23 kilometer van de streep overschrijden de renners weer de finish, om vervolgens nog aan een lokale ronde te beginnen. De scherprechter is de Muro dei Cappuccini (1,9 km aan 10,8%), die de renners twee keer moeten beklimmen. Na de laatste passage is het nog 5,8 kilometer tot de aankomst. Dat belooft spektakel!

Start: 10.50 uur
Finish: 15.58-16.31 uur

Zondag 17 maart – Etappe 5: Colli al Metauro – Recanati (180 km)

Ook op zondag is het klimmen geblazen! De organisatie heeft opnieuw een typische Tirreno-etappe uitgetekend, vol met steile obstakels. Het peloton koerst door de Marken, van Colli al Metauro naar Recanati. Het eerste klimmetje (de Loreto) doemt op na bijna honderd kilometer.

Hierna gaat het voor het eerst naar de finish, waarna er nog drie lokale rondes van 23 kilometer moeten worden afgewerkt. De renners stuiten telkens op twee hellingen, die naar Leopardi én Recanati. Op die laatste klim is ook de finishstreep gekalkt. Het is een aankomst voor de springveren: ruim twee kilometer klimmen aan 8,8%.

Start: 12.10 uur
Finish: 16.10-16.34 uur

Maandag 18 maart – Etappe 6: Matelica – Jesi (195 km)

De voorlaatste etappe brengt de renners naar Jesi. Het zal een emotionele rit worden, aangezien dit de geboorteplaats is van Michele Scarponi. Het is alweer bijna twee jaar geleden dat de Italiaan om het leven kwam bij een verkeersongeval. Scarpa – in 2009 winnaar van deze koers – zal ongetwijfeld worden geëerd.

Het startschot klinkt in Matelica. Van hieruit gaat het over enkele heuvels naar de provincie Ancona. De kans op een massasprint is groot, aangezien de finale vlak is. De renners finishen na drie lokale rondes van 12,8 kilometer. Opgelet: de laatste honderden meters lopen nog ietsjes omhoog.

Het peloton finisht in Jesi, de geboorteplaats van Michele Scarponi – foto: Cor Vos

Start: 11.50 uur
Finish: 16.10-16.36 uur

Dinsdag 19 maart – Etappe 7: San Benedetto del Tronto – San Benedetto del Tronto (10,1 km, ITT)

Tirreno-Adriatico wordt traditioneel afgesloten in badplaats San Benedetto del Tronto. En natuurlijk eindigen de renners met een korte individuele tijdrit. Mochten de verschillen nog speelbaar zijn, dan kunnen we een spannend slotakkoord verwachten.

Het parcours is biljartvlak en bevat nauwelijks bochten. Na vijf kilometer volgt er wél een 180 graden-bocht, om vervolgens weer in tegenovergestelde richting te koersen. Het enige meetpunt is ook na vijf kilometer. De voorbije twee jaar wist Rohan Dennis de tijdrit te winnen. Zorgt de Australiër voor een hattrick?

Start: 13.10 uur (start eerste renner)
Finish: 16.20 uur (finish laatste renner)

Favorieten

Greg Van Avermaet was in 2016 eigenlijk de vreemde eend in de bijt. De laatste jaren was er telkens een ronderenner aan het feest in Tirreno-Adriatico, al doe je Michał Kwiatkowski hiermee tekort. Renners als Greg Van Avermaet, Peter Sagan en Zdeněk Štybar zijn dit jaar zeker niet kansloos voor een goed klassement.

Het is echter de vraag met welke mindset ze beginnen aan Tirreno-Adriatico. Trekken ze alleen naar Italië om zich voor te bereiden op de klassiekers? Of zijn ze bereid één week vol te gaan voor die blauwe leiderstrui? Zeker is dat de eindwinnaar meer moet kunnen dan alleen klimmen.

Primoz Roglic en Tom Dumoulin kruisen opnieuw de degens met elkaar – foto: Cor Vos

Hooggebergte of niet, dé topfavoriet is Primož Roglič. De Sloveen van Jumbo-Visma mag zich onderhand ‘specialist rittenkoersen van één week’ noemen. Vorig seizoen won hij al de rondes van het Baskenland, Romandië en Slovenië. Dit jaar was hij bovendien met verve de beste in de UAE Tour. In die laatste rittenkoers bleek ook zijn ploeg op punt te staan. Wat heet: Jumbo-Visma won meteen de ploegentijdrit en wist in het vervolg de koers te controleren.

Roglič kon in het gebergte rekenen op een ijzersterke Laurens De Plus. De Belg is weer helemaal terug na een veelbewogen periode en de concurrentie mag het weten. Zo wist hij in de bergetappe naar Jebel Jais wereldtoppers als Alejandro Valverde en Daniel Martin op de pijnbank te leggen. Kan hij hetzelfde doen in Tirreno-Adriatico? Roglič kan bovendien weer rekenen op locomotieven als Tony Martin en Jos van Emden. Succes verzekerd, zou je haast denken.

Sam Oomen en Tom Dumoulin: de mannen voor Team Sunweb – foto: Team Sunweb

Op Jebel Jais spurtte Roglič zij-aan-zij met Tom Dumoulin voor de ritzege. Het kan best zijn dat we dit beeld ook in Tirreno-Adriatico te zien krijgen. In het Midden-Oosten kwam de Sloveen als winnaar uit de strijd, maar wellicht dat de Nederlander in Italië revanche kan nemen. Dan zal hij wel volledig hersteld moeten zijn van een overstrekte heup-lendenspier, opgelopen na een valpartij eerder in de door Roglič gewonnen etappe.

“Het gaat nog wel een paar dagen duren voordat het herstelt, maar ik hoop dat het dan weer goed is”, liet Dumoulin vorige week nog weten. Mocht de pijn toch te hevig zijn, dan kan zijn ploeg Sam Oomen naar voren schuiven als kopman. De 23-jarige Brabander liet in de Volta ao Algarve (vijfde) zien goed in vorm te zijn. Verder maakt Søren Kragh Andersen zijn rentree na een periode van ziekte.

Kan Julian Alaphilippe ook Tirreno-Adriatico winnen? – foto: RCS

Er zijn een aantal toppers die nog nooit Tirreno-Adriatico hebben gereden. Zo ook Julian Alaphilippe. De Fransman gaf altijd de voorkeur aan Parijs-Nice. Dit jaar wil de renner van Deceuninck-Quick-Step echter zijn horizon verbreden, te beginnen in Italië. En het kan zomaar zijn dat de winnaar van Strade Bianche er met de eindzege vandoor gaat. Met zijn teamgenoten moet hij kunnen schitteren in de ploegentijdrit.

Vergeet niet dat Alaphilippe zelf ook een verdienstelijk tijdrijder is, zeker als de afstand wat korter is. Zo won hij dit seizoen al de individuele tijdrit van de Vuelta a San Juan. En dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn terrein: de Italiaanse heuvels. Weinig renners die zo snel een heuveltje opvlammen als de Fransman. Binnen Deceuninck-Quick-Step kan man in vorm (Zdeněk Štybar) ook zomaar een klassement rijden. Maar de Tsjech zal waarschijnlijk één week testen, knechten en gas terugnemen, allemaal met het oog op de voorjaarsklassiekers.

Jakob Fuglsang maakte indruk in Strade Bianche – foto: Cor Vos

Dan komen we uit bij Tim Wellens. De Belg zou aanvankelijk Parijs-Nice rijden, maar heeft op het laatste moment zijn programma omgegooid. De renner van Lotto Soudal is geschrokken van het parcours van de Franse rittenkoers en ziet meer kansen in Tirreno-Adriatico. Overigens is Wellens niet de enige klassementsrenner, aangezien de Belgische WorldTour-ploeg ook rekent op de nummer vier van vorig jaar, Tiesj Benoot.

Astana heeft dit jaar een abonnement op het winnen van rittenkoersen. De Kazachse formatie won dit seizoen al zeven(!) etappewedstrijden. En dat ook nog eens met zeven verschillende renners. Het tekent de sterkte van de blauwe brigade. Wellicht komt daar een achtste bij, want met Jakob Fuglsang en Alexey Lutsenko start Astana met twee kanshebbers. Fuglsang won recent nog de Ruta del Sol, terwijl Lutsenko de beste was in de Tour of Oman. Bovendien reed de Deen een ijzersterke Strade Bianche.

Geraint Thomas kende vorig jaar op een cruciaal moment lek – foto: Cor Vos

Bij Team Sky ben je vrijwel nooit alleen kopman. Zo ook niet in Tirreno-Adriatico, want Geraint Thomas, Gianni Moscon en Wout Poels zijn alle drie van de partij. Thomas leek vorig jaar op weg naar eindwinst, maar een lekke band gooide roet in het eten. De regerend Tourwinnaar is dan ook uit op revanche. Na maanden van eten, drinken, feesten en relaxen is het volgens Thomas weer tijd om te presteren. “Maar ik ga proberen om Wout te helpen”, zo vertelt hij. Kunnen we de Brit op zijn woord geloven? In Strade Biance (twaalfde) liet de Brit zien in orde te zijn.

Waarom we Moscon bij de favorieten hebben gezet? Omdat de Italiaan een hoofddoel heeft gemaakt van Tirreno-Adriatico! “Ik wil mezelf testen als klassementsrenner. Te beginnen in Tirreno”, zo liet hij eind december nog weten. We zijn benieuwd, aangezien hij nog altijd niet topfit is. Tot slot is het uitkijken naar Poels. De Limburger reed al naar het podium in de Tour Down Under en Volta ao Algarve, maar winnen kon hij nog niet. Poels bewaart goede herinneringen aan Tirreno-Adriatico, aangezien hij in 2015 nog een etappe wist te winnen.

Adam Yates was vorig jaar een van de hoofdrolspelers – foto: Cor Vos

Het deelnemersveld is om van te smullen, want we hebben het nog niet eens gehad over Adam Yates en Thibaut Pinot. De Brit was vorig jaar een van de hoofdrolspelers. Zo won de klimmer van Mitchelton-Scott de etappe naar Filottrano, om twee dagen later als vijfde te finishen in het eindklassement. Kan hij dit jaar nog hoger mikken? De 26-jarige renner won dit seizoen al een bergetappe in de Ronde van Valencia.

De twee jaar oudere Pinot presteerde in het verleden ook al uitstekend in Tirreno-Adriatico. Zo stond de Fransman in 2017 op het eindpodium, nadat hij twee jaar daarvoor al eens als vierde finishte. Staat de aanvalslustige klimmer ditmaal op het hoogste schavotje? Hij zal moeten aanvallen, aangezien hij met zijn teamgenoten van Groupama-FDJ veel tijd zal verliezen in de ploegentijdrit. Pinot won onlangs nog de Tour du Haut Var.

Vincenzo Nibali veroverde in 2013 zijn tweede drietand – foto: Cor Vos

Daarnaast is het nog uitkijken naar tweevoudig winnaar Vincenzo Nibali en zijn Australische ploeggenoot Rohan Dennis. Die laatste is de grote dark horse gezien zijn tijdritkwaliteiten. Als Dennis – die heeft aangegeven te zullen knechten – erin slaagt om het verschil te beperken voor de afsluitende tijdrit… Verder moeten Roman Kreuziger, Rui Costa, Richard Carapaz en Ben Hermans een rol van betekenis kunnen spelen.

Zoals eerder aangegeven laat deze Tirreno-Adriatico zich lastig voorspellen. Renners als Sagan, Van Avermaet en Štybar kunnen namelijk deze koers winnen, mits ze het ook willen. Gaan ze vol voor het klassement? Of rijden ze met de handrem erop aangezien de klassiekers lonken?

Sprinters

Veel topsprinters zitten in Parijs-Nice. Denk aan Dylan Groenewegen, Sam Bennett, Caleb Ewan en Marcel Kittel, maar dat betekent niet dat er geen snelle mannen in Italië zijn. Zo is er Fernando Gaviria, die het seizoen uitstekend is begonnen met ritzeges in de Vuelta a San Juan én de UAE Tour. Hij krijgt assistentie van Simone Consonni, die zelf ook een sprintje kan plaatsen.

Fernando Gaviria en Elia Viviani mogen het opnieuw tegen elkaar opnemen – foto: LaPresse

Gaviria mag concurrentie verwachten van twee andere topspurters: Peter Sagan en Elia Viviani. Die laatste won nog nooit een etappe in Tirreno-Adriatico. Nacer Bouhanni trouwens ook niet, maar de Fransman maakt dan ook zijn debuut in de Italiaanse wedstrijd. Verder zullen mannen als Sacha Modolo, Giacomo Nizzolo, Phil Bauhaus en Clément Venturini zich er tussen smijten.

Peter Sagan zullen we ook zien in de sprints – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Primož Roglič
*** Tom Dumoulin, Julian Alaphilippe
** Jakob Fuglsang, Adam Yates, Alexey Lutsenko
* Tim Wellens, Geraint Thomas, Thibaut Pinot, Wout Poels

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV

Het is volgende week heerlijk zonnig in Lido di Camaiore, behalve op woensdag! Er is een kans dat de ploegen hun tijdrit moeten afwerken onder enkele regenbuien. Verder belooft het aangenaam koersweer te worden. Zo kruipt de temperatuur volgens Buienradar in het weekend richting de 20 graden Celsius. Op de slotdag mogen de renners zich echter weer opmaken voor wat regendruppels.

Eurosport doet de hele week verslag van Tirreno-Adriatico. Vanaf woensdag is de wedstrijd live te zien op het hoofdkanaal. De uitzendingen beginnen steevast om 13.45 uur. Ben je niet in staat om de wedstrijd op televisie te volgen? Geen probleem, want WielerFlits komt elke dag met een Volg Hier!