Michael Mørkøv was in 2021 weer van onschatbare waarde als piloot van zijn sprintkopmannen bij Deceuninck-Quickstep. Daarnaast hengelde Mørkøv, samen met Lasse Norman Hansen, ook zelf nog een flinke prijs binnen: goud op de Olympische Spelen, bij het onderdeel koppelkoers. “Het was geweldig om te bereiken wat ik in het voorjaar heb bereikt met Sam (Bennett, red.), vervolgens in de Tour met Cavendish en later met mijn eigen gouden plak”, blikt de 36-jarige renner terug in een interview met Cyclingnews, waarin hij uitgebreid vertelt over het fenomeen lead-out.

Als Mørkøv terugkijkt op het afgelopen jaar, is hij – wat zijn prestaties als sprintaantrekker betreft – het meest trots op de Tourrit naar Carcassonne. Hier evenaarde Cavendish het ritzegerecord van Eddy Merckx. “Er kwam veel meer bij kijken dan het juiste gaatje vinden met de goede beensnelheid. Het was een dag waarop alles perfect getimed moest worden. Cav zei tegen me dat hij erg moe was, dus ik wist dat ik heel voorzichtig moest zijn, wat nogal moeilijk is als lead-out. Want hoe win je een sprint met iemand zonder dat diegene zijn benen al te veel gebruikt? Maar we haalden het net.”

“Het slechtste wat je kan doen als lead-out is gewoon uitsturen”
Mørkøv gaat vervolgens dieper in op de kunst van de lead-out en trekt daarbij in twijfel of een pure sprinter wel geschikt is voor deze taak. “Sommige sprinters weten gewoon niet hoe ze een renner ideaal af moeten leveren. Dat komt omdat het allemaal op het lezen van de wedstrijd aankomt. De afstand van een lead-out is nooit precies van 400 meter voor de streep tot het bordje van de 200, het gaat erom dat je degene die het af moet maken, met snelheid brengt, waarna deze renner dan zelf kan bepalen wanneer hij aangaat”, doceert de renner van Quick-Step Alpha Vinyl.

“Dus als mijn sprinter besluit dat 200 meter voor de finish nog niet het juiste moment is, kan ik doorgaan tot bijvoorbeeld 150 voor de meet. Het slechtste wat je kan doen als lead-out is gewoon uitsturen, met je elleboog een teken geven en ‘Nou, dat was het’ zeggen”, vervolgt hij.

Jakobsen is een snelle leerling
Ook belangrijk, volgens Mørkøv, is het op elkaar ingespeeld raken. Dat gaat echter niet altijd even snel. “Het kan soms lang duren voordat je het juiste gevoel hebt, maar dat verschilt. Met Elia (Viviani, red.) kostte het een tijdje, maar de eerste koers die ik deed met Fabio (Jakobsen, red.), de Scheldeprijs in 2018, won hij gelijk. Hij is een jonge gast, die vertrouwt op mijn kwaliteiten en precies volgt wat ik doe, wat aantoont dat hij zelf een supersnelle sprinter is”, complimenteert hij zijn Nederlandse ploeggenoot, voor wie hij wellicht als piloot zal gaan dienen in de komende Tour de France.