De start is in Boedapest, de finish in Verona. Tussen deze twee steden in trekken de renners onder meer over de Etna, Blockhaus, Mortirolo, Passo Pordoi en de Passo Fedaia. En voor de coureur die dat het snelste doet, wacht er aan het einde van de rit dé ultieme beloning: de roze leiderstrui. Wie triomfeert in de eerste grote ronde van het seizoen? WielerFlits wikt en weegt de kansen van de favorieten op de eindzege!

Historie

We gaan terug naar 1909. In de allereerste editie van de Giro d’Italia, gewonnen door (het is en blijft een leuke quizvraag) Luigi Ganna, reed de leider in de koers nog helemaal niet in een roze trui. Men kwam ‘pas’ aan het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw op het idee om de eerste in het klassement te laten rondfietsen in opvallende, roze, wielerkledij. Waarom roze? Men koos voor deze kleur omdat de organiserende krant, La Gazzetta dello Sport, ook (toen al) op roze papier werd gedrukt. Op 10 mei 1931 werd de allereerste ‘Maglia Rosa’ uitgereikt aan Learco Guerra. Niet de eerste de beste naam.

Guerra zal dus voor altijd worden herinnerd als de allereerste drager van de roze trui, maar de geblokte renner uit San Nicolò Po – die zich in 1931 in Kopenhagen wist te kronen tot wereldkampioen – zou de Giro dat jaar overigens niet winnen. Twee dagen nadat hij in de openingsetappe naar Mantua de trui mocht aantrekken, verloor hij het kleinood aan zijn grote rivaal Alfredo Binda. Laatstgenoemde wist de trui echter ook niet tot in Milaan te brengen, die eer was voorbehouden aan Francesco Camusso. De ietwat vergeten Italiaan bleek na drie weken afzien de beste in het algemeen klassement en won die Giro van 1931.

In de beginjaren van de Ronde van Italië reed de leider in de wedstrijd dus nog in het kloffie van zijn land of commerciële werkgever, maar dit veranderde definitief in 1931. De roze leiderstrui werd een begrip in de wielersport. Wie denkt aan de Tour de France, denkt aan de gele trui. Maar de kleur roze is inmiddels ook onlosmakelijk verbonden met de Ronde van Italië. Fausto Coppi, Gino Bartali, Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Bernard Hinault, Miguel Induraín, Marco Pantani, Alberto Contador en Vincenzo Nibali: deze wielerkampioenen droegen in het verleden meer dan eens de roze trui.

Alfredo Binda. We hebben al hem al even genoemd in deze voorbeschouwing, maar we moeten toch wat uitgebreider stilstaan bij de prestaties van deze wielerpionier uit Cittiglio, een vrij onbeduidende nederzetting in Lombardije. Binda, kind nummer tien in een gezin van veertien, zou uitgroeien tot de tweede der Campionissimi. Costante Girardengo was de eerste aan het begin van de twintigste eeuw, maar werd op een gegeven moment overvleugeld door Binda. ‘La Gioconda’ zwaaide de wielerscepter in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. De stijlvolle coureur werd drie keer wereldkampioen, maar won vooral vijf keer de Giro d’Italia.

Binda wist in 1925, 1927, 1928, 1929 en 1933 de drieweekse rittenkoers op zijn naam te schrijven. Tot nu toe zijn slechts twee renners erin geslaagd om de in 1986 overleden Binda te evenaren. De namen zijn al even legendarisch. Fausto Coppi won in een tijdspanne van dertien jaar (1940, 1947, 1949, 1952 en 1953) eveneens vijf keer de Giro en Eddy Merckx wist goed twintig jaar later (1968, 1970, 1972, 1973 en 1974) hetzelfde te doen. Binda, Coppi en Merckx zullen ook nog wel even recordhouders blijven. In het huidige peloton is er geen renner die in de buurt komt van deze kampioenen: Vincenzo Nibali won al twee keer de Giro, maar dan houdt het ook wel op.

Dat Italië aan kop gaat in het landenklassement, is geen verrassing. Het thuisland wist maar liefst 69 eindwinnaars af te leveren. De eerste was dus Luigi Ganna in 1909, Vincenzo Nibali bezorgde de tifosi in 2016 voorlopig de laatste eindzege. België staat op zeven overwinningen, met dank aan Merckx (5x), Johan De Muynck en Michel Pollentier. De eerste Nederlandse eindzege kwam er in 2017. Natuurlijk hebben we het dan over de editie van Tom Dumoulin. De Nederlander staat dit jaar weer aan de start van de ronde, met klassementsambities, maar Dumoulin begint zeker niet als een van de topfavorieten aan de komende Giro.

Laatste tien eindwinnaars Giro d’Italia
2021: Egan Bernal
2020: Tao Geoghegan Hart
2019: Richard Carapaz
2018: Chris Froome
2017: Tom Dumoulin
2016: Vincenzo Nibali
2015: Alberto Contador
2014: Nairo Quintana
2013: Vincenzo Nibali
2012: Ryder Hesjedal

---

Vorig jaar

De allereerste roze trui in de Giro d’Italia van 2021 werd gedragen door Filippo Ganna. De Italiaanse tempobeul van INEOS Grenadiers kreeg op de openingsdag van de Ronde van Italië een ideale etappe voorgeschoteld: een biljartvlakke tijdrit van net geen negen kilometer in Turijn. Het parcours was als het ware uitgetekend voor de tijdritspecialist en Ganna stelde ook zeker niet teleur. Met een eindtijd van 8m47s, goed voor een gemiddelde snelheid van maar liefst 58,748 kilometer per uur, was hij maar liefst tien seconden sneller dan zijn landgenoot Edoardo Affini.

Ganna kon uiteindelijk drie dagen genieten van zijn tijd in het roze, want in de vierde etappe naar Sestola vond er een wisseling van de wacht plaats. Alessandro De Marchi wist die dag mee te sluipen in een vroege vlucht, bleef uit de greep van de klassementsrenners en mocht – een kleine week voor zijn 35ste verjaardag, voor het eerst in zijn carrière de roze trui aantrekken. Twee dagen later spatte de roze droom van De Marchi alweer uiteen, maar werd er een nieuw heldenverhaal geschreven. In San Giacomo, na een loodzware en verregende etappe, ging alle aandacht uit naar een Hongaar.

De voor Groupama-FDJ uitkomende Attila Valter wist op de slotklim naar San Giacomo zijn wagonnetje aan te haken, vocht in de laatste stijgende kilometers voor wat hij waard was en dit bleek genoeg om de roze leiderstrui over te nemen van De Marchi. De beloftevolle Valter werd zo de eerste renner uit zijn land met het roze om zijn schouders. “Ik kan wel huilen, zo blij ben ik. Ik maakte er wel grapjes over, maar om het dan echt te geloven is toch iets anders. Ik ben verrast, maar probeerde dit wel te plannen. Ik wist dat ik zo lang mogelijk moest aanhaken om een kans te maken”, was zijn eerste reactie.

Valter wist in de daaropvolgende etappes naar Termoli en Guardia Sanframondi te overleven en zo was het na ruim een week Giro nog altijd Hongarije boven. De vermoeidheid begon echter in de benen te kruipen en in rit negen, met een finish op de onverharde stroken van Campo Felice, brak Valter definitief. Hij moest de roze fakkel doorgeven aan een Colombiaan. Egan Bernal, de gedoodverfde favoriet voor de eindoverwinning, wist met een indrukwekkende versnelling in de laatste kilometer de macht te grijpen. Bernal won de etappe en pakte de roze trui. En stond die ook niet meer af op weg naar Milaan.

Bernal kwam in de resterende etappes nooit meer in de problemen, al kende hij in de slotweek wel enkele mindere momenten. In de negentiende etappe, met finish op Alpe di Mera, was er zelfs nog een moment van crisis voor de leider. Bernal kon die dag echter rekenen op een beresterke Daniel Felipe Martínez, die als een volleerde luitenant zijn kopman door de moeilijke momenten wist te loodsen. Bernal wist zijn dominantie bij momenten ook in de verf te zetten. We denken dan spontaan aan zijn glorieuze zegetocht in de Dolomieten, op de flanken van de Passo Giau, in een door hondenweer geteisterde rit naar Cortina d’Ampezzo.

Bernal werd in Milaan, na drie weken koers, op het eindpodium vergezeld door de verrassend sterke Damiano Caruso en Simon Yates. Voor Bernal was zijn Girozege de bevestiging dat hij weer helemaal terug was na een periode van fysieke malheur.

Eindklassement Giro d’Italia 2021
1. Egan Bernal (INEOS Grenadiers) in 86u17m28s
2. Damiano Caruso (Bahrain Victorious) op 1m29s
3. Simon Yates (Team BikeExchange) op 4m15s
4. Aleksandr Vlasov (BORA-hansgrohe) op 6m40s
5. Daniel Felipe Martínez (INEOS Grenadiers) op 7m24s

---

Favorieten

Ook dit jaar staan er weer meerdere rondetoppers aan het vertrek van de Giro d’Italia, al is het niet fair om het deelnemersveld te vergelijken met dat van de aankomende Tour de France. De beste ronderenners van het moment, de Slovenen Tadej Pogačar en Primož Roglič, richten zich dit seizoen volledig op de Franse ronde en schitteren dan ook door afwezigheid. Ook de winnaar van vorig jaar, Egan Bernal, is dit jaar niet van de partij. De Colombiaan van INEOS Grenadiers is nog altijd herstellende van de zware blessures die hij opliep bij een trainingsongeval, vlak voor het seizoen.

En toch mag dit de pret niet drukken, want met Richard Carapaz, Simon Yates, Mikel Landa, Hugh Carthy, Wilco Kelderman, João Almeida, Miguel Ángel Lopez, Romain Bardet, Richie Porte en Tom Dumoulin belooft het andermaal een zeer interessante Ronde van Italië te worden. De winnaar zal, vanzelfsprekend, over een breed pallet aan kwaliteiten moeten beschikken. Een goede tijdrit is een must, maar gezien de zware slotweek en de weinige tijdritkilometers (slechts 26 kilometer) zal de aankomende winnaar vooral zijn mannetje moeten staan in het hooggebergte.

Met Vincenzo Nibali, Tom Dumoulin en Richard Carapaz staan er drie oud-winnaars aan de start in Boedapest.

---

**** Richard Carapaz

Onze topfavoriet voor de komende Giro d’Italia luistert naar de naam Richard Carapaz, al is het een dubbeltje op zijn kant met Simon Yates. Over de Brit komen we nog te spreken, we kijken allereerst naar de kansen van de Ecuadoraan. Het seizoen van Carapaz stond de voorbije maanden al deels in het teken van de Ronde van Italië. De coureur van INEOS Grenadiers is een klassementsrenner pur sang, heeft zich al ruimschoots bewezen over drie weken en was in het verleden al eens de beste in de Giro. In 2019 won hij, toen nog in het tenue van Movistar, zijn eerste grote ronde en wist hij in zijn thuisland Ecuador een waar volksfeest op gang te brengen.

Carapaz kent – met andere woorden – het klappen van de zweep en zal normaal gezien niet meer voor verrassingen komen te staan. Daar komt nog eens bij dat hij, op papier, over de sterkste ploeg beschikt. INEOS Grenadiers gaat niet over één nacht ijs en stuurt een ijzersterke selectie naar Hongarije, waar de Giro begint. Met Richie Porte (over de Australiër komen we nog te spreken), de beloftevolle Ben Tulett, Jonathan Castroviejo, Pavel Sivakov, Jhonatan Narváez en de multi-inzetbare Ben Swift als ‘luxeknechten’ hoeft Carapaz op kritieke momenten niet te vrezen voor een gebrek aan steun.

De regerende olympische kampioen zal bovendien met tevredenheid hebben gekeken naar de presentatie van het Giroparcours: met heel wat explosieve finales, steile bergen en twee relatief korte tijdritten is het parcours hem op het lijf geschreven. Het geeft zeker geen garanties voor een tweede eindzege, maar de sterren lijken goed te staan voor de 28-jarige Carapaz.

---

*** Simon Yates

Carapaz beschikt over de beste papieren om de Giro winnen, maar zal het uiteraard niet op een presenteerblaadje krijgen. Simon Yates zal de plannen van Carapaz maar wat graag willen dwarsbomen. De Britse kopman van BikeExchange-Jayco is een vaste klant in de Giro d’Italia en speelde de voorbije jaren ook telkens een hoofdrol in de strijd om de eindzege. In 2018 leek hij na twee weken koers op weg naar eindwinst, maar ging hij in de slotweek alsnog kopje onder. Een jaar later keerde Yates terug, berust op sportieve revanche, maar kwam hij na een kleurloze ronde niet verder dan een achtste stek.

Vorig jaar stond Yates eveneens aan de start van de Italiaanse ronde en haalde hij voor het eerst in zijn carrière het Giro-podium. De gevleugelde klimmer werd derde, achter eindwinnaar Egan Bernal en Damiano Caruso. Zeker niet slecht, maar Yates wil meer en dus moet het dit jaar gebeuren. De 29-jarige renner heeft zich de voorbije weken in alle rust kunnen voorbereiden op de Giro en is ontegenzeggelijk de kopman van BikeExchange-Jayco. Yates heeft in het verleden al laten zien dat hij een rittenkoers over drie weken kan winnen: in 2018 was hij namelijk de beste in de Vuelta a España.

En toch zetten we de naam van Carapaz helemaal bovenaan ons lijstje, gezien het feit dat Yates nog wel eens een slechte dag heeft in een ronde. Dat was vorige week nog het geval in de Vuelta Asturias. Toch toonde Yates daar zijn klasse door de andere twee ritten te winnen. Het kan vriezen, het kan dooien. Verder heeft Yates niet echt een ploeg om de wedstrijd te controleren of te doen ontploffen. Met Matteo Sobrero, Lucas Hamilton, Michael Hepburn, Chris Juul-Jensen, Lawson Craddock en Damien Howson hoef je zeker geen modderfiguur te slaan, maar het verbleekt toch wel een beetje bij de sterkte van INEOS Grenadiers. Gelukkig begint het allemaal bij de staat van paraatheid van de kopman in kwestie.

---

*** João Almeida

Geen Tadej Pogačar bij UAE Emirates, maar de formatie uit het Midden-Oosten blijft onverminderd ambitieus. Ook zonder de Sloveen is de eindzege het doel. En daar moet João Almeida voor zorgen. De Portugese nieuwkomer krijgt het volledige vertrouwen van de ploegleiding en dat is ook niet zo gek: in de voorbije edities van de Giro was Almeida namelijk een van de sleutelfiguren. In de editie van 2020 beleefde hij, als renner van Quick-Step, zijn definitieve doorbraak als klassementsrenner. Vijftien dagen droeg hij de roze trui en in het eindklassement eindigde hij – na een sterke slotweek – als vierde.

Een jaar later stond Almeida opnieuw aan de start van de Giro en deed hij andermaal van zich spreken met een zesde stek in de algemene rangschikking. De 23-jarige renner wist met andere woorden te bevestigen en hoopt dit jaar ook écht een gooi te doen naar eindwinst. En waarom ook niet? Almeida beschikt over de allround kwaliteiten die nodig zijn om een drieweekse rittenkoers te winnen. De Portugees gaat goed bergop, is snel aan de meet en heeft bovendien een ijzersterke tijdrit in de benen. Daar komt nog eens bij dat hij nog altijd progressie boekt, vooral als klimmer in het hooggebergte.

Verder kan Almeida rekenen op een goed uitgebalanceerde ploeg. In de bergen is het aan Davide Formolo, Rui Costa, Diego Ulissi en Alessandro Covi om de kopman zo goed mogelijk bij te staan. Voor Rui Oliveira en Maximiliano Richeze is er een belangrijke taak weggelegd in de wat vlakkere, vaak hectische, sprintetappes. Vervolgens is het aan kapitein Almeida om het UAE-schip veilig naar de haven in Verona te brengen.

---

** Miguel Ángel López

Onberekenbaar, maar op goede dagen niet te stuiten bergop. We hebben het dan natuurlijk over Miguel Ángel López. De Colombiaanse klimmer, die sinds dit jaar weer terug is op het oude nest bij Astana Qazaqstan, staat voor het eerst sinds 2019 weer eens aan het vertrek van de Giro d’Italia. López is op papier de klassementskopman bij Astana en hoopt in zijn achtste profjaar écht een gooi te doen naar eindwinst in een grote ronde. Voorlopig is zijn beste prestatie een derde plaats in de Giro en Vuelta van 2018. Dat is inmiddels toch weer vier jaar geleden, maar dat wil niet zeggen dat López dit jaar kansloos is voor de eindoverwinning.

Verre van, gezien zijn recente prestaties in de Tour de France en intrinsieke klasse. Bergop hoeft de inmiddels 28-jarige López voor niemand onder te doen en voor een pure klimmer heeft hij ook een aardige tijdrit in huis. Het probleem is alleen dat López af en toe een mindere dag heeft en mentaal kwetsbaar is. In het hoofd van de Colombiaan winnen de demonen het af en toe van het gezonde verstand. Dat zagen we nog in de voorbije Vuelta. Toen besloot hij in de voorlaatste etappe boos op te geven, nadat hij op achterstand was gereden door de concurrentie. Dit leidde tot een definitieve breuk tussen López en Movistar.

Er zijn kortom enkele mitsen en maren, maar toch beschouwen we López als een van de topfavorieten voor de eindoverwinning. Met tweevoudig Girowinnaar Vincenzo Nibali, David de la Cruz, Joe Dombrowski, Harold Tejada, Vadim Pronskiy, Fabio Felline en Valerio Conti als ploeggenoten, kan López met vertrouwen beginnen aan zijn Giro-campagne.

---

** Mikel Landa

Mikel Landa was vorig jaar tot op het bot gemotiveerd om te schitteren in de Giro d’Italia. De Spaanse klimmer had zijn volledige voorseizoen afgestemd op de Ronde van Italië, maar in de vijfde etappe ging het gruwelijk mis voor Landa. De renner kwam in de slotfase van een hectische sprintetappe zwaar ten val en werd met meerdere breuken afgevoerd naar het ziekenhuis. En zo spatte de roze droom van Landa plots uiteen. De renner van Bahrain Victorious had in de daaropvolgende maanden moeite om weer op niveau te komen. Na een teleurstellende Vuelta en najaarscampagne kwam er een einde aan zijn seizoen.

We zijn nu meer dan zes maanden verder en de wereld ziet er totaal anders uit. Landa is weer fit en koerst bovenal weer op een zeer hoog niveau. De Bask is uit op sportieve revanche en hoopt dit jaar wel een gooi te doen naar die eerste eindzege in een grote ronde. Een allerminst eenvoudige opgave, gezien de tegenstand, maar zeker niet onmogelijk. Vergeet niet dat Landa al eens op het podium stond van de Giro (derde in 2015) en zich al ruimschoots heeft bewezen over drie weken. Tussen 2017 en 2020 eindigde de sierlijke klimmer steevast bij de eerste zeven in de Tour de France. Dat is toch een knappe prestatie.

De kopman van Bahrain Victorious zal het, als pure klimmer, vooral moeten hebben van het hooggebergte en de loodzware slotweek. Verder is het voor Landa zaak om de schade te beperken in de tijdritten en de eerste week schadevrij door te komen. De 32-jarige coureur wil nog wel eens de slag missen in een waaierrit of tijd verliezen in een hectische sprint- of heuveletappe. Het is aan renners als Wout Poels, Jasha Sütterlin, Jan Tratnik, Domen Novak en Santiago Buitrago om Landa uit de problemen te houden. Met Pello Bilbao beschikt de ploeg over een wisselkopman, maar daarover later meer.

---

** Romain Bardet

Romain Bardet maakte vorig jaar zijn debuut in de Giro d’Italia en deed dat zeker niet onverdienstelijk. De Fransman eindigde als zevende in het eindklassement. Het bleek een geslaagde eerste kennismaking met de Giro en dus maakt Bardet ook dit jaar weer deel uit van de Giro-selectie van Team DSM. De 31-jarige renner hoopt dit jaar opnieuw een klassement te rijden en legt de lat nog wat hoger. “Het parcours spreekt me heel erg aan. Er zijn relatief weinig tijdritkilometers. Natuurlijk is er de ambitie om het beter te doen dan vorig jaar, maar ik wil vooral alles geven. Dat is voor mij het belangrijkste.”

Bardet zal als klimmer het verschil moeten maken in de zwaardere bergetappes, maar kan als klassiekerspecialist eventueel ook wat ondernemen in de vele heuvelritten. Een voordeel is verder dat er relatief weinig tijdritkilometers zijn opgenomen in het parcours, want dat blijft toch een beetje de achilleshiel van de Fransman. Met de vorm van Bardet zit het echt wel snor. Goed twee weken voor de Giro-start in Boedapest won hij namelijk de Tour of the Alps, wat voor heel wat Giro-pretendenten een belangrijke voorbereidingskoers is. Bardet versloeg er onder meer Richie Porte, Hugh Carthy, Pello Bilbao en Mikel Landa.

Bardet kan de komende weken zeker niet rekenen op de sterkste ploeg, maar heeft met Thymen Arensman wel een ideale bondgenoot voor in de Italiaanse bergen. De jonge Nederlander beleeft dit jaar zijn definitieve doorbraak bij de profs en was in de voorbije Tour of the Alps nog van goudwaarde voor Bardet.

---

* Hugh Carthy

We hebben dit seizoen nog maar weinig gezien van Hugh Carthy, maar dat wil niet zeggen dat hij in de Giro d’Italia geen sleutelrol kan vertolken. De slungelachtige Britse klimmer komt het beste tot zijn recht in een koers over drie weken. Dat liet hij twee jaar geleden nog zien met een bijzonder knappe derde plaats in de Vuelta a España. Na wereldtoppers Primož Roglič en Richard Carapaz, maar voor gerenommeerde klassementsrenners als Daniel Martin, Enric Mas, Alejandro Valverde en Aleksandr Vlasov. In Carthy schuilt met andere woorden een kandidaat-eindwinnaar van de Giro.

Maar de topfavoriet? Nee, dat is Carthy zeer zeker niet. Niet alleen omdat er met Carapaz en Yates twee gewezen rondewinnaars meedoen, maar ook omdat het nog altijd een beetje gissen is naar het vormpeil van de kopman van EF Education-EasyPost. Carthy moest duidelijk nog wat warmdraaien in de eerste maanden van het seizoen, maar lijkt net op tijd de weg naar boven te hebben gevonden. In de Tour of the Alps, goed twee weken voor de Giro, werd hij namelijk negende. In de afsluitende rit naar Lienz, geteisterd door hondenweer, eindigde hij niet ver achter de hoofdrolspelers.

Carthy en zijn ploeg EF Education-EasyPost hoeven het gewicht van de koers normaal gesproken niet te dragen, maar dat betekent niet dat de Brit in de cruciale bergritten op zichzelf is aangewezen. Met Simon Carr, Diego Andres Camargo, Jonathan Caicedo en Merhawi Kudus zijn er voldoende sterke klimmers aan boord. En dan hebben we alleskunner Magnus Cort nog niet eens genoemd. Carthy kan met vertrouwen uitkijken naar de Giro.

---

* Wilco Kelderman

Twee jaar geleden was Wilco Kelderman nog een van de hoofdrolspelers in de Giro d’Italia. De Nederlandse ronderenner mocht na de achttiende etappe van die bewuste Giro zelfs de roze leiderstrui aantrekken, maar de verschillen waren klein en Kelderman bleek in de laatste geïmproviseerde bergrit naar Sestriere toch niet sterk genoeg om de ronde naar zich toe te trekken. Een derde plaats in Milaan bleek het hoogst haalbare voor Kelderman, die daarmee wel zijn beste prestatie in een Grote Ronde wist te verbeteren. Twee jaar later staat de klimmer opnieuw aan de start van de Ronde van Italië.

Kelderman hoopt andermaal ver te komen in de strijd om de podiumplekken en, als alles meezit, de eindzege. We weten van de 31-jarige renner van BORA-hansgrohe dat hij over de capaciteiten beschikt om een klassement te rijden, maar zijn Giro-voorbereiding verliep verre van vlekkeloos. Kelderman kende een gecompliceerde aanloop naar het seizoen, aangezien hij moest herstellen van zijn in de Benelux Tour opgelopen blessures. Eenmaal fit kwam de pechduivel andermaal om de hoek kijken. In de Ronde van Valencia ging hij tegen de vlakte en ook in Luik-Bastenaken-Luik kwam hij in aanraking met het asfalt.

Kelderman liep bij die laatste valpartij echter geen serieuze blessures op en kan dus gewoon deelnemen aan de Giro. Of hij meteen de goede vorm te pakken heeft, dat is koffiedik kijken. We gaan er echter wel vanuit dat Kelderman zal groeien gedurende de Giro en in de slotweek over zijn beste benen kan beschikken. De Nederlander is zeker niet de uitgesproken kopman bij BORA-hansgrohe, met ook nog Jai Hindley (in 2020 tweede in de Giro) en Emanuel Buchmann in de ploeg. Een fitte Kelderman is echter wel de man met de grootste regelmaat en de mooiste adelbrieven.

---

* Tom Dumoulin

Is Tom Dumoulin anno 2022 nog in staat om mee te doen om de eindzege in een grote ronde? Het is misschien wel de meest gestelde vraag in aanloop naar de Giro d’Italia. Vier jaar geleden hadden we de Nederlander blind bij de topfavorieten geplaatst, vandaag de dag lijkt Dumoulin niet meer dan een outsider. De renner van Jumbo-Visma was de laatste jaren op zoek naar zichzelf en het plezier in de wielersport. Dat laatste heeft hij inmiddels teruggevonden, maar voorlopig is het nog zoeken naar zijn beste benen en de vorm van weleer. Benen waarmee hij de Giro d’Italia kon winnen.

Ondanks alle vraagtekens, mitsen en maren en twijfels, geven we Dumoulin toch een sterretje. Er is een gerede kans dat de Nederlander zichzelf een keer tegenkomt de komende weken en een goed klassement moet laten varen, maar het kan ook best zijn dat Dumoulin in de luwte verrast en zichzelf herontdekt als ronderenner. De allrounder beschikt over de kwaliteiten, laat daar geen twijfel over bestaan. Dumoulin gaat bijzonder goed bergop, beschikt over de nodige explosiviteit en kan natuurlijk terugvallen op een waanzinnig goede tijdrit. Bovendien heeft hij al eens de Giro gewonnen, in tegenstelling tot zijn meeste concurrenten.

Jumbo-Visma heeft besloten om niet alle druk op de schouders van Dumoulin te leggen. Met Tobias Foss (vorig jaar negende in de Giro) en Sam Oomen (negende in 2018) heeft de ploeg nog twee klassementsijzers in het vuur. Neem dan ook de namen van Edoardo Affini, Koen Bouwman, Jos van Emden en debutant Gijs Leemreize en je hebt een bijzonder sterke ploeg voor de komende weken.

---

* Richie Porte

Onze laatste ster gaat naar een man die bezig is aan zijn afscheidsjaar. Voor Richie Porte is de cirkel in zekere zin rond, want het was in de Giro dat de Australische klimmer zijn doorbraak beleefde als prof. In 2010, inmiddels alweer twaalf jaar geleden, wist hij als jongeling van Saxo Bank als zevende te eindigen in de Italiaanse ronde en zo de witte jongerentrui mee naar huis te nemen. Porte hoopt dit jaar, als 37-jarige routinier, nog één keer te schitteren in de Giro. De renner van INEOS Grenadiers hoopt zijn kopman Richard Carapaz zo goed mogelijk bij te staan in het gebergte, maar heeft nog eigen ambities.

“Ik wil goed werk leveren voor Carapaz en het team, maar het is ook mijn ambitie om bij de laatste tien renners te zitten in de bergritten”, liet hij in aanloop naar de Giro weten aan Velonews. “Dat zou een geweldige manier zijn om afscheid te nemen. Ik wil met de besten meedoen. Het kan ook een tactisch voordeel zijn om met twee van ons daar te zitten. Dat geeft ook moraal.” Porte kan misschien wel profiteren van zijn rol als schaduwkopman, dan wel luitenant. De meeste ogen zijn straks gericht op Carapaz en dit geeft Porte wellicht de nodige vrijheid om aan te vallen en zo stiekem tijdwinst te boeken in het algemeen klassement.

Met Ben Tulett, Jonathan Castroviejo, Pavel Sivakov, Jhonatan Narváez en Ben Swift als ploeggenoten hoeft Porte niet te vrezen voor een gebrek aan steun in de sleuteletappes van de aankomende Giro.

---

Outsiders

We hebben de (top)favorieten voor de komende Giro d’Italia reeds besproken, maar er staan nog de nodige outsiders aan het vertrek. Zo rekent Movistar op de tandem Alejandro Valverde-Iván Sosa. Valverde, die slechts één keer eerder aan de start van de Giro stond, is bezig aan zijn laatste maanden in het wielerpeloton. We verwachten hem dan ook meer als rittenkaper, als vrijbuiter, al heeft hij nog altijd de klasse om een goed klassement te rijden. De wisselvallige Sosa won in aanloop naar de Giro de Vuelta Asturias en is dus in goede vorm, maar heeft zich nog nooit bewezen over drie weken.

Binnen het kamp van Bahrain Victorious wordt Mikel Landa naar voren geschoven als klassementskopman, maar de ploeg houdt met Pello Bilbao nog een wisselkopman achter de hand. De Spanjaard is al het hele jaar goed op dreef en werd twee jaar geleden nog knap vijfde in de Giro, maar kent zijn limieten. Bij Astana Qazaqstan is het, naast López, ook uitkijken naar tweevoudig Girowinnaar Vincenzo Nibali en David De la Cruz. De namen van Sam Oomen en Tobias Foss hebben we al genoemd, net als die van Thymen Arensman, Jai Hindley en Emanuel Buchmann.

Verder noteren we de namen van Giulio Ciccone (Trek-Segafredo), Domenico Pozzovivo (Intermarché-Wanty-Gobert), Attila Valter (Groupama-FDJ) en Guillaume Martin (Cofidis).

---

Favorieten volgens WielerFlits
**** Richard Carapaz
*** Simon Yates, João Almeida
** Miguel Ángel López, Mikel Landa, Romain Bardet
* Hugh Carthy, Wilco Kelderman, Tom Dumoulin, Richie Porte

Giro 2022: Deelnemers

---

---

• 

  6 mei

  Giro 2022: De deelnemers

  6 mei
• 

  5 mei

  Giro 2022: Voorbeschouwing favorieten algemeen klassement

  5 mei
• 

  5 mei

  Giro 2022: Voorbeschouwing favorieten bergklassement

  5 mei
• 

  5 mei

  Giro 2022: Voorbeschouwing favorieten jongerenklassement

  5 mei
• 

  5 mei

  Giro 2022: Voorbeschouwing favorieten puntenklassement

  5 mei
• 

  5 mei

  Video Giro 2022: Onze Pooltips voor jouw WielerFlits Ploegleider-team

  5 mei
• 

  5 mei

  Giro 2022: Voorbeschouwing op het parcours

  5 mei
• 

  4 mei

  Giro 2022: Deze Belgen rijden de Giro d’Italia

  4 mei
• 

  4 mei

  WielerFlits lanceert eigen ploegleiderspel

  4 mei